დაკარგული ოცნების სევდა

"აღარც საკურას მეწამული ფურცლები და აღარც წარსულის მელოდია".

უმოწყალო სევდა რომელიც არ ქრება

ისეთ სამყაროს სადაც, არ იციან რა არის ტკივილი. არ იციან რა არის სევდა; ეჭვი და ყოველგავარი ბოროტება. ხოლო მაშინ იგებენ ყოველივეს როდესაც ვიღაც ვისი ადგილიც იქ არ არის მიდის და მათ ცხოვრებას ანგრევს. მაშინ ყოველივე ხილული.

მოხუცის სევდა

უსასრულო სევდა იკითხებოდა მის სახეზე, ვინ იცის ახლა რაზე ფიქრობდა მისი გონება, იჯდა და ხელში ფსკვნილს ათამაშებდა, მისი სიცოცხლის ხიდან ჩამოცვენილი წლებივით ჰყრიდა ფსკვნილის მარცვლებს.

მალული სევდა

უკვე მერამდენე ღამე მათენდება, დილა სუსხიანი ღრუბლებს ესალმება; მე კი მეღიმება, აღარც მერიდება; ქარი ჩადგება და მალეც გათენდება;

დეკემბრის სევდა

სევდა ერევათ ღამ’მეგზურებს და სიჩუმეში გზას მიჰყვებიან.

ღამის სევდა

და მაინც როგორი ჩუმია ღამე როგორ მაპარებს სევდიან მზერას და მაინც როგორი სავსეა მთვარე როგორ მანდომებს მე ლექსის წერას

სალამი სევდა

პირველ რიგში მოგესალმებით ზოგს მშვიდობიან დილას ზოგს მშვიდობიან ღამეს გისურვებთ . მე კი ჩემს თავს როგორმე დაძინებას . არსებობენ ადამიანები იბადებიან და დეჟა ვუთი ცხოვრობენ:- ეს მოხდა უკვე და ჰო ჰო მოდი ასე ჯობია ! ხოდა ასე იმსხვერპლა მთელი ჩემი

სევდა და ჯინი

"სიყვარული ბრილიანტის სამკაულს ჰგავს, თუ დაგეკარგება,მისი ფასი იმდენად დიდია რომ ვერასდროს დაივიწყებ...."

სევდა და ოპტიმიზმი

ყველა თავის ისტორიას ქმნის და ამ ყველა ისტორიას თავისი ავტორი და სახელი აქვს. ეს ისტორიები ერთმანეთისგან განსხვავებულია, ზოგი გაუსაძლისი ტკივილით და მწუხარებით სავსეა

სევდა მოაქვს დროს

სანაპირო, ზღვის ტალღები, სიგარეტი, გრძნობა ჩემი ნაცრისფერი