ლაზო, როგორც გამსახურდია იტყოდა

შენ პლატონური სიყვარულის შესაძლებლობაც წამართვი. ჩემი გონება ხომ ვერაფრით დაამარცხებდა გულს , შენი სიყვარულით გაჟღენთილს? მაგრამ არაუშავს, ინანებ ლაზო, მეორე ცხოვრებაში მაინც ავასრულებს ფიცს, სამუდამო ფიცს, სამუდამოდ.....

როგორც ერთხელ შეუყვარდი პაწაწინა ქალს!

ხშირად შენზე ჩუმად ვფიქრობ ან ვუყვები სხვას და ჩემ თავზე მეცინება, ასე რატომ მწამს? რატომ ვაძლევ თავს უფლებას გავცქეროდე გზას და რატომ ვარ მიამიტი ისე, როგორც სხვა? ეს ოცნება შენ გეკუთვნის, შენკენ მიაქვს ქარს: ის გეხება, იკოცნება და მიყვება წამს!

ნუ მომექცევი როგორც მონას

გთხოვ მითხარი თავს რატომ მარიდებ, ხომ ვიცი რომ ამ ქალაქის ბილიკებს ნაზად აბიჯებ, ჩემო კარგო ვერსად ვეღარ დამემალები, იმიტომ რომ ყველგან მაქვს თვალები. მითხარი კარგო რატომ მებუტები, მე ხომ ისეთს არაფერს გეუბნები, მითხარი ქალავ რატომ გამირბიხარ, დიდი

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი (სრულად)

ისე მჭირდები როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი თავი 1 აპრილია. ცივა ჯერ კიდევ. საღამოს განსაკუთრებით. როგორც ყოველთვის ისე მაცვია. ჯინსის შარვალი. კეტები. ბრეტელებიანი მაიკა და კაპიშონიანი ჟაკეტი რომლის კაპიშონიც თავზე მაქვს წამოფხატული. ხო.. ზუსტად ეგრე

მე, როგორც

მეტროები ბავშვობიდან მომწონს, განსაკუთრებით კი ეს ადგილი, ეს მტვრიანი კიბეები, სარაჯიშვილის მიწისქვეშეთი, სადაც ჩემთვის, რაღაც იდუმალი, შეუცნობელი და შემაძრწუნებელი ხდება. აქაურობას ტაძრად ვთვლი, რადგან მხოლოდ აქ შევიგრძნობ უმაღლეს სიმშვიდეს და

გაზაფხულობით როგორც ყოველთვის

გაზაფხულობით როგორც ყოველთვის აყვავილდება მინდორში ია. სურნელი მისი გექნება თმაზე. შენ ჩემი გულის სინაზე გქვია. გაზაფხულობით როგორც ყოველთვის, აყვავილდება ყოჩივარდები გპირდები ჩემო რომ გაზაფხულზე ყველაზე მეტად შემიყვარდები გაზაფხულობით როგორც

სიყვარული, როგორც ასეთი

არა ? მე ამის არ მჯერა... შეუძლებელია ადამიანი გყვარებოდა და დღეს მისი დანახვისას არაფერი იგრძნო... შეუძლებელია გყვარებოდა, ახლა დაინახო და არ იგრძნო როგორ გიჭერს ყელში ვიღაც და როგორ ცდილობს დაგახრჩოს. შეუძლებელია სუნთქვა არ შეგეკრას, გულში რაღაც

ისე როგორც არავის, არასდროს და არსად

გინდა სიტყვებს გეტყვი? უკვე ბევრჯერ ნათქვამს. გინდა ჩაგეხუტო, უსასრულოდ ამ წამს და გაგიყობ სითბოს მზისებრ სხივის ნაზავს. გინდა შენთან ვიყო? გვერდით გიჯდე ახლა? ვიხსდენებდეთ კადრებს იმ გარდასულ წამთა

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი. დასასრული (15)

-დიტოს შეყვარებულია, თურმე მე მოვიგონე გატაცების ამბავი და შეყვარებული წავართვი, მისი შეყვარებული კი უცოდველი კრავია-ირონიულად ვუთხარი გეგის. თვალები მეხუჭებოდა ისე მეძინებოდა. ჯერ ვაჩეს სასამართლოს შემდეგ მთელი ღამე ტირილში გავატარე. შემდეგ მთელი

ისე მჭირდები, როგორც ჩაის ერთი ჭიქა წყალი 14

მე ეხლა გაკოცებ.. შენ კი ეს კოცნა სულ გემახსოვრება. როგორც პირველი კოცნა ბიჭთან.. ამის მერე კი არავინ იცის რამოხდება, ღმერთის გარდა-დაიჩურჩულა ჩემს ტუჩებთან. ნელა შეეხო მისი გავარვარებული ბაგეები ჩემსას, ნელა მკოცნიდა, თითქოს ეშინოდა რომ ფაიფური იყო