სვანეთში გამომყევი (თავი 8)

დათო.. დათოს ტკივილს ვაყენებ..ვანადგურებ..ვკლავ..ჩემი დათო...ჩემი..აი აქ მიწყდება აზრი და ვტირი..ისე ვტირი თითქოს დათო წინ მეწვეს და ვგლოვობდე..მასთან განშორება უკვე კარგა ხნის წინ გამოვიგლოვე..მაგრამ..ახლა..ჯერ კიდევ შეუხორცებელი იარა კიდევ უფრო

სვანეთში გამომყევი (თავი 7)

-დღევანდელის მერე არ ვიცი კიდევ როოდის გნახავ..მივივარ მამა,გერმანიაში მივყავარ შენ ძმას..მაპატიე რომ გადანაშაულებდი..მაპატიე..მიყვარხარ მმამა..და ძალიან მენატრები მშვიდობით უბანო..ნახვამდის თბილისო..ნახვამდის საქართველო..მე მივდივარ..გტოვებთ..სხვა

სვანეთში გამომყევი (თავი 6)

ზაფხულში,ჩვენი ურთიერთობიდან 10 თვის შემდეგ,დათომ მომთხოვა სვანეთში წავყოლოდი,რამდენიმე დღით მაინც..დედაჩემთან აარანაირმა თხოვნამ არ გაჭრა..არც ჩემმა,არჩ ჩემი მეგობრებისამ.. ამიტომ დათო სვანეთში წავიდა მე კი თბილისში დავრჩი იმ დღეს არ

სვანეთში გამომყევი (თავი 5)

მესამე სართულზე ავირბინე,ძლივს ვსუნთქავდი..დერეფნის ბოლოში დათო იდგა ვიღაცას ელაპარაკებოდა,რომ დამინახა წამმოვიდა მაგრამ სანამ რამეს მეტყოდა მე დავასწარი..ძლივს მოვაბრუნე ენა დაღლილობისგან..მაგრამ მაინც შევძელი და ვუთხარი

სვანეთში გამომყევი (თავი 4)

მძიმე კარი შევაღე და სასაფლაოს ეზოში შევედი.აქ აარასდროს ვყოფილვარ..უფროსწორად მას მერე არ ვყოფილვარ რაც მამაჩემი და ჩემი ძმა აქ გადმოსახლდნენ.არ მინდოდა მათი საფლავების ნახვა.არ მინდოდა დამეჯერებინა რომ ისინი აქქ ცივ მიწაში იწვნენ..არ მინდოდა

სვანეთში გამომყევი (თავი 3)

-ისიც ვიცი რომ ჩემგან გსიამოვნებს მელანოს დაძახება,რადგან მე ერთადერთი ვარ ვინც ასე მოგმართავს_თითქოს ჩემ ტვინში იჯდა და ჩემ აზრებს კითხულობდა..მართლა ასე იყო ,მისგან არ მწყინდა,პირიქით მიხაროდა -ზედმეტი ამბიცია გაქ დავით -სულაც არა,შენც ხომ იცი

სვანეთში გამომყევი (თავი 2)

-პირიქით,მითხრეს რომ ძალიან ლამაზი,საყვარელი და მხიარული ხარ.მიხრეს,რომ როცა ჩემი გოგო გერქმევა არ უნდა გაწყენინო. მითხრეს რომ მათთვის ძალიან ძვირფასი ხარ და უნდა გაგიფრთხილდე_ ნელა მიახლოვდებოდა, სუნთქვა შევწყვიტე და თვალები დავხუჭე.ასე უფრო კარგად

სვანეთში გამომყევი (თავი 1)

მთელი გზა იმაზე ვფიქრობდი რატომ უნდა ვეკითხე დათო ყიფიანს მე,ან მელანო რომ მერქვა საიდან იცოდა,იქნებ კლასის ჟურნალიდან მაგრამ ჩვენი კლასის ხელმძღვანელი ვის მიუშვებდა ჟურნალთან.ნუ მოკლედ ასეა თუ ისე კიდე ერთხელ გამახსენეს რომ ბებიაჩემის

თეთრი სახლი (თავი 2)

მერე სწრაფად მომიახლოვდა და ყურში ჩამჩურჩულა: -იმედია მალე გაიხსნება გზები და მალე წახვალ არმინდა შენი გულის ტკენა და არც სხვა რამის. -მოიცადე რას გულისხმობ(სახე ამიწითლდა) -რას უნდა ვგულისხმობდე -რომ ვერ მივხვდი მაგიტო გეკითხები(