ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მერვე)

ისეთი „მოზუთხული“ იყო მარიამის წითელი კაბა ჩემ ტანზე რამის გული შემიწუხდა. უკვე კარგა ხნის მოსულები ვიყავით,მე კიდე ერთ ადგილზე დაკვესებული ვაცეცებდი თვალებს. -მარი საპირფარეშოში გავალ კაბას შევისწორებ-ვუთხარი გაგუდული ხმით -რა შესწორება გინდა

სიყვარული რომელიც... ბედნიერად ვერ მთავრდება..!! (ნაწილი2 თავი2)

გულში საშინლად გამკრა. ანის მუჯლუგუნმა მომიყვანა გონს. გადავკოცნე თამილა დეიდა დაა იქვე დათოს მოპირისპირე მხარეს ჩამოვჯექი. სადაც მე ვიჯექი იქიდან დათო კარგად ჩანდა.. ეძინა ჩემ ბიჭს.. ჩემ ცხოვრების აზრს.. ოოხხ...!!! როგოორ მინდოდა მის

მეგობრის დაბრუნება. (ნაწილი 3)

ლუკას წასვლიდან ერთი კვირა იყო გასული, როდესაც სკოლისკენ მიმავალ მანქანა დამეჯახა ოთხი დღე კომაში ვიყავჯ ექიმებს არანაირი იმედი არ ქონდათ რომ კომიდნ გამოვიდოდი, გონს რომ მოვედი პალატაში ლუკა დამხვდა ჩემს ხელზე თავჯ ედო და ეძინა ლუკას დანახვაზე

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეშვიდე)

საერთოდ ასეთი რაღაცეები არ მაშინებს ,მაგრამ ისე ახლოს აღმოვჩნდი მანქანასთან გული რამის იქვე გამისკდა.ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე და ჩემ სახეზე ურცხვად მოთარეშე წვიმის წვეთები ხელის მოძრაობით მოვიწმინდე.

მეგობრის დაბრუნება. (ნაწილი 2)

ოთახში შევედი და ეგრევე დავწექი, ვერც კი ავიგე დედას სახლში მოსვლა. უჯვე გვიანი იყო ყველამ დაიძინა, ღამით გავიგე თუ როგორ გაიღო ოთახის კარი, არ შევიმჩნიე ვითომ მეძინა. ლუკა შემოვიდა საწოლზე ჩამოჯდა და რაგაცას ამბობდა მხოლოდ ის გავიგე რისი გაგებაც

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეექვსე)

-დიდი გოგო გაზრდილხარ-იმდენი ცინიკურობა ჩააქსოვა სიტყვებში რამე ბლაგვი საგანი,რომ მქონოდა არც დავფიქრდებოდი ისე ჩავარტყამდი -თქვენ ბავშვად გეკუთვნით ალბათ -ენა ვერ დავიმოკლე მე და რო გავიაზრე რა ვთქვი გული შემეკუმშა ნერვიულობით. ცინიკური სახით

დუმილი, ვით სამარე... (9 ნაწილი)

ვილმამ გულიანად ამოისუნთქა და წერილი გადაიკითხა: - თუ დამშვიდდი, გადაგიარა გამოხტომებმა და მზად ხარ მომისმინო, გადმომირეკე სამსახურში და მაშინვე წამოვალ. ვილმამაც არ დააყოვნა და დაპირებისამებრ ქეთი სახლში ძალიან მალე გაჩნდა. სიხარულით გადაეხვია

მეგობრის დაბრუნება. (ნაწილი 1)

- ალო -გმარჯობა, როგორ ხარ ნიკი? ხო მე ნიკი ვარ 17წლის. -კარგად რომელი ხარ? -რა გჭირს პატარა აღარ გახსოვარ? ლუკა ვარ. -კი გიცანი, რაშვები? სად ხარ? -რავი არაფერს დღეს ჩამოვდივრუკა ჩემი ერთადერთი მეგობარია, რომელიც გერმანიაში იყო დედასთან, ლუკა

საცდელი ვირთხა (ნაწილი5)

სკოლაში რომ შევედი ყველა გაფართოებული თვალებით მიყურებდა თითქოს ყველა გულში ყვიროდა: „დედააა, მიცვალებული ადგა!“ ყველამ იცოდა ჩემი ამბავი ის რაც 2 დღის წინ გადამხდადა მე ამაში არავინ მდებდა ბრალს, ყველა ცოტნეს უმადლობდა. მაგრამ მთავარი დამნაშავე

სიყვარული რომელიც.. ბედნიერად ვერ სრულდება (ნაწილი 2 თავი 1)

- კარგიით ნახვამდის! -გავთიშე. თითქმის ყოველ მეორე დღეს ვრეკავდი და მაბავს ვეკითხებოდი თამილა დედიდას. ხან მეუბნებოდა კარგადააო ხან მდგომარეობა უარესდაო. ეგ ნორმალურიც იყო. რადგან ასე რადენიმე დღეში ვერ გამოკეთდებოდა. ერთ დღესაც დაურეკე მოვიკითხე