სახლის ჩემი ნახევარი (სრულიად)

მარტივი ოცნება მქონდა, სახლი მინდოდა მიკარგულ მთებში, სადმე ხალხისგან დაცლილ სოფელში, კომუნიკაციებისგან მოწყვეტილ მყუდრო ადგილზე. და ერთ დღესაც შანსი მომეცა ეს ოცნება ამეხდინა.

ნახევარი სიყვარული (სრულად)

-ლიზა.- გაიგონა თუ არა ბოხი ხმა მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დაუარა. ნელ-ნელა შეტრიალდა მისკენ და ცრემლჩამდგარი მწვანე ირისები შეანათა მასზე მაღალ სხეულს. ბიჭი ხელებგაშლილი იდგა და ელოდებოდა როდის ჩაეხუტებოდა მონატრებულ მეგობარს. ლიზამაც არც აცია არც

ნახევარი

შვიდის ნახევარი იყო, სასაცილოა. ყველაზე ბანალური სიტყვები ბედნიერების საწყისად, რომ მექცა. -მართა მშობიარობს. შვიდის ნახევარზე მეორედ შემიქანდა გული. -სანდროს ბიჭი ეყოლა. მესამედ...

ნახევარი სიცოცხლე (სრულად)

ყველას ცხოვრებაში ჩნდება ადამიანი,რომლის გამოჩენის შემდეგაც იცვლები. არ აქვს მნიშვნელობა ეს უზარმაზარ ბედნიერებას განიჭებს თუ არანორმალურ ტკივილს, შენ უბრალოდ ხვდები,რომ აღარასოდეს იქნები ისეთი როგორიც იყავი ადრე.

ზოი. თავი 5 (მეორე ნახევარი)

-რატომ მგონია, რომ ზოიმ რაღაც იცის? თუ იცის, რატომ მეთამაშება? ღმერთო, რა ბოროტია ეს გოგო! მათე, შენ მუდამ ამოუცნობი იყავი ყველასთვის, ხოდა ვერც ზოი მოახერხებდა შენ გაშიფვრას. ტყუილად აჰყევი სულელურ შიშებს. ალბათ, სიამოვნებს რაღაცით რომ გაინტრიგებს.

დაკარგული ნახევარი...

გგრძნობ... ვიცი გტკივა... მეც ტკივილისგან ვიკლაკნები... მინდა გიპოვო და ვერ გპოულობ... ალბათ მართალი იყავი... არ გვიწერია ჩვენ მთლიანობა...

ნახევარი წუთი (სრულად)

-გახსოვს რამე? -ისე რა.. -ტკივილი გახსოვს? -ტკივილი მახსოვს.. კიდევ დარტყმა მახსოვს.. ძლიერი და მეტი აღარაფერი.. -საავადმყოფო? -საავადმყოფოში რომ მიმიყვანეს.. უკვე აღარ ვსუნთქავდი..

''მთვარე,ჩემი მეორე ნახევარი'' (8) (The End)

გათენდა დილა და თვალები რომ გავახილე უბრალოდ გამეღიმა,გამეღიმა იცით რატომ? იმიტომ რომ შეყვარებული ვიყავი,ალბათ ადამიანს რომელსაც სიყვარული ჯერ არ სწვევია ამაზე გაეცინება და იფიქრებს რა შუაშია დილა,ღიმილი და სიყვარული ერთმანეთთანო..თავშია,როდესაც

''მთვარე,ჩემი მეორე ნახევარი'' (7)

რა სულელი ვარ როგორ დავიჯერე რომ მოვწონდი! რატომ არ მიმართლებს არაფერში! მანაც დამინახა შემომხედა და მაშინვე უკან გავბრუნდი და ბარიდან გამოვედი,სწრაფი ნაბიჯებით სასტუმროსაკენ წავედი. -ანი! მოიცა! უკან მივიხედე და ცოტნე მომყვებოდა.

''მთვარე,ჩემი მეორე ნახევარი'' (6)

რომ გამოვფხიზლდი და თვალები გავახილე ისევ მანქანის უკანა სავარძელზე ვიყავი,საჭესთან კი ბიჭი იჯდა,კაპიშონით და ნაცნობი ხმით.კივილი არ ღირდა,მერე კარებს ვეწვალე თუმცა ჩაკეტილი იყო.ბიჭს ვუყვიროდი თუმცა ხმას არ მცემდა, ჩემი ტელეფონი წინ ედო და ვერ