პატარა თავგადასავალი 8 წლის წინ

ერთ მშვენიერ დილას გავიცანი გოგონა (ლიკა) რომელიც ცხოვრობდა უკრაინაში მაგრამ იყო ქართველი, დიდი ხანი ვწერდით ერთმანეთს სოციალურ ქსელში და შეგვიყვარდა ერთმანეთი , ალბათ უმეტესობას შეგყვარებიათ ვინმე სოციალური ქსელიდან.მაგრამ მე ვიყავი 10 წლის და

პატარა გოგონა დიდ ქალაქში (ნაწილი 4)

-გამარჯობათ - ვუთხარი და ხელი გავუწოდე ჩამოსართმევად. ჩემი სიფრიფანა თითები მის ძლიერ ხელებში ჩაიკარგა. თვალებში როცა ჩავხედე ზღვა მომაგონდა, ბობოქარი ლურჯი ზღვა, მისი თვალები ზღვასავით ლურჯი იყო, ზღვასავით მღელვარე. - მმმე მმე თქვენი ახალი

პატარა გოგონა დიდ ქალაქში (ნაწილი 3)

ძალიან მკაცრია ხანდახან ცხოვრება, ჩაგისაფრდება ხოლმე, ჯერ ფეხს დაგიდებს და წაგაქცევს, შემდეგ ზედ დაგაწვება და შენი გაჭ....ტა უნდა, ბოლოს კი კისერზე მის უზარმაზარ ტორებს შემოგახვევს და უნდა გაგგუდოს. თუ არ გაიბრძოლე, თუ არ მოიშორე მისი ტორები ის

პატარა გოგონა დიდ ქალაქში (ნაწილი 2)

კაფედან ბრაზმორეული გამოვვარდი. რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგი და იქვე მდგარ სკამდე ჩავიკეცე. არვიიცი იქ რამდენი ხანი ვიჯექი სანამ არ ვიგრძენი რომ გვერდით ვიღაც მეჯდა. გავიხედე და ყველაზე ნაკლებად ვისაც ველოდი ის დავინახე

პატარა გოგონა დიდ ქალაქში (ნაწილი 1)

ყველა ადამიანი ერთმანეთისგან განსხვავებულები ვართ, ხომ ასეა არა? ყველანს სხვადასხვაგვარი ხასიათი და ჩვევები გვახასიათებს, ზოგი ჭირვეულია, ზოგიც გულჩათხრობილი, ზოგი კიდევ უჟმური, ძალიან, ძალიან, ძალიან უჟმური. ასეთი ადამიანები ერთეულებად იბადებიან

პატარა გოგო, მიყვარხარ! (10)

-მოიცა გააფრინეთ, მე ამ ბანაკში წამოსასვლელად, არც გამოცდა დამჭირვებია, არც არაფერი, მამაჩემმა მოაგვარა საქმე, მხოლოდ იმიტომ რომ, ამ გოგოსთან ერთად ვყოფილიყავი! ეხა მეუბნებით რო, საავადმყოფოში მარტო უნდა იყოს? იმდენი თქვენი კარგი... -ახალგაზრდავ,

პატარა გოგო, მიყვარხარ! (9)

მეორე დღე. ისევ სასტვენების გამაყრუებელი ხმა. ისევ დამთხვეულივით წამომხტარი გიგა, უკმაყოფილო ხმამაღალი შაძახილები კოტეჯებიდან, გინებ-გინებით გამოსული ბავშვები გარეთ, და უფროსის მკაცრი სახე. -ბავშვებო, დღეს ბუნებაში წავალთ და პატარა პიკნიკს

პატარა გოგო, მიყვარხარ! (8)

-ნი, არ წავიდეთ? გვიანია უკვე. -ხო ჯობია, სანამ ჯერ კიდევ ერთობიან, მაშინ წავიდეთ. მერე რომ მივიდეთ, გაიგებენ რომ გაპარულები ვიყავით. -ხო, წამოდი. 10 წუთში ისევ კოტეჯებთან იდგნენ

პატარა გოგო, მიყვარხარ (7)

-ესეიგი, არავის ელაპარაკები? - არ დამცინო კარგი? ხანდახან უმნიშვნელო ნივთებს ველაპარაკები ხოლმე. სარკეს ვუყურებ და ველაპარაკები. მიქრის რო თავში? კი, ნამდვილად. უარყოფას არც ვაპირებ. მოწყენილი რომ ვარ, ჩემ თავს ველაპარაკები. კარგია, ჩემ თავს რომ

პატარა გოგო, მიყვარხარ! (6)

-თუ შეიძლება ყველა მწკრივში დადექით! -აუ... -ეს ვინარი! -ტვინი მოხნა! -ო! ყოველდღე ერთიდაიგივე? -წადით თქვენი! -ს ი ჩ უ მ ე ! ! ! ისევ ჩაჰყვირა სასტვენს უფროსმა და მთელი ბანაკი შეხტა. -მოკლედ, დღეს ჩამოდის ჩვენთან ერთი მოსწავლე და სპეციალურ