მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეცხრამეტე თავი (31)

-გთხოვ.ეს უბრალო რამე არაა.დათოსაც დაველაპარაკები.გთხოვ დამთანხმდი და ... -ნია ,გეყოფა_სიტყვა გააწყვეტინა მამაკაცმა და გოგონას ხელი მოკიდა,მისკენ მიიზიდა და გულში ჩაიკრა.-ნია,გამიგე გთხოვ,არ მინდა კიდევ ერთხელ გამიცრუვდეს იმედი.მე შევეგუე ამ

იდიოტი [ნაწილი 2]

ჩემი ბიოგრაფია იმით გამოირცევა,რომ საგვარეულოს წარმომავლობის ოჯახიდან ვარ. მამაჩემი სულხან ბაგრატიონი ორასი წლის წინ გარდაიცვალა,შავი ჭირით. ტახტი მე გადმომცეს. მართვა არ გამჭირვებია,რადგან მუდამ ახალგაზრდად დავრჩები,

ცის არტ ყელა (ნაწილი 12)

როგორი იყო ვაკო ჯაყელი.. არვიცი. უამრავი ფერი იყო მასში. უამრავი ემოცია.. ტკივილის, სიხარულის, სევდის, ვნების, სიყვარულის თავშესაფარი იყო. ბიჭი რომელიც ყველას უყვარდა, მაგრამ თავად აშინებდა სიყვარული. ამბობდა რომ ვუყვარდი, ამტკიცებდა,

იდიოტი [ნაწილი 1]

თავის ტკივილით ვიღვიძებ,თვალებს ვისრეს და ირგვლივ ვიხედები. ეს სახლი,რაღაც არ მეცნობა.ვისიც არის,რა მნიშვნელობა აქვს,უნდა წავიდე მაინც... ვდგები,მაგრამ თაბრუ მეხვევა

ცის არტ ყელა (ნაწილი 11)

გვრიტებოოო, არარის გაღება საჭირო,აჰ ჯაყელო ჩაიგორე არა ეს ჩემი ანგელოზივით გოგო ლოგინში და ჩაიგდე ხელში მისი უბიწოობა.ვინღა მოგიყვანს გოგო ახლა ცოლად ამ გაფუჭებულ ქალს

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მესამე]

გაორებაა,როდესაც გრძნობ,რომ გიყვარს იმაზე მეტად ვიდრე შეგიძლია.გიყვარს, უფრო მეტად, ვიდრე გრძნობ.გიყვარს, იმდენად ბევრად, როგორც არ გყვარებია შენი თავი არასდროს.გიყვარს, ვიდრე გიყვარდა გუშინ და უფრო

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მეორე]

განა ღამე უსინათლობა არ არის?უდღეობა.უმზეობა.სწორედ, რომ დაბრმავებაა. არ უნდა ენდო,არც ერთ მის გადაწყვეტილებას. ბნელია და ემოციური, როგორც სავსე მთვარე. და, მაინცრატომ ფერადდებიან თბილისელები?-ისინი ეჩვევიან

ბნელი ლორდი [ნაწილი 8]

-ლუკა,ლორდი დაგვხოცავს,გეფიცები მე ის დავინახე...არა...ის სუნი ისევ აქ არის...უკან გავიხედე თუ არა,თვალებში მომხვდა გიას ცხედარი. დიდი ბრიტანეთის პოლიციას გააჩნია 45 სტრუქტურული დანაყოფი,რომლებიც

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი პირველი]

-ძაან გულწრფელად რომ გითხრა, საოცარი თვალ-წარბი გაქვს.-იმდენად ბოხი ხმა წაცდა ბიჭს, რომ თითქოს გამიზნულად ნაომ თვალები რამდენჯერმე დახუჭა და გაახილა.-მადლობა-ჩაიჩურჩულა გაკვირვებულმა და პრეზენტაციის

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთვრამეტე თავი (30)

-მოდი,არ მოგერიდოს,თავი ისე იგრძენი,როგორც საკუთარ სახლში_უთხრა სესილის და ქურთუკი გამოართვა. მიამ კი თბილი ჩუსტები მიაწოდა. -ყავას ხომ დალევთ?_ჰკითხა მიამ მათ. -სიამოვნებით_უპასუხა ნიამ,სესილი მისაღებ ოთახში შეიყვანა და დივანზე დააჯინა. მიამ ყავა