ლევან ხაჩიშვილი (პირველი თავი)

გამარჯობათ,მე ვარ ნინი ბერიძე 14 წლის. ვცხოვრობ ქ.თბილისში მყავს 2 უფროსი ძმა:დათო(22 წლის) და ლაშა(24 წლის)დათო ფეხბურთელია და პარალელურად ილიაში სწავლობს.დათოზე ყველა გოგო გიჟდება მისი სიმპატიურობიდან გამომდინარე.ლაშას კი ცოლი ყავს უკვე 2

მუხის ძირას (პირველი ნაწილის დასასრული/თავი 5-8)

მალე სკოლა ისევ დაიწყო...ეს სემესტრი ძალიან განსხვავებული იყო,ალბათ ვაკოს გამო... უფრო მხიარული იყო,ყოველდღე მიხაროდა სკოლაში წასვლა,მერე ვაკოსთან ერთად ყოფნა გაკვეთილების შემდეგ... ყველანი ერთად ძალიან მაგარ დროს ვატარებდით... ხან სად ვიყავით ხან

ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო...

ეს იყო ჩვენი პირველი ტანგო ათრთოლებული ხელები წელზე, ვცდილობ რომ გრძნობა თავიდან ვმართო, მაგრამ უშენოდ წამითაც ვერ ვძლებ.

უშენოდ ცხოვრება რათ მინდა? ნაწილი პირველი

ფანჯრის რაფაზე იჯდა ჩაით ხელში და უყურებდა ხალხს, ხანდახან თვალს კორპუსის შესასვლელისკენ აპარეებდა, რადგან ზუსტად იცოდა მამამისი როგორც ყოველთვის ახლაც მთვრალი მოვიდოდა და შეიძლება ისევ ეცემა, ამიტომ არ უნდოდა თვალში გაჩხეროდა. დედამისიც სვავდა,

დასასრულიც კი უსასრულოა (ნაწილი პირველი)

ჭიქა ტუჩებთან მივიტანე და გადავკარი სახის ყველა ნაკვთი დვჭყანე და კიდევ ერთი ჭიქა მოვითხოვე,სასმელი ვერ აღწევდა ტვინის იმ უჯრედამდე რომელიც დამავიწყდებდა ყველა ჩემ პრობლემას,ცხოვრება ამერია სულ რაღაც 3 წლის წინ,აღარ გამაჩნია სიყვარულით და

მეძავის სიყვარული (თავი პირველი)

ჩემი უბედური ცხოვრება 11წლის ასაკში დაიწყო, როდესაც მშობლებმა გარდამეცვალა, და საერთოდ ყველამ მიმატოვა. ნათესავებმა არ მიმიღეს ბებია და ბაბუა გარდაცვლილი მყავს. დეპრესიაში ვიყავი არც კი ვიცოდი რა გამეკეთებინა.-და თუ იცოდით? რატომ არ გაგიჩნდათ

მიშველეთ მუშაობით მკლავენ!15 (პირველი ნაწილის დასასრული)

ნაცრისფერი დღეები თეთრხალათიანებთან ერთად...ყოველდილით საშინელი უგემური მწვანე ჩაი... შუადღეზე გაყინული წვნიანი და საღამოს ძველი კბილების დასამტვრევი "ფუნთუშა".ყოველდღე ერთი თეთრხალათიანის შემოსვლა, ფეხზე ნემსის ჩხვლეტა. ყოველთვის ერთი და იგივე

შავი თილისმა (ნაწილი პირველი)

-გთხოვ, მე... არ მინდა... დაჩი, საართველოში რომ დავბრუნდები არაფერი შეიცვლება. მე არ გამიკეთებია ეს არჩევანი. ხომ იცი მატერიალისტი არასდროს ვყოფილვარ და ალექსის თავს არ ვანაცვალები საზღვარგარეთის სწავლაზე. უბრალოდ ის შემიყვარდა, მას კი არა. ესეც

ეშმაკი და ანგელოზი პირველი თავი

ნუთუ შეიძლება ცხოვრება ასეთი სასტიკი იყოს თან მითუმეტეს ჩემს მიმართ. ნუთუ ისიც შეიძლება რომ ადამიანის დაკარგვით გამოწვეულმა ტკივილმა ასე დაგასუსტოს და გამოგფიტოს, ცხოვრება მოგაბეზროს და სიცოცხლის სურვილი დაგაკარგვინოს. ზოგჯერ ვიტყვი ხოლმე ახლა

მეტყვი წადიო, მეც წავალ... (თავი პირველი)

უკვე 4წელი გავიდა.... ვხედავ როგორ იტანჯება ჩემი სიყვარულით... უი, სულ დამავიწყდა, ჰომ, მე ანასტასია თოფურია ვარ, ირაკლი აბესაძის 4წლის ოცნება. ალბათ გაინტერესებთ ვინაა ირაკლი აბესაძე?!