ორში ერთი - ( სრულად )

მაგდა! მაგდა! მოიცადე- ყვიროდა დედა. მეკი გამწარებულმა ჩემი ოთახის კარები მივაჯახუნე მთელი ძალით და იმწუთასვე ჩავკეტე. ჩავიმუხლე და ღრმად დავიწყე სუნთქვა, ვცდილობდი დავწყნარებულიყავი მაგრამ ვერაფრით ვერ ვახერხებდი. ტირილი მინდოდა მაგრამ ვერ ვტიროდი,

ლორა და გრენუი (სრულად)

დიდი ხნის წინ დავდე ეს.პირველი ისტორია იყო და "მამენტ"მასწინათ ზღვაზე ვიყავი ასული.ღამით.მარტო.ბოლო დროს უცნაურობები დამჩემდა,რაც შუაღამით გარეთ გასვლებით გამოიხატებოდა. სიმართლე გითხრათ,არასდროს გამოვირჩეოდი ნორმალური ადამიანის ქცევებით,რაზეც დედა

დედაჩემი წინააღმდეგია! [სრულად]

-დაუკაკუნებლად შემოსვლა არ შეიძლება! - მკაცრად უთრა, - მიბრძანდი.. - ჩვეული ტონით უთხრა. ანასტასია საშინლად გაბრაზებული იყო.. -რას ნიშნავს ეს? -გაურკვევლად ვსაუბრობ?! -შენ ხარ მძღოლი და არა ვინმე უფროსი.. უნდა დაემორჩილო ჩემს ბრძანებებს! - ტონს

მე დღეს შემიყვარდა წვიმა, ღვთაებასთან ერთად... [სრულად]

გაწვიმდა, მე კი ისევ მოწყენილი ვარ, როგორც ყოველთვის.ვერ ვიტან წვიმას.ვინაა ჩემთან? არავინ... საერთოდ არავინ. ვიყურები გარეთ და ვხედავ ხალხი როგორ გაურბის წვიმას, მაგრამ მოჩანს წყვილი რომელსაც სულაც არ ეჩქარება, მათ შემხედვარე თვალებს ვატრიალებ.

Sensitive (სრულად)

უბრალოდ თვალებში მიყურებდა მეტი არაფერი იყო ჟრუანტელი მის მიერ გამოწვეული იყო შეხება ჩემს ცივ ხელებზე მისი თბილი ხელებით იყო ამ შეხებით გამოწვეული ემოციები

სადღაც, იასამნეთში [სრულად]

აპრილი, სანატრელი აპრილი დადგა, ეღირსა! დათბა, რამდენიმე დღეში აღდგომის დღესასწაული იქნებოდა. თითქმის ერთკვირიანი დასვენება და სოფელი. არც კი უფიქრია, არდადეგების პირველივე დღეს ბარგი ჩაალაგა და სოფელში წავიდა ბებო-პაპასთან.

ახალი ისტორია (სრულად)

-ძალიანაც კარგი....ჩემი ჭკვიანი გოგო...- კმაყოფილი ღიმილით დაიჩურჩულა თორნიკემ და ყელზე მოცურავე ყინულები საკუთარი ავარვარებული ტუჩებით ჩაანაცვლა. ამჯერადაც ასმაგად გასცრა ლიჩელს სხეულში, ოღონდ სიცივის კი არა უზომოდ ემოოციის და სიამოვნებისგან.

ვენეცია ეს იგივეა რაც "მოდი დავიწყოთ თავიდან" სრულად

უჩვეული სიჩუმე სუფევდა, თუ დააკვირდებოდით პატარა წერტილს შეამჩნევდი, სადღაც შორს ჰორიზონტს მიღმა, ვენეციაში მერსედეს ბენზის 1980 წლის მოდელს შეამჩნევდი, ამ პაპანაქება ზაფხულში, სადღაც შორიდან ამ ლამაზ ქალაქს სტუმრობდა კიდევ ერთი ბედნიერი

ბოლო ამოსუნთვამდე (სრულად)

თავი მაქ გადაჭედილი სხეული დაღლილი ამდენი ფიქრისგან გავსკდები და ასე დავამთავრებ ალბათ სიცოცხლეს მერამდენედ გადავბრუნდი საწოლში ვერცდავთვლი ალბათ ფიქრისგან უკვე ტირილამდე მივდიოდი მალე გავგიჟდებოდი

ჩემი მორაგბე (სრულად)

ვიცოდი რომ თუ ვერ გავუძლებდი სულაც არ იქნებოდა ჩვენი გრძნობები ისეთი როგორიც მეგონა . ერთ თვეში ისევ ჩამოფრინდებოდა , რამდენიმე დღით ... მაგრამ ის რამდენიმე დღე ჩემთვის ყველაფერი იქნებოდა . თითქმის საერთოდ ვერ იცლიდა, მუდამ გადატვირთული გრაფიკი