ლულავედრანები (ნაწილი 1)

ნაბიჯებს ვადგამ, შენთან ერთად ვსუნთქავ…ვხედავ, როგორ თამაშობს შენი მხრები და სწორედ აქედან ვხვდები, რაოდენ გახშირდებული გაქვს სუნთქვა… ფეხსაცმლის წვეტს დავყურებ, სიმწრით მეცინება.ნაბიჯებს

ყინულისფერი (ნაწილი 4)

ქალი ეშმაკია, ეშმაკი კი ალბათ ქალია. უმრავლესობა ცდილობს მიიღონ სარგებელი და ამ დოგმის იქით აღარ აინტერესებთ რა და როგორ იქნება. მსგავსები ბევრი მინახავს, და სიმართლე გითხრათ თავიდანვე ვერ ვიტანდი. ღმერთმა ისინი მათივე გაუმაძღრობის გამო მიატოვა,

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 9)

-ალერგია მაქვს ბოროტო-დაბღვერილმა და გაგულისებულმა შევძახე და ჩემს გამლღვალ თევზს მივუბრუნდი. აბა, ვინ მაცადა აზრის გამოთქმა და მერე ტკბილად ცხოვრება? ვიქნებოდი ჩემთვის, გემრიელი, ტკბილი

მწვანეთვალება დემონი ნაწილი მეორე თავი 9

იქნა.საყვარელ ქალს გაუცნობიერებლად აუხსნა სიყვარული და გოგოს გაღიმებულ სახეს, გაბრწყინებულ სახეს და თვალებში ანთებულ მოციმციმე ვარსკვლავებს რომ შეხედა მაშინ იგრზნო რომ მისი გრძნობა უპასუხო არ იყო.

დასაბამიდან უსასრულობამდე ( ნაწილი 1)

ცარიელ კედლებს, სიცარიელის სუნით გაჟღენთილს ბევრი უნახავს. ცრემლები,სიყვარული, ჩხუბი, ისტერია და გაგიკვირდებათ სიმშვიდეც, თუმცა ეს უკანსაკმნელი იშვიათობაა ქაოსურ სიცარიელეში.. როცა ვერ გამჩნევენ

გაზაფხული წვიმა (ნაწილი 8)

თავი ავწიე და ამაყი მზერა გავუსწორე: -შეგეძლო დარჩენილიყავი, ახლა რატომ არ ხარ სხვა ქალთან? გაეცინა. ისევ ისეთი მწველი მზერა მომაგება.

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 7)

დილით გაღვიძებული, წინა ღამის გახსენებამ გამაბედნიერა. რა უჩვეულო იყო, როდესაც ერთ დღეს შეეძლო ასე შეეცვალე. თავს სხვანაირად ვგრძნობდი, უფრო ლაღად და თავისუფლად, ჰაერიც უფრო სუფთა მეჩვენებოდა და სამყარო ლამაზი. საწოლიდან ღიღინ-ღიღინით წამოვხტი,

საყვარელი ვენები. II ნაწილი. XIV დღე. შუადღე.

ვინ არის ელზა? ვინ არის ლიზა და რა აკავშირებთ ანასთან...„დედის ჩაწვეთებულ ცრემლზე ია ამოდისო...“ როგორ ზუსტად აღწერა ჩვენმა უტკბესმა გოგლამ დედის წმინდა ბუნება... იმდენად ღრმა, უფსკერო სიტყვებია რომ ნორმალურად ვერც კი ვიგებთ მის მნიშვნელობას.

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 6)

-თეა, დღეს ჩემთან ერთად დაიძინე რა-ვცადე, ხმაზწ არაფერი შემტყობოდა, ჟაკეტი, რომელიც დიდი ხანი მკლავებს მიწვავდა, გავიხადე და ტოპის ზმეიკაც ჩავიხსენი სიცხისგან შეწუხებულმა -თეას უკვე სძინავს ალექსისთან ერთად-ბოხი ხმა როგორც კი გავიგე, მაშინვე უკან

საყვარელი ვენები. II ნაწილი. XIV დღე. დილა.

დილის სიჩუმეში სიგარეტს მოვუკიდე და დღიური გადავშალე. ფანჯრიდან გრილი ნიავი იჭრება და ბაყაყების ყიყინი ჩიტების ჟრურტულს ერწყმის. თამამად შემიძლია განვაცხადო რომ სოფელი ჩემი სტიქიაა.