განგსტერების სამოთხე (3)

მოვემზადე და დარწმუნებით ჩავიხედე სარკეში..ნორმალურია.გიორგის დავურეკე.–გამარჯობაა მე მზად ვარ სად ხარ შენ?–ელენეე ცოტა დამაგვიანდება ოფისიდან დამირეკეს გპირდები რაც შემიძლია მალე მოვალ.–მოხდა რამე?

განგსტერების სამოთხე ~2~

დილით პოლიციის ოფისში სიწყნარე იყო ყველა თავისთვის მუშაობდა როდესაც კარი გიორგიმ შეაღო. -მოგესალმებით ყველას -გამარჯობა დეტექტივო კიკვაძე მორცხვი გოგონა მიესალმა და ლოყები გაუწითლდა ფაქტი იყო,რომძალიან მოწონდა გიორგი. გიორგი კი მასთან მივიდა.

განგსტერების სამოთხე (1)

შესავალი ოდესმე გქონიათ მიზანი რომელთანაც ძალიან ახლოს იყავით? მე არვარ ჩვეულებრივი ქალი რადგან ჩემი ცხოვრების მიზანი ვაქციე რეალობად . ბოლო ხუთი წელია ჩემი ფიქრები და ყურადღება მხოლოდ ერთ საკითხზეა მიმართული..რადგან მოვკლა კონკრეტულად ერთი ადამიანი.

ქუჩის სამოთხე (სრულად)

-ნინა ადექი, დაგაგვიანდება. - გავიგონე მამაჩემის სასიამოვნო ხმა.-ბატონო დავით, მაცალე ძილი. - ამოვიზმუილე. -ნუ მეძახი ეგრე, თორემ მოგხვდება. - არასდროს მოსწონდა როდესაც ფორმალურად მივმართავდი და მუდამ ბუზღუნებდა,მე კი მიყვარს მისი ბურტყუნი. -უიმე,

ქუჩის სამოთხე - დასასრული

საკონკურსო დღე ხვალ იყო. საშინლად ვნერვიულობდი. მათ არ შევხვედრილვარ. ჩემი მოთხოვნა გაითვალისწინეს და თვალით არ მინახავს. გარეგნულად არაფერს ვიმჩნევდი, მაგრამ ღამ-ღამობით, საწოლში ხშირად ვტიროდი. დილით თვალებ ჩასიებული ვიღვიძებდი. თითქმის გარეთ არ

ქუჩის სამოთხე (მეთორმეტე თავი)

მე ნინა მქვია. - ვუთხარი უცნობ გოგონას, რომელსაც ჩემი ბრჭყალებით მიყენებულ საჭმელს ვუმუშავებდი.- სასიამოვნოა, მე ლანა. - მითხრა ტკივილისგან აწითლებულმა და გამიღიმა.- ბოდიში, არ მინდოდა. ვუთხარი და თავი ჩავხარე. - კაი რა ბოდიში,მეც დამნაშავე ვარ. -

ქუჩის სამოთხე (მეთერთმეტე თავი)

- რა გავაკეთოთ? იკითხა დამიანემ. - რა თქმა უნდა, მონაწილეობა უნდა მივიღოთ. უპასუხა თამარიმ. - მერე ნინა? არ ჩამორჩა თოკო. - მომისმინეთ, მარტო მონაწილეობა უდიდესი წარმატებაა, ამ კონკურსით გზა გაგვეხსნება უკეთესი მომავლისკენ. და თქვენ გინდათ ასეთი

ქუჩის სამოთხე (მეათე თავი)

"ნინა, მე გავთხოვდი" ჩამესმის ქეთის სიტყვები და გაოცების, ბედნიერების, იმედგაცრუების გრძნობები შემომაწვა. გამოსაფხიზლებლად რამდენიმე წუთი დამჭირდა. ბავშვები ცნობისმოყვარეობით მაკვირდებოდნენ და ელოდნენ ხმას როდის ამოვიღებდი.ტელეფონი ჯერ კიდევ ჩართული

ქუჩის სამოთხე (მეცხრე თავი)

ერთმანეთზე მოხვეულები ვიდექით და არ ვუსმენდით ხალხის შეძახილებს. თავი ავწიე და მის ნაკვთებს დავაკვირდი. მწვანე, ლურჯი და წითელი განათება ეფინებოდა სახეზე და მისი დანახვა შეუძლებელი ხდებოდა. ჯიუტად მინდოდა მენახა, მინდოდა ისევ მეგრძნო იგივე. თავი

ქუჩის სამოთხე (მერვე თავი)

კიდევ დიდხანს ვუყურებდი მის მძინარე სახეს და გული სააქაოს არ იყო. შემდეგ თვალები დამეხუჭა და მორფეოსის სამყაროს ვეწვიე. დაახლოებით ორი საათი მეძინა, დაჟინებულმა მზერამ გამომაღვიძა. თვალები გავახილე, თავი საწოლზე მედო, შამოვიწიე და გავიზმორე.