"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. III, დასასრული)
თირგართენის პარკში სეირნობდნენ. გადაწყვიტეს, რომ მშობიარობამდე აქ დარჩებოდნენ, რადგან გართულებების ნებისმიერ მომენტში წარმოშობის რისკი იყო დიდი. სახლი იქირავეს, ბერლინის ცენტრალურ პარკთან ახლოს. ლიკა ექიმი მადლობებითა და საჩუქრებით დახუნძლული"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. II, 6 - დასასრული)
- მე სულ შენთან ვარ ისეც, - გაუღიმა და განაგრძო: - მაგრამ შენ თუ ამით უკეთ იქნები, დავესწრები ოპერაციას! ნატროშვილმა გაუღიმა და აკოცა. უკვე სასწაულად ენატრებოდა მამაკაცის სითბოს ყველა წერტილში შეგრძნება. ენატრებოდა და მიიღო კიდეც, ამდენი ხნის"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. II, თავი 5)
დაიძრა თუ არა თვითმფრინავი, შეშინებული ჩაებღაუჯა საყვარელი მამაკაცის მაისურს, თავი მხარზე ჩამოსდო და ქუთუთოები ერთმანეთს ძლიერად დააჭირა. – არ ინერვიულო, ღრმად ისუნთქე! – გააფრთხილა ლიკამ (კარდიოლოგმა) მაშინვე."პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. II, თავი 4)
არეული შევიდა გოგონას პალატაში ირემაშვილი. თავი მარცხნივ, ფანჯრისკენ გადაეწია და უემოციოდ მისჩერებოდა აყვავილებულ ხეებს. როგორ უნდოდა გაზაფხულის სურნელით გაეჟღინთა ფილტვები და ლამაზი კვირტებისთვის ჩუმად გაენდო საიდუმლო - რომ გიჟდებოდა მათზე."პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. II, თავი 3)
საავადმყოფოს ჰოლში ისხდნენ, სამნი. ყველა დაძაბული ელოდა ექიმს, რომელსაც თითქოს პირი შეეკრა და განზრახ არ ჩანდა. ყველაზე დაძაბული მაინც ლუკა იყო, ანდა რა გასაკვირია ეს ვინმესთვის?!.. ნერვიულობისგან წაშლილი სახე თლილ თითებში მიემალა და"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. II, თავი 2)
საღამოს, როცა კარგად მოილხინეს და შეზარხოშებული ბიჭები დააწვინეს გოგონებმა, სუფრის ალაგებას შეუდგნენ. მხიარულ ამბებს ყვებოდნენ, რაც იცოდნენ ერთმანეთზე და რაც არ იცოდნენ. უცბად თავბრუ დაესხა ნატროშვილს, იგრძნო, რომ თავზე კონტროლს კარგავდა."პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. II, თავი 1)
– ეუ, ლუკა! მთელი ღამე რომ არ დამაძინე, არ გეყო, კიდევ ნერვებს მიშლი? – გაბუტულმა გამოწია ტუჩები წინ. – ახლა მთელი წელი ეგ უნდა მასაყვედურო? – ნაწყენმა ჩაილაპარაკა, წამოდგა და კარისკენ წავიდა. – ღირსიც იქნები! – მიაძახა და ისევ საწოლზე დაემხო."პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (10, დასასრული)
ან, ისევ ძველ თემას ვუბრუნდები... ხვალ შენ თეთრ კაბას ჩაიცმევ, ანგელოზი ხარ და ფრთებს შეისხამ, და მე ამ ბედნიერ დღეს ვერ ვიქნები შენთან... ვერა ფიზიკურად, თორემ ახლა მეც ისევე მიცემს გული, მირბის და მიხტის, მწიწკნის და მაწამებს, როგორც შენ და რადგან"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (9)
- იმიტომ, რომ უკანასკნელმა გარემოებებმა იქონია გავლენა! - მაშინ, ჩუმად ვიქორწინოთ... - ისევ ჩურჩულზე გადავიდა, თითქოს კვლავაც კონფიდენციალურ ინფორმაციას გასცემდა. - ჩუმად? - ეცინებოდა ისევ, სახე კი უაზროდ ენამებოდა ცხელი ცრემლებით."პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (7,8)
ბევრი ყოყმანის შემდეგ, თხელი ჟაკეტი შემოიცვა და უთქმელად დაეშვა კიბეებზე. შეზარხოშებულ ხალხთან არ ჰქონდა ახსნა-განმარტებების ჩამორთმევის თავი. რამდენიმე სართული შეუჩერებლად ჩაირბინა და გასასვლელს მიახლოებულმა, ოდნავ მოუკლო ტემპს.ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.