მე შენ აგირჩიე, პატარა ქალბატონო!

გამარჯობათ, მე ნინი დადიანი ვარ, 18 წლის. ვცხოვრობ თბილისში. ვარ პირველი კურსის სტუდენტი, ჯავახიშვილში ვსწავლობ. გარეგნობით - საშუალო სიმაღლის, არც ისეთი გამხდარი, გრძელი ქერა თმა, თაფლისფერი თვალები, კურნოსა ცხვირი და თხელი ტუჩები. გარეგნობას

ჩემი ხარ პატარა ჩემი (ნაწილი 6)

-სიხარულო,ლუკა ვერ ვიპოვეთ.სანამ მას არ დაიჭერენ აქედან უნდა წაგივანოთ.ვერ დავუშვებ რამე დაგებართოთ! როცა მითხრეს რომ გაგიტაცეს არ ვიცოდი რა გამეკეტებია.შენი,თქვენი დაკარგვის შემეშინდა.არ ვიცოდი სად მეძებნე!რა გამეკეთებინა!მადლობა ღმერთ რომ ორივე

ჩემი ხარ პატარა ჩემი (ნაწილი 5)

თითქმის მთელი იტალია დავათვალიერეთ,ვერონასაც ვესტუმრეთ,რომეოს და ჯულიეტას სამყოფელიც მოვინახულეთ,ჩვენი საქართველოში დაბრუნების დღეც დადგა.ყველანი აეროპორტში დაგვხვდნენ,სალხში წასვლისას დიდი წვალებით დაგვაშორეს მე და ალექსანდრე და მაშინვე ვიგრძენი

ჩემი ხარ პატარა ჩემი (ნაწილი 3)

:ფაქტი იყო,რომ ალექსანდრეს ჩემი გაგიჟება ნამდვილად არ უჭირდა.მთელი დღეების მანძილზე,ყოველ წამს მისი სახელი მეორდებოდა გონებაში. -ნინი.ნიიიი...გოგო დაყრუვდი?! ანას საქორწილო კაბა გვაქვს გამოსატანი.ჩვენს ხომ უნდა მოვემზადოთ.ასე რომ მორჩი ფიქრს და

ჩემი ხარ პატარა ჩემი (ნაწილი 2)

:-კი გვაქვს (ალექსანდრე) -არა არ გვაქვს (მე) -ანუ გინდა თქვა რომ ჩემთან საუბარი არ გინდა? (ისე მომიახლოვდა ლამის გული წამივიდა) -არა არ მინდა. (გაუბედაბად ვუთხარი) -კარგი მაშინ ვიმოქმედებ (ალექსანდრე) წელზე ხელი მომხვია და მის მკერდს ამაკრა.ჩემი

ჩემი ხარ პატარა ჩემი (ნაწილი 1)

მშვენიერი,მზიანი დილა გათენდა.წესით ეს დღე სხვა დღეების მსგავსად უნდა დაწყებულიყო,მშვიდად და უდარდელად,მაგრამ როგორ?!დღეს ხომ ჩემი ბანკეტია.სკოლას ვამთავრებ და ბავშვობის ოცნება,რომ ვყოფილიყავი "დიდი" დღეს მიხდებოდა. -ღმერთო ჩემო!ეკა დეიდა არ

პატარა გამომძიებელი ( 4 თავი )

კაფეტერიაში 'დემემ ბიჭებთან დამტოვა, თვითონ კი საქმზე წავიდა. - აბა რატომ გადაწყვიტე აქ მუშაობის დაწყება? მკითხა იოანემ - ბავშვობიდან მინდოდა გამომძიებელი გავმხდარიყავი, ჩემი 'შთაგობების წყარო კი სერიალი მენტალისტი იყო, კერძოდ კი ლიზბონი, მინდოდა

პატარა გამომძიებელი ( 3 თავი )

-შემობრძანდით! კარი ნელა გავაღე და მაშინვე დავინახე 'დემე, ჩემგულში უკვე 'დემეს ვეძახი, ერთი ასე ვთქვათ 'ნაკლი მაქვს შემიძლია ადამიანი მომეწონოს ისე, რომც არც მენახოს. 'დემე 'ჩემი' 'დემე, ისეთი იყო როგორიც წარმომედგინა მისი გვარის გამო, მაღალი,

პატარა გამომძიებელი ( 2 თავი )

' დაკლაკნილი' შენობისაკენ მივდიოდი თან ჩემ თავს 'ჰეფი ბიორსდეის' ვუმღეროდი, არავის მოულოცია, არც მიკვირს მე ხო მეგობრები არ მყვს არც ნათესავები, მახსოვს ჩემი ძველი მეგობარი ანა, ანა დევაძე როგორც მახსოვს ბეშუმში გავიცანი ათი წლის ასაკში,

პატარა გამომძიებელი ( 1 თავი )

ეს ისტორია არ იწყება ისე როგორც სხვები, არანაერი "ადექი ჩქარა სკოლაში გაგვიანდება" ან "მამა გელოდება დაუჩქარე"-ო, რატომ?ეს ისტორია არ იწყება ისე როგორც სხვები, არანაერი "ადექი ჩქარა სკოლაში გაგვიანდება" ან "მამა გელოდება დაუჩქარე"-ო, რატომ? იმიტომ