მომავლის იმედი

ადრე მითხრეს, როდესაც ძალინ გაწუხებს რაღაც წუხილი ფიზიკურ ტკივილს ემსგავსებაო. ხო, ახლა ამას ვგრძნობ. გული მტკივა, თითქოს გაჩერებული და ცარიელია, რაღაც უშლის ხელს და ძველებურად აღარ ფეთქავს,

მომავლის გეგმები

უმისამართოს გზიდან ხშირად გადამიხვევია, ანდა მიმართულებას რა აზრი ჰქონდა, არსაით არავინ არ მელოდა. ცხოვრებამ არ დამინდო, ახალ-ახალი "სიურპრიზებით" დღითიდღე მანებივრებდა. როცა მეგონა მორჩა, კოშმარდან გამოვიღვიძემეთქი

მომავლის კედელი (სრულად)

-აწმყო არ არსებობს, თუ წარსული არ იარსებებს...-ელენე ნიკალაის აღარ უყურებდა. თავის საქართველოს უყურებდა. თავგანწირულ ხალხს და მომაკვდავ გმირებს... -არსებობს, თუ ჩვენ ვიარსებებთ.

საკუთარი მომავლის ძიებაში

-რა არის თქვენი მიზანი? რისკენ მიისწრაფვით ამ ცხოვრებაში? -ნუთუ არ გსურთ რაიმე ღირებული შექმნა? -თქვენი აზრით რა არის მთავარი მიზეზი ნაადრევი ქორწინებისა?

სად არის დამალული მომავლის გასაღები

სად არის დამალული მომავლის გასაღები, დავდივარ ქუჩებში ფიქრებში დაკარგული, ღამეები მათენდება, დღესაც ვეღარ ვაღამებ, დავდივარ და უშენობა, იცი, როგორ მაწამებს... იცი?!- არა, წარმოდგენაც არა გაქვს, რომ იცოდე, ალბათ, მოხვალ და არასდროს დამკარგავ...

მომავლის ბილიკები (1)

ჩემი ტკივილი წესით შენი ტკივილი უნდა ყოფილიყო. მე მოვიჭრიდი, წარსულს რთულს ოღონდ შენ არ გტკენოდა! როგორ ცივა ნეტა იცოდე... გარეთ არა ლამზო აქ ცივა აააააქქქ ჩემში იყინება სამყარო ბილწი. ვზივარ და ვგრძნობ მოგონებების ზღვაში როგორ მოვდივარ შენთან.

მომავლის იმედი (14)

-შეიძლება დღეს ან ხვალ არა.მაგრამ მოვა დრო და თქვენ კვლავ შეხვდებით ერთმანეთს და მაშინ ყველაფერი შეიცვლება!_ლამაზი სიტყვებით გამამხნევა და ოთახიდან გავიდა. დილით ჩემი პატარას ფეხის რტყმამ გამაღვიძა.უფრო სწორედ გამომაფხიზლა.მთელი ღამე არმძინებია

მომავლის იმედი (13)

სწორედ ახლა ვდგავარ ხიდთან,რის ქვემოთაც უსასრულოდ ღრმა მდინარე მთელი სიჩქარით მოედინება,რამოხდება ერთი ნაბიჯიც რო გადავდგა და ხიდიდან გადავხტე?სწორედაც რომ არაფერი!ორი დღის შემდეგ შეიძლება უფრო ადრეც ან პირიქით,გამრიყოს მდინარემ

მომავლის იმედი (12)

სწორედ მეორე დღეს გაიგო ბექამ მისმა საუკეთესო მეგობარმა და გვანცამ მისი ცხოვრების მეგზურმა თორნიკეს გარდაცვალების შესახებ.ბექამ თავი შეიკავა,მაგრამ გვანცა, თორნიკეს ცხედარს ვერ აშორებდნენ.იჯდა და ტიროდა,ტიროდა განუწყვეტლივ

მომავლის იმედი (11)

ერთ საათში წვეულებაზე მივდივართ,მე და გვანცა გამოვეწყვეთ და წავედით...ორ სართულიან შენობაში შევდივართ სადაც ყველაფერი პრჭყვიალებს და საშინლად საშინელი მუსიკა მთელს შენობას აზანზარებს.ისეთი ხმაურია საკუთარი ფიქრების ხმაც არ