მზის გამონათება (ნაწილი1)

-ლიკააა, ლიკა სად ხარ?? ლიკააა-მთელი სოფელი აიკლო საბრალო ნატომ, შვილის ძებნაში,მაგრამ რად გინდათ მაინც არავინ პასუხობდა...,,მე ვიცი სადაც იქნები ქალბატონო''-გაიფიქრა ბოლოს,და ლიკას საყვარელი ადგილისკენ დაიძრა.არც შემცდარა. გოგონა მართლაც აქ იყო.ეს

ის... ნაწილი 11

ძალიან დიდხანს ვიდექი გაშეშებული და გონზე ვერ მოვდიოდი.მხოლოდ ღაწვებზე წვა და ტკივილი მაფიქრებინებდა , რომ ეს რეალური იყო. არ ვიცი არ ვიცი რა ხდება ჩემს თავს. როგორ დავიღალე მეტი აღარ შემილია ბოლოსდაბოლოს ამდენი კითხა მაქვს და პასუხი არ არის , ის ის

ერთ პარატა ქამას შენს თავზეც ამოვიყვანდი, იქნებ ფერფლიც კი არ დარჩეს

ჩვენი ურთიერთობა არასდრს ყოფილა რამე განსაკუთრებული, ვიყავით მეგობრები, შეიძლება ახლაც ვართ. არ ვიცი. თამამად შემიძლია ვთქვა რომ ძალიან კარგი იყო, მაგრამ ის არ იყო რაც მინდოდა. ალბათ არც არასდროს იქნება.

ერთ პარატა ქამას შენს თავზეც ამოვიყვანდი, იქნებ ფერფლიც კი არ დარჩეს

მეორე კურსი რომ დავამთავრე ის მაშინ მორჩა სწავლას. ვიცოდი მისი გეგმების შესახებ, სულ მინდოდა ჯერ არ დაემთავრებინა სწავლა. იმიტომ რომ მეშინოდა, მეშინოდა იმის რომ წავიდოდა , დაიკარგებოდა დიდი ხნით, მე კიდევ მომენატრებოდა და რა მექნა? 

გიჟი დაქალის გვერდით... ნაწილი მეექვსე (თ.ჯ)

გვირილობის შემდეგ, შინ გვიან დავბრუნდი ემოციებით დატვირთული, მინდოდა ეს ერთი ლამაზი დღე კიდევ რამდენიმეჯერ განმეორებულიყო, ბედნიერი ვიყავი იმით, რომ გვერდით მყავდნენ ადამიანები, რომლებთანაც თავს ლაღად და მშვიდად ვგრძნობდი. ალბათ სასიამოვნო გრძნობა

გიჟი დაქალის გვერდით... ნაწილი მეხუთე (თ.ჯ)

ჩემი სულელი, დღეს იმედი მაქვს კარგ დროს გავატარებთ ერთად, ჩემი ღიმილის და იმედების წყარო ხარ სალ, რომ იცოდე როგორ ძალიან მენატრები ხოლმე, ზოგჯერ კი არა თითქმის ყოველთვის, მაშინაც კი როცა გამაბრაზებ და შენზე მებუტინება ხოლმე...

ერთ პარატა ქამას შენს თავზეც ამოვიყვანდი, იქნებ ფერფლიც კი არ დარჩეს

იქნებ მეპატიება, გამოუცდელი ვიყავი, არადა ისე მიზიდავდა, ისე მინდოდა მასაც იგივე ეგრძნო რომ ლამის გავეგიჟებინე სურვილს და ნდომას მისას. იმ ღამის მერე შეიცვალა ყველაფერი. მე მრცხვენოდა, გულწრფელად ვამბობ რომ მრცხვენოდა, მერჩივნა მიწა გამსკდომოდა და

ნინას (ნაწილი პირველი)

2013 წელი იყო, სკოლის ბოლო წლები და გამოცდებისთვის მზადება, მათემატიკაზე დავდიოდი ორი კორპუსის იქით, ნინო გოგელაშვილთან, ყოველთვის მიყვარდა იქ ასვლა, ძალიან თბილი და მშვიდი გარემო იყო, ისე არ გამომიშვებდა პირჯვარი რომ არ

თესალონიკიდან... (1 ნაწილი)

ნიკე ვარ, 17 წლის. კი, ეს ის ასაკია, როდესაც ფიქრობ, რომ ყველაფერი ჯერ კიდევ წინ გაქვს, მაგრამ რეალურად მე ასე აღარ ვფიქრობ. რაც შეეხება სახელს, შეიძლება ითქვას, რომ გარკვეულ ასპექტში ვერ ან არ ვამართლებ, მაგრამ ეს რა თქმა უნდა ჩემიდან არ

ისევ შემიყვარე 9 ნაწილი (3)

-მე ვთქვი რა ხდებათქო ნია-ხმა გაუმკაცრდა,აი სად დამერხა! გულში ვნატრობდი ლადო და გიგა გამოჩენილიყვნენ და ირგვლივ ვიხედებოდ იმ იმედით,რომ სადმე ახლოს იქნებოდნენ. ტელეფონი ამოვიღე და სწრაფად დავწერე მესიჯი,გიგას გავუგზავნე,ისიც წამებში მოვარდა.