თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მესამე]

გაორებაა,როდესაც გრძნობ,რომ გიყვარს იმაზე მეტად ვიდრე შეგიძლია.გიყვარს, უფრო მეტად, ვიდრე გრძნობ.გიყვარს, იმდენად ბევრად, როგორც არ გყვარებია შენი თავი არასდროს.გიყვარს, ვიდრე გიყვარდა გუშინ და უფრო

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთვრამეტე თავი (30)

-მოდი,არ მოგერიდოს,თავი ისე იგრძენი,როგორც საკუთარ სახლში_უთხრა სესილის და ქურთუკი გამოართვა. მიამ კი თბილი ჩუსტები მიაწოდა. -ყავას ხომ დალევთ?_ჰკითხა მიამ მათ. -სიამოვნებით_უპასუხა ნიამ,სესილი მისაღებ ოთახში შეიყვანა და დივანზე დააჯინა. მიამ ყავა

ბოლო რეისი -მესამე თავი (ის გიყურებს)

.ბნელ დერეფანს თვალი მოავლო,არა იქ ნამდვილად არავინ იყო.ცოტათი დამშვიდდა,მაგრამ ძარღვებში სისხლი გაეყინა,როდესაც დერეფნის ბოლოდან ხმადაბალი სიცილის ხმა მოესმა,სიცილი ძლიერდებოდა და თითქოს ვიღაც უახლოვდებოდა.

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეჩვიდმეტე თავი (29)

თავს საშინლად გრძნობდა იმის გამო რაც მოხდა,უფრო მეტად კი იმის გამო,რომ სესილის მიმართ გრძნობა კიდევ უფრო უძლიერდებოდა და ბოლო დროს მისგანაც იგივეს გრძნობდა.თითქმის სძულდა კიდეც საკუთარი თავი,რომ ყველაფერი გააფუჭა.ნიას მიმართ თვითონაც არ იცოდა რას

მივიწყებული გრძნობა (მესამე თავი)

მე, გიორგიმ და ნიკამ,ჩემს სახლამდე ფეხით წასვლა გადავწყვიტეთ.გზაში ბევრი სალაპარაკო გვქონდა.გეგმა ზუსტად გავწერეთ.თუ ყველაფერი ისე წავიდოდა როგორც ველოდით მაშინ მიზანს თუ არ მივაღწევდით,მივუახლოვდებოდით მაინც.

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მესამე]

ტუჩებზე გამალებით მკოცნიდა, ხან ერთს მიგემოვნებდა ხანაც მეორეს, შემდეგ იყო ის ტკივილი, ის საშინელი მომენტი, მერე ვითომ სიამოვნებაში გადავიდა თუმცა რომელ სიამოვნებაზეა ლაპარაკი, ერთი სული მქონდა მალე წამოვსულიყავი. როცა ყველაფერი მორჩა, ზლაზვნით

ველური შროშანები თავი მესამე

-ეს ჩემი პირადი ცხოვრებაა და არ გეხებათ, რატომ მეძახდით? -სადაა საბუთები რომლის მომზადებაც გთხოვე? -მაგიდაზე გიდევთ აი აქ,-შავი საქაღლდე მივაწოდე და ვკითხე,-ახლა შეიძლება გავიდე?

აღარასოდეს დაგკარგავ (მესამე თავი)

არსებობს გრძნობები, რომელსაც სიტყვით ვერ აღწერ, რომელიც გულს აგიფორიაქებს, არასოდეს მოგასვენებს და ფიქრებით მთელ მსოფლიოს მოგატარებს. სწორედ ასეთ მდგომარეობაში იყო ტესა.

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთექვსმეტე თავი (28)

-დამშვიდდი,მოიცა ვაიმე_დაბნეული სცემდა ბოლთას ოთახში-სესილი დამშვიდდი_ხელი მოკიდა სოფიამ თან ეცინებოდა-კი არ ვკვდები ვმშობიარობ,გთხოვ დათოს დაურეკე.-ახლავე-თქვა გოგონამ და ტელეფონი აიღო

უჩინარი მე (თავი მესამე)

აბაზანაში შევედი, სარკეში რომ ჩავიხედე საშინელი შესახედი ვიყავი ჩაცვენილი თვალები, საშინელი ფერი სახეზე და თმები კიდევ უარესად გეგონებოდათ ეს-ეს არის ცუნამმა გადაიარა მის თავზეო. შეძლებისდავარად მოვწესრიგდი, წამალიც დავლიე და ქვემოთ ჩავედი. არავინ