სიტყვები კლავენ ჩვენს გულს შეურყვნელს

ნუთუ ასეთი რთული ყოფილა, გიყვარდეს წრფელად, მთელი არსებით, ღმერთო, მითხარი რა დავაშავე, როცა ვაჩუქე გულის ნაწილი ? მზე გზას მიიკვლევს მთვარის ალებში, ეჭვიანობის მიაქვს ფიქრებიც...

სიტყვები არევს

ვიცი რომ სიტყვები კარგავენ ფასს როდესაც თვალებში კითხულობ აზრს. როცა შემოხედვით ხვდები სათქმელს, სიტყვები დაივიწყე,ყველაფერს არევს.

წერილები დედას, ანუ ქარს გატანებული სიტყვები

ღამის სამი საათი იყო, როცა დედაჩემმა მითხრა,რომ წასვლის დრო იყო.მივდიოდი შორს. შორს დედაჩემისგან.ეს წერილი მისთვის არის.ადამიანისთვის,რომლისთვისაც არასდროს მითქვამს,რომ მიყვარს.ალბათ იმიტომ, რომ დედაჩემი ცივი ქალი იყო,დედამისივით.

ხშირად უთხარით სიტყვები: "მე შენ მიყვარხარ".

15 წლის იყავი,როდესაც პირველად გითხარი "მე შენ მიყვარხარ". შენ კი გაწითლდი, თავი დახარე და გაიღიმე. 20 წლის იყავი, როდესაც გითხარი "მე შენ მიყვარხარ". შენ ხელი ხელზე მომკიდე და მაგრად მოუჭირე, გეშინოდა, რომ სადმე არ გავმქრალიყავი.

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეცხრე თავი)

დილიდან მოყოლებული ჩემი მობილური წამში 9ჯერ რეკავდა. ხან რა პრობლემა იქმნებოდა ხან რა, იქ მძღოლს ინსულტი მოუვიდა, იქ თაღი ჩამოინგრა, დაკიდებისას ჭაღი ჩამოუვარდათ და ვიღაცას მის ქვეშ ფეხი მოყვა, ამას ისიც დაემატა, რომ მენიუში ზღვის პროდუქტების შეტანა

აქ სიტყვები ზედმეტია (მერვე თავი)

ძლივსძლიობით წამოვწიე საკუთარი თავი საწოლიდან და დარეტიანებულმა სააბაზანოსკენ ავიღე გეზი. ფაქტობრივად თვალდახუჭულმა შევაღე კარი და თვალების გახელა უკვე მოშვებულმა წყალმა მაიძულა. ნელა მიმოვიხედე და ზურგშექცევით მდგარი დედიშობილა ალექსანდრე დავინახე.

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეშვიდე თავი)

როგორც ყოველთვის, ახლაც ფეხი ფეხზე გადაედო. წელში გამართული, არისტოკრატივით იჯდა, დინჯად აზავებდა ყავაში შაქარს და სარკასტული სახით შემომცქეროდა. რა თქმა უნდა, ეს მათე იყო. - იცი ერთხელ შენი დამსახურებით მაზიანი მოვიგე. - მერე ? წარბაწევით

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეექვსე თავი)

- როგორც ვხედავ მართალია როცა ამბობენ ადამიანი იმედით ცოცხლობსო. სადამდე ჩაეჭიდები ხავსს წყალწაღებულო ? - შემომხედე და მითხარი რო ნუცა გიყვარს. - კარგი. ალისფერი თვალები შემომანათა.. ნუცა მიყვარს

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეხუთე თავი)

ამერიკაში ცხოვრობს. ეგ და დემე ბავშვობიდან ერთად მოდიან, მე და მათემ ცოტა მოგვიანებით გავიცანით, შენ და ნუცა რო ჩვენს სამეგობროს შემოუერთდით ეგ უკვე წასული იყო, ახლახან ჩამოვიდა და აქ ჩვენთან ერთად იქნება. თვალებგაფართოებულმა გავხედე, იმის

უთქმელი სიტყვები

როგორ მინდა გითხრა, რომ ახლა უნდა იპოვო ძალა შენს თავში და სვლა გააგრძელო. ვიცი, არაა ადვილი. მაგრამ ისიც ვიცი, რომ სხვა გზაც არ არის. ცხოვრება გამეტებით იქნევს მუშტებს. რას ვიზამთ, ასეა ყველაფერი მოწყობილი. მარწუხივით მიჭერს ყელში უსამართლობა,