ორმაგი მოტაცება (სრულად)

მესამე კურსის პირველი სემესტრი იყო, პედაგოგიური ჯგუფის გოგოები ჩვეულებისამებრ ბიბლიოთეკიდან დაღლილები სასადილოში იყვნენ... შიმშილი გაიქარწ....ს, გონს მოეგნენ, ცოტაც წაიჭორავეს და საღამოხანს ყველა სახლისკენ წასვლას აპირებდა... დეკემბრის, მშვიდი

მე ორმაგი ტყვე ვარ ( დასარული)

_ მე ისედაც შენი ვარ საყვარელო_ ორივეს გაეღიმა ამ სიტყვებზე და ერთმანეთი მონატრებითა და დიდი სიყვარულით ჩაიკრეს გულში. .................. _ გისმენ საყვარელო _ დათ შენთვის ახალი ამბავი მაქვს,ახლა გამოვედი ექიმის კაბინეტიდან _ ჰოო? რაო რა თქვა ვის

ორმაგი დრო [1]

თქვა სანდრომ და მაკოცა მოკლედ ყველანი დავიშალეთ და სამ საათზე ჩემ სახლთან შევიკრიბეთ დედას დავემშვიდობე და წავედით საგურამოში გზაში მინდოდა დაძინება მაგრამ ვინ გაცლის დიდი ხანია იქ აღარ ვყოფილვარ ბებია და ბაბუა დიდი ხნის წინ გარდამეცვალა რომ ჩავედით

ორმაგი ტკივილი - {დ ა ს ა ს რ უ ლ ი}

ექიმი პალატიდან გავიდა. კარებთან ნოე იდგა და ექიმი რომ დაინახა მაშინვე მასთან მივიდა და კითხვები მიაყარა. მე ყველაფერი მესმოდა: - ექიმო, როგორ არის? რამე სერიოზულია? მდგომარეობა გაუუარესდა? საშიში ხომ არაფერია?

ორმაგი ტკივილი - {13}

- ცოტნეე, რატო მელაპარაკები ეგრე? - როგორ ელი? რა იყო რა ვთქვი ამისთანაა? - ხომ გითხარი ოჯახი ჩემთვის ყველაზე წინაათქო, შენ კიდე დადექი და მამაჩემის ლანძღვა დაიწყე. არ შეგეძლო გაჩერებულიყავი და უბრალოდ არაფერი გეთქვა, თან მითუმეტეს იცოდი რომ

ორმაგი ტკივილი - {12}

- ალო, დეე როგორ ხაარ? - ელიი? ოჰ როგო მოხდა რომ გაგახსენდი? რავიცი დედა არამიშავს შენ როგორ ხარ? რომ ყველაფერი რიგზეა? - კი, კი დეე ყველაფერი კარგადაა. დე დღეს მოსვლა გვინდა... - მოსვლა გინდა-თ?

ორმაგი ტკივილი - {11}

- შენ გაჩვენებ ვის არ ააქვს ჭკუა - გავეკიდე, ისიც რა თქმა უნდა გაიქცა და სიცილ-ხარხარით მირბოდა, მე კიდე გამწარებული მივსდევდი, უნდა მომეკლა. ბოლოს გაჩერდა და ადგილიდან არ იძვროდა, თავიდან გამიკვირდა, მაგრამ მერე მეც მეტი რა მინდოდა მივვარდი და

ორმაგი ტკივილი - {10}

- ცოტნე, გააჩერე - უცებ წამოვიყვირე. მოულოდნელობისგან უცბათ შეხტა და დაფეთებულმა გააჩერა. - ჰა რა იყო? რა მოხდა? ცუდად ხარ?

ორმაგი ტკივილი - {9}

- ცოტნეე. - ჰაა - ვკითხე როდესაც სახლის ეზოში, ხის ქვეშ გაშხლართული ვიწექი და ეზოს საოცარ სიმწვანეს მივშტერებოდით. - ასე მალე როგორ შეგიყვარდი? ნუ თუ მართლა გიყვარვარ. – გაბრაზებულმა შემომხედა.

ორმაგი ტკივილი - {8}

გაშტერებული იდგა და მიყურებდა, ვე ამოეღო ხმა. არ ვიცოდი სხვა რა მეთქვა ან გამეკეთებინა. ავდექი და ტირილით ავვარდი ჩემს ოთახში. ის იყო კარები უნდა მიმეხურა და ჩავკეცილიყავი, რომ უკნიდან გიჟივით მეცა და მაგრად ჩამიხუტა.