არარაობიდან სიყვარულის ძალით დავბრუნდი(მეორე ნაწილი)

ბოდიშს გიხდით დაგვიანებისათვის იმედია ეს მცირე მკითხველი რაც მყავდა ის მაინც არ დავკარგე იცოდეთ თქვენ მაძლევთ სტიმულს რომ ვწერო ჯერ დამწყები ვარ ამიტომ რაც არ მოგწონთ ისიც შეგიძლიათ დაწეროთ მადლობა ვინც კითხულობთ

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. (ნაწილი2) 1

წამოვდექი და რაც შეილება ნორმალურად ჩავიცვი, თმა ავიწიე რადგან აწეული თმა ძალიან მიხდება და დედასთან გავედი, თან დავტრიალდი-აბა?-ლამაზად გამოიყურები-მადლობა.- ჩანთა ავიიღე და გავედი სახლიდან,ტელეფონი ამიწკარუნდა დავხედე და თეკო იყო, ოო ალბად

ბოლოს მაინც მოგარჯულები (ნაწილი 13 დასასრული)

-ხო და დღეს ანი სადაც დავიბარე პარკში იქ შემხვდა გამომკითხა რაგაცეები მერე ანიც გამოჩნდა ვუთხარი აი ესაათქო მივიხედე და პირდაპირ მაკოცა ვერაფრის გაცნობიერება ვერ მოვასწარი ანის რომ გავხედე თვალები აუცრემლიანდა მეც მას გავეკიდე თუმცა ვეღარ ვიპოვე

მანდატური (ნაწილი2) 1

-თორე გეიწურა და ჩეიფსა დემემ (რატი) - ეს ბიჭი მომკლავს მე ! დემეტრემ ჯერ დემე რომ გაიგო ხო მაგაზე აიჭრა და მეერე მის ხუმრობაზე არა არ ეტყობა სვანი როა? -გეიწით იჭრეინება - (რატი) -ჩაგახრჩობ იმ წყალში შე სი*ო "(დემეტრე)

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი V)

- სემ! გაიღვიძე! - გაისმა ოთახში ორი ხმამაღალი ხმა, შემდეგ კი ასაფეთქებლის ბათქაბუთქი, რომლის გაქრობის შედეგად, სემი ფერადმა კონფეტებმა ფანტელებივით დაფარეს. - აქ რა გინდათ? - წაიბუტბუტა სემმა მძინარე ხმით. - დაბადების დღეს გილოცავთ! - შესძახეს მათ

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეთხუთმეტე)

„მხოლოდ მ ო მ წ ო ნ ს .სხვა არაფერი .“-ჩავიჩურჩულე ჩემი თავის გასაგონად და ლოგინზე მხარი ვიცვალე. მერე ტელეფონი „აწიკწიკდა“ და ყურმილის იქიდან თანუს დამფრთხალი ხმა გავიგე „დროზე ჩამოდი მეშინიაო“. „არა ვერ გავიგე რამე ,რომ იყოს მე რას

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი IV)

შაბათ-კვირა სემი ოთახიდან არ გასულა. შიგნით სიცარიელე ჰქონდა, თითქოს რაღაცა ამოგლიჯესო და ახლა მხოლოდ ცივი ნიავი დაქროდა, რომელიც გარშემო ყველაფერს ყინავდა. სემი ჯერ ცდილობდა არაფერზე არ ეფიქრა, რადგან იცოდა, რომ ყველა აზრი ბოლოს ჯორჯამდე

პოეტი (II ნაწილი)

ვინ იყო ის ?! ნია მიბრუნდა უნდოდა დაენახა თუმცა ბიჭი აღარსად სჩანდა .2 დეკემბერი ,2005 წელი.მთელი დღეების მანძილზე ნია ფიქრობდა მასზე და ვერ ხვდებოდა ვინ შეიძლებოდა ყოფილიყო ის ახალგაზრდა,ბოლოს იფიქრა,ალბათ,მეხუმრაო და ამით 'დაიმშვიდა ' თავი.დილა

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეთოთხმეტე)

რა ლამაზი დღეაო მესმოდა.მერე გაბრიელის გახარებული სახე დავინახე. ჩემი მიმართულებით გადმოდგმული რამდენიმე ნაბიჯი და ჩემ წინ აღმოჩენილი „უფროსი“.-გილოცავ-ჩავიჩურჩულე ჩემთვის. მეც ძლივს გავიგე ჩემი სიტყვები.-მიხარია ,რომ მოხვედი

ორმაგი თამაში..! (ნაწილი VI)

-ნიკუშ... შემოვძახე გახარებულმა და კისერზე ჩამოვეკიდე. -ნელა გოგო კისერი არ მომტეხო. მეც ჩამოვცილდი. -რამხელა გაზრდილხარ ტასუნა. დატრიალდი აბა, აღარ ხარ 18 წლის ქარაფშუტა გოგო.