გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეოთხე]

გასაგებია, არ იცოდი, არაფერს ვამბობ, შევეგუე ისედაც გულის გატეხვებს, პირველი არ ხარ. ამოიხვნეშა და ყავა მოსვაა. ერთადერთზე რაზეც ვოცნებობდი ის იყო, რომ მარი მალე მოსულიყო და ნიკასთან მარტო ლაპარაკი შემეწყვიტა... მთრგუნავდა მასთან ასე ახლოს ყოფნა,

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მესამე]

ტუჩებზე გამალებით მკოცნიდა, ხან ერთს მიგემოვნებდა ხანაც მეორეს, შემდეგ იყო ის ტკივილი, ის საშინელი მომენტი, მერე ვითომ სიამოვნებაში გადავიდა თუმცა რომელ სიამოვნებაზეა ლაპარაკი, ერთი სული მქონდა მალე წამოვსულიყავი. როცა ყველაფერი მორჩა, ზლაზვნით

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეორე]

უამრავ რამეზე დავფიქრდი, ახლა გავაანალიზე რომ მარი მართალი იყო, მე თუ ვინმე შემიყვარდებოდა, ჩემი საქმის გამო შეუძლებელი იყო რომ ვინმესთან ვყოფილიყავი, ყველა ვარიანტში გამოჩნდებოდა ვინმე "კლიენტი" ვინც ჩემს ვინაობას გაამხელდა ისეთ ადგილას სადაც არ

გოგონა ნიღბით [ ნაწილი პირველი]

დიდიხანი ვეძებდი სამსახურს, რა აღარ ვცადე თუმცა უშედეგოდ, ისევ სამსახურის გარეშე დავრჩი, რამდენიმემ დამირეკა მივედი, თუმცა არ დამიტოვეს, არ ვიცი უბრალოდ ამ ქვეყანაში ხალხი როგორ ცოცხლობს.. მაინცდამაინც ნათესავი უნდა გყავდეს სადმე ან ფულიანი უნდა იყო

ცხოვრება ნიღბით

უცხოთა თვალში არა მქონდა მე რომ მედარდა, საკუთარ თავთან სიმარტოვის მიპყრობდა შიში. მუდამ ვკარგავდი და თან ამდროს მე რა მებადა, მე რა მებადა, რომ ვებრძოდი გრძნობათა შიმშილს.

გოგონა ნიღბით (თავი 2)

საათს დავხედე 8 ხდებოდა ამიტომ გადავწყვიტე სახლში მივსულიყავი,სახლშიიი მალევე მივედი,როგორ მომნატრებიან,სულ რაღაც ერთი კვირაა მათ გარეშე მაგრამ თითქოს წელბი გასულიყოს.

გოგონა ნიღბით

დღე, დღე რომელმაც საბოლოოდ მომკლა და გამანადგურა... დღე როდესაც ყველაფერმა ხალისი დაკარგა... დღე რომელმაც დალტონიკი გამხადა და ყველაფერს მხოლოდ შავ-თეთრ ფერებში ვხედავ...ამ საშინელი დღის შემდეგ აგარაკზე მოვინდომე ასვლა...აგარაკი...ჩემი და მისი...

უცნობი ნიღბით (ნაწილი III)

აგერ უკვე მერამდენე წელია აკაკსა და თამარს ნელისა და გივის ატანა უწევთ. როგორი არის ორი იმერლის კარის მეზობლად ყოფნა, თანაც როგორი იმერლების?! რამდენჯერ არ დაამთავრებინა ნელიმ საქმე ცოლ–ქმარს, ის რომ არა, რა იცი, იქნებ ახლა პატარაც კი ყოლოდათ,

უცნობი ნიღბით (ნაწილი II)

„ნიფხავის“ და კოპლებიანი მაიკის ამარა გამოვარდა გივი სადარბაზოდან. თავზე რიტმულად ირტყავდა ხელებს და აქეთ–იქით ქანაობდა. –მიი, შე კაცო, დაუძახე ვინმეს, რას ირტყავ მაგ გამოჩერჩეტებულ თავში ხელებს! – აქოთქოთდა მოხუცი ქალი.–ბატონო ალექსანდრე, არც კი

უცნობი ნიღბით (ნაწილი I)

–ოცდაოთხის, – მიუგო დამორცხვებით კატომ. –ბიჭია? – თვალების ციმციმით შეეკითხა კიდევ. –კი. –ამ ბიჭუნას სადღეგრძელო.. – კიდევ ახალი სადღეგრძელოს წამოჭრას შეეცადა ლევანი, თუმცა კატომ ახლა უფრო ძლიერად მოქაჩა მისი პიჯაკს და სიძლიერით დაემხო მამაკაცი