სადღაც შორს

სადღაც შორს,სადაც მუდამ დარია; სადაც მზემ დრო და დარდი არია; სადღაც შორს,სადაც შენ არ იქნები იქ წავალ,მშივიდად ჩუმი ფიქრებით. სადღაც შორს ვიცი,ბენდიერება შემოანათებს,დარჩება ჩემთან; ეს არ გეგონოთ ქედნიერება არ მიწერია ვიყო იმ ერთთან.

მომწონს ის აზრი,რომ სადღაც არსებობ.

ვამბობ,ამის ყურება არ შემიძლია მეთქი და თვალებს ვუჭავ, მაგრამ მაინც ყველაფერს ვხედავ. ვამბობ, ამის მოსმენას ვერ გავუძლებ მეთქი და ყურებზე ხელის გულებს ვიჭერ თავის გასკდომამდე,მაგრამ მაინც ყველაფერი მესმის. ვამბობ, გრძნობების გარეშე უნდა გავაგრძელო

სადღაც, სამი საათით უკან

დავრჩი მარტო და ახლა გეძებ.... ყოველდღე ყველგან ვაცეცებ თვალებს იმედით, რომ დაგინახავ... მელანდება, რომ მეძახიან და მთელი გულით ვნატრობ, ეს ვიღაც შენ იყო.. მერე მახსენდება, ვერ იქნები იმიტომ, რომ აქ ხარ ხარ... სადღაც ხარ, სამი საათით უკან და ვინ

სადღაც ქუჩაში...!

სადღაც ქუჩაში ღამე ჩამოწვა...სადღაც ქუჩაში ლანდი გამოჩნდა...ფეხს უჩქარებდა, ალბათ სციოდა...ლოყაზე ცრემლი ჩამოსდიოდა...პატარა გულში ტკივილს მალავდა,გული კი უკვე ძლიერ ღელავდა...სიცივისაგან სულ კანკალებდა,ხელებს კი პატარა

სადღაც, იქ...

იდგა სადღაც იქ, რომ დაესვა დიდი წერტილი იმ დასასრულის დასაწყისი როცა დამთავრდა, სითბო მზის სხივთა კონებისგან გამოძერწილი, რომ გაყვითლდა და მერე უცებ შემოზამთარდა.

სადღაც შორს... მთებში თავი 34

.... და ახლაც - ოთხი მეგობარი გერგეთის სამებაში იდგა, . უფალს მადლობას სწირავდნენ ამ საჩუქრისთვის.ამ სიყვარულისთვის, ამ ბედნიებისთვის, რაც მათთვის გაიმეტა ღმერთმა. ამ პატარებისთვის ეზოში რომ დაბროდნენ და მთებს თავიანთი ბავშვური შეძახილებით და

...სადღაც შორს... მთებში.. თავი 33

არგი წავალთ. მაგრამ გთხოვ უფლება მოგვეცი რომ ხანდახან მაინც გნახოთ. -დრო მჭირდება. მკაცრად გაიმეორა სოფომ და ანიშნა საუბარი დასრულებულიაო. კარი რომ გაიხურეს თითქოს ისევ ჩამოემხო ზეცა, ისე ატირდა. ღაპაღუპით სცვიოდა ცრემლები. უცებ მუცელში დაჭიმულობა

სადღაც შორს... მთებში თავი 32

ქენებოდი კაცი რომ მიხვიდოდი და იმ არაკაცს პასუხს მოსთხოვდი. გიომ სათქმელი ბოლომდე დაასრულა. მშობლების პასუხს არც დალოდებია. ისინი ერთ ადგილზე ისხდნენ და ვერც ხმას იღებდნენ და ვერ წამოდგომას ბედავდნენ. ალბათ იმიტომ რომ პირველად შეეჯახნენ პირისპირ იმ

სადღაც შორს... მთებში თავი 31

ყოველთვის როცა თავისუფალი დრო გამოუჩნდებოდა და შეეძლო მშვიდად ეფიქრა ყველაფერზე პირველ რიგში იმ უცნობ პაციენტზე ფიქრობდა რომელიც რამდენიმე დღის უკან შემთხვევით ნახა მიმღებში. იმდენად აფორიაქებული იყო მისით თითქოს მისთვის ძალიან ახლობელი ყოფილიყოს.

სადღაც შორს... მთებში თავი 30

ო ადგილზე იდგა და განძრევას ვერ ბედავდა. მის წინ მთლიანად დაბინტული პაციენტი იწვა უგონო მდგომარეობაში. იმდენად იზიდავდა ის რომ ვერ მოშორდა. სწორედ ამ დროს პატარა გაინძრა პირველად და დედის მუცელს ჯერ მსუბუქად უბიძგა, მერე უფრო ძლიერად რამდენჯერმე.