უდროობაში მკვდარი

ხეობებს ადევთ მხრჩოლავი თალხი, მოლეწავს ბიჯი, შემოხვდეს რაც კი...

მკვდარი ანგელოზი

გოგონა ლანა ცდილობს გაექცეს თავის ძმას და იმ რეალობას რომელშიც ცხოვრობს სურს სიმშვიდე მისთვის საოცნებო ქვეყანაში იპოვოს.

ვცოცხლდები მკვდარი რომანიდან

პერსონა ვცოცხლდები მკვდარი რომანიდან უმღერებელ სიმღერას გავჰკივი ქუჩაში ისევ ხმალს ვადნიბ მიგდებულ ფოლადიდან და ჩემ ყველა ნაწერს იხილავთ ურნაში

დღეგამოშვებით მკვდარი

როგორ მივხვდე, თუ ვკვდები?! ნელია პროცესი, მე კი მინდა ვუყურებდე, როგორ უდნება თვალები ტკივილისგან, როგორ იწყევლის თავს, ეცემა თვითგვემას. მიყვარს, როგორ ეტყობა კეფის რკალზე სიტყვა - „ვიტანჯები“, სხვას. მკლავს ჟინი, მინდა,........................

"მე მკვდარი ვარ!"

-აი, უკვე ახლოს ვარ...-ბედნიერი ვიღიმი. - უუუ, რა საძაგელი და თან რა ტკბილი სუნია!-საზიზღარ სუნს ბოლომდე ვუშვებ ფილტვებში, ალვეოლების დახეთქვა მწყურია. ჯანდაბა! კაპლის სუნია?ვიღაცა მეხება ვერ ვხედავ. სუნს ვიყნოსავ.

კლინიკურად მკვდარი /სრულად/

უბადრუკო არსებავ, მეცოდები. იმდენად მეცოდები, რომ ცინიკურ ჩაცინებას ისტერიული ცრემლთა დენა მოჰყვება და გულისგამაწვრილებელ ხარხარში იზრდება. ვინ ვარ მე, რომ ჩემმა აზრმა წარბი შეგიტოკა? ვინ ხარ შენ, რომ შენმა ნასროლმა სიტყვამ კანზე კაპილარები

ცოცხალი მკვდარი

*კივილი სასტიკი ღამის სიკვდილის, ამომავალი მზისგან მისჯილის, კაშკაშა სისხლი იფეთქებს მიწაზე დედის კივილი მიაღწევს ცისკარზე...*

მკვდარი ავტორის მომაკვდავი ამბავი (თავი2)

„ყველაფერი რისი წარმოდგენაც შეგიძლია რეალურია“ -ვინსენტ ვან გოგი ალბათ ირონიულად მოგეჩვენათ ამ თავის იმ მხატვრის სიტყვებით დაწყება რომელმაც სიცოცხლე სუიციდით დაასრულა არა ?!

მკვდარი ავტორის მომაკვდავი ამბავი (თავი1)

ო ხშირად ვწერდი ასეთ წერილებს. იმის იმედით რომ ოდესმე მართლა მეყოფოდა გამბედაობა და სიცოცხლის უსასრულობას საბოლოო წერტილს დავუსვამდი. აქამდე ბევრჯერ მიცდია ამ ამის გაკეთება თუმცა ეს მცდელობები იმდენი აღმოჩნდა მრავალ წერტილად გადაიქცა და ცხოვრებამაც

მკვდარი გული (სრულად)

გამოიყვანეს თეთრ ზეწარში გახვეული,თვალები დაუჭული აქვს,აღარ უბრწყინავს ბედნიერებისაგან.მის თვალებში აღარც სევდა ჩანს,ყველაფერი ერთიანად ჩაკვდა და ჩაიფერფლა. გული რომელიც დიდი სიყვარულით ფეთქავდა ახლა აღარ ფეთქავს და უკვე ცივია.გაცივდა,ჩემი გული კი