ღამის სტუმარი (სრულად)

-შენი სახელი მინდა გამოვიცნო? -შანსი არაა-მეცინება და ჩაი მეღვრება-არაუშავს,გადავწმენდ-ფეხზე ვდგები და სწრაფი ნაბიჯით მივდივარ ტილოს მოსატანად. -რამე უცნაური უნდა იყოს.. -აჰამმ.. -ელიზა? მერი? თამარა?

კაცი, რომელსაც ყველაფრის შეცვლა უნდოდა (სრულად)

-ყველაფერი უნდა შეიცვალოს. - აღელვებული სიტყვები გაისმა და ნაწილი ქარს გაჰყვა. ხალხი წრეზე ერთ ადამიანს გარს ახვევია და ყურადღებით, გაოცებული სახეებით აკვირდება. მოლაპარაკის სახელი არ ვიცი. თავს „მხსნელს“ უწოდებს, თუმცა ალბათ უფრო იმას ჰგავს,

შემოდგომას გაუცვივდა ფოთლები. და ამ სულშიც არაფერი არ ხდება..

სამწუხაროა,როდესაც ის ადამიანი გიყვარს ვისაც ფეხებზე ჰკიდიხარ. სამწუხაროა,რომ დღესდღეობით ასე ხდება,და არაფრის შეცვლა არ შეგვიძლია. მაგრამ ის მაინც ბრძოლობდა,ბრძოლობდა თავისი სიყვარულისთვის და არ აინტერესებდა სხვისი აზრი. მორცხვი არ იყო,მაგრამ არც

ორმაგი მოტაცება (სრულად)

მესამე კურსის პირველი სემესტრი იყო, პედაგოგიური ჯგუფის გოგოები ჩვეულებისამებრ ბიბლიოთეკიდან დაღლილები სასადილოში იყვნენ... შიმშილი გაიქარწ....ს, გონს მოეგნენ, ცოტაც წაიჭორავეს და საღამოხანს ყველა სახლისკენ წასვლას აპირებდა... დეკემბრის, მშვიდი

ეს დასაწყისია , შენ არ დაგვიწყებივარ ! - სრულად

- გამოიცვალე კლუბში წავიდეთ - ოთახში შემოვარდა ემილი . - ემილი სამეცადინო მაქვს - მსუბუქად გაუღიმა და პასტის საწკაპუნებელი მხარე ნიკაპზე დაიტკაცუნა . - ნინია გეყოს რაა - აბუზღუნდა როგორც ყოველთვის - არასდროს არ დავდივართ არსად , იცი რა ? ვიყოთ

ზღვას გავხარ [სრულად]

– გეთანხმები. – თავი ღიმილი დამიქნია. – ყვავილები ძალიან მიყვარს. – თვალები დავხუჭე და ღრმად შევისუნთქე სხვადასხვა მცენარეების სურნელი. – ვიცი. – სწორედ ამიტომ მომიყვანე აქ? – რა თქმა უნდა. – დავი დამიკრა. – ძალიან მიყვარხარ, თაი.

ციდან დაგათვალიერებ (სრულად)

ტასო თოლორდავა 16 წლის )თბილისიდან ... 1.68 სიმაღლის , წითური , ცისფერი თვალებით, მოდელი ... მისი ჰობია გიტარაზე დაკვრა და კარგად მღერის ჰყავს დედა და ძმა . დედა - ლიკა , ძმა გიორგი თოლორდავა 18 წლის . საუკეთესო მეგობარი ლიზა წერეთელი - 16 წლის .

გოგონა სალამანდრას ტატუთი (სრულად)

16 წლის ვიყავი როცა მარცხენა ბეჭზე სალამანდრას ტატუ გავიკეთე.მაშინ ძალიან ვიყავი გაბრაზებული მშობლებზე ნუ ეხლაც ვარ,ჩემში ისინი ვერასოდეს ხედავდნენ შვილს და მითუმეტეს ადამიანს.ისინი არც ჩემი სულიერი ცხოვრებით იყვნენ დაინტერესებულნი.16 წლსას კი როცა

ბედნიერება ყოველ წვრილმანში (სრულად)

ძალაუნებურად ისევ ამოტივტივდა შენი სურათი ჩემს მეხსიერებაში..ჰო, სწორედ ის ერთადერთი სურათი რაც შენი გამაჩნდა. უცანურია? ალბათ.. როგორ შეიძლება ეტრფოდე ადამიანს რომელსაც არც კი იცნობ, თუმცა მე ხომ გეტრფი.. ისევე როგორც მაშინ, სულ თავიდან.

უდანაშაულო დამნაშავე (სრულად)

გვერდით მომიჯდა და ჩამეხუტა. თავი გულზე მივადე და ცრემლებმა იმატეს. ზუსტად არ ვიცი რამდენი ხანი ვისხედით ასე, მაგრამ ნელ-ნელა დავმშვიდდი, სუნთქვა გამიმარტივდა და ცრემლებიც შეწყდა. ვგრძნობდი, რომ მის გვერდით არაფერი