სიყვარული როგორც ასეთი (თავი მესამე)

გემრიელად ვისაუზმეთქო ვერ ვიტყვი იმიტომ რომ არაფერი მიჭამია. ყველაფრისდა მიუხედავად გუშინდელი ვერ ამოვიგდე თავიდან ამიტომ გასეირნება გადავწყვიტე. სპორტულად ჩავიცვი თმა მაღლა ავიკარი

სიყვარული როგორც ასეთი თავი მეორე

სახლში დაღლილ დაქანცული შევდივარ, ჩანთას იქვე ვაგდებ ფეხზე ვიხდი და მკვდარივით მდივანზე ვწვები. ჯიბიდან ტელეფონს ვიღებ და დედას ვურეკავ რომელიც საზღვარგარეთ არის, კერძოდ ამერიკაში, მამიკოც იქ არის მაგრამ ერთმა უბედურმა შემთხვევამ ყველაფერი შეცვალა,

სიყვარული როგორც ასეთი (საცდელი)

ისევ დამაგვიანდა, როგორც ყოველთვის მეხომ მუდამ ვაგვიანებ ყველგან. ამჯერად გადავრჩი და საქმიან შეხვედრაზე ან პაემანზე არ დამგვიანებია მეგობრებთან დამაგვიანდა. უცბად ავირბინე კორპუსის კიბეები და მეორე სართულზე ავედი, საჩქაროდ დავაკაკუნე ჩემი მეგობრის

ვამძიმებ ფურცლებს როგორც თვალებს, როცა ძილი სურთ

ვზივარ ფიქრებით გაფრენილი, როგორ ვიღლები... ვამძიმებ ფურცლებს როგორც თვალებს, როცა ძილი სურთ, ვწერ და შექმნილი უაზრობით ცრემლად ვიღვრები, ჩემი ცრემლების ნაკვალევით სახლი გაივსო.

თუ არსებობ მაშინ ისე უნდა ბრწყინავდე როგორც ერთადერთი ვარსკვლავი

ლიდიას მოსწონდა ყველა ის ადამიანი ვინც საკუთარ საქმეს კარგად ასრულებდა, ხშირად შეპარულა სამზარეულოში და შეფ მზარეულის საოცრად დახვეწილ ხელის მოძრაობებს აკვირდებოდა. მძღოლს თხოვდა გაეჩერებინა იქ სადაც ხანძარი იყო, ის კი დადგებოდა და უყურებდა თუ რა

როგორც დავღამდი, ისე გავთენდი...

ჩავუდე თავი მშობელს მუხლებში, და ვქვითინებდი დიდ ხანს, დაღლამდი, მე ძველბრიტანულ, კელტურ მუხებში, როგორც ლეგენდა, მაშინ დავღამდი...

..როგორც მეტსახელად გულქვა..

ახლა ღამეა და შორს ხარ, ახლა ფიქრებს გიშლის ქარი, თურმე ადრე იყო მოსვლა, ჯერ არ შობილიყო ქალი..

ო, როგორც გინდა, ჩემო..

მოვინანიებ წუხილს, მოვინანიებ აქვე,რაც უნდა მოჰყვეს ქუხილს მიდი, ადექი..გაჰყე...დაე მოვიდეს წვიმა, თუნდაც ნიანგის ცრემლი ვითხოვ დაცალე ბინა გული დატოვე ჩემი..ნუთუ..ლაზარე, აღსდექ..ნუთუ აიღე თავი..ნუ.. სირცხვილია.. დადექ..აქეთ სუდარა შავი..

როგორც არასდროს არავის

მე და შენ ერთი გრძნობა, ფიქრი ზედ. მიყვარხარ... ძლიერ... ძლიერ მიყვარხარ ცხადად, მალვით როგორც არასდროს არვინ არ ყვარებია არვის.

მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა...

მე შევიხორცე ეს ღიმილი როგორც ჭრილობა... და როცა ვიღაც მეკითხება რატომ ვიღიმი... უცნაურია მაგრამ ვამბობ "ისე უბრალოდ"... თითქოს არც არაფერიო(ისევ ვიღიმი) ეს ღიმილი შრამია ჩემი, ყელში მობჯენილ მძიმე ბურთსაც აკავებს დიდხანს... სანამ არ იგრძნობს