ელანა /სრულად/

თითქოს ჩემსა და შენ შორის ხმაგაუმტარი მინაა, რომლის იქეთაც ხმა არ ისმის. არ გესმის ჩემი, ელანა. მხოლოდ შენ არ გესმის ჩემი და შენ არ ხარ ღირსი, რომ მე გყავდე. საკუთარი თავი უარყავი, კახპავ და ახლა სხვებისგან ეძებ ნუგეშს.

სილურჯესა და სიმწვანეში (სრულად)

ეს ძველი შეჩერებული კადრის გაცოცხლებას ჰგავდა,თითქოს შევეხეთ და ამოძრავდა.ბავშვობაში მახსოვს ხშირად ვთხოვდი სანდროს "სანდრო გადამადგმევინე ნაბიჯები წყალზე"მაშინ ძალა არ ჰყოფნიდა ავეყვანე ხელში და ფეხის ტერფებით შევეჩერებინე დანაოჭებული წყლის

საყვარელი სიყვარული /სრულად/

-საყვარელი სიყვარული რაღაა -საყვარელი სიყვარულია , შენ ხარ სიყვარული - ქეთოს სანამ ეფერებოდა ბავშვები ეზოში გაიქცნენ და სიმშვიდის რამდენიმე წამიც დასრულდა . ბედნიერებას რა ფერი აქვს? სიყვარულის ფერი ...საყვარელი სიყვარულის ფერი

ყვავილობა შენში (სრულად)

თვალებს ვახელ და საოცარ სიმსუბუქეს ვგრძნობ, უწონობას განვიცდი. ასეთ ადგილას არასოდეს მოვხვედრილვარ. ირგვლივ პლანეტების გაუჩერებელი მოძრაობა, ქარები და შიშინია.

მკურნალი (სრულად)

"ჩაიკარით გულში რაიმე ან ვინმე – თუ ვინმე გყავთ გვერდით , ან შინაური ცხოველი, ან დათუნია ტედი , ან ბალიში – ჩაეხუტეთ მოუსიმო რაიმეს, რაც კარგ დროსთან ასოცირდება,  შეიძლება გარდამტეხი მომენტი აღმოჩნდეს რთულ სიტუაციაში"

ის დღე რომ არა... (სრულად)

23ოქტომბერი... ის დღე რომ არა... მანქანა მიაპობდა წვიმით დასველებულ გზას სადაც ცოლ-ქმარი ისხდნენ ორ მოზარდ ბავშვთან ერთად - ამირან ცოტა ნელა ატარე, სიფრთხილეს თავი არ სტკივა- ეჯუჯღუნებოდა მზია

შეხვედრა. (სრულად)

-თორნიკე რომ გაიგებს გაგიჟდება. ისედაც რა გოგო იყავი და რაც წონაში დაიკელი უფრო გასექსუალურდი.-ჩაისისინა ნატომ და გაიცინა. -თორნიკე ვინ არის?- თავზე დაგვადგა წარბ აწეული ტიტე. -თინანოზე გამიჯნურებული ტარიელი.-ნატოს რეპლიკაზე ყველას გაგვეცინა.

ჩემს გულში (სრულად)

მანქანა ავტობანზე მაღალი სისწრაფიდ მიჰქროდა, ჰაერს შურდულივით აპობდა მაღალი დონის ავტომობილი, შავგვრემან ცისფერთვალება ბიჭს ცრემლები ღვარად ჩამოსდიოდა შიშისგან მთელი სხეული უკანკალებდა მაგრამ ფეხს არ უშვებდა იცოდა ამას არ ინანებდა მაგრამ ეშინოდა,

შემდეგ (სრულად)

-შენ დემნას საცოლე იყავი არაა?-გვერდით ქალი მომიჯდა.-მე დემნას დედა ვარ.-ჩამომჭკნარ სახეზე დავაკვირდი. მის სიტყვებზე საოცარი სიბრაზე მომაწვა, ისე მშვიდად გამოიყურებოდა ცუდად ვიყავი, აქამდეც ვიცოდი

მე, შენ და ყვითელი "მარშუტკა" (სრულად)

-შანსი არაა, არსადაც არ წამოვალ!-ვეძახი ვითომ გაღიზიანებული და საბანს თავზე ვიფარებ...არაა ასე გავიგუდები, არადა ხომ ზუსტად ვიცი არსადაც არ დავრჩები და ბოლოს მაინც წავყვები, მაშ რაღას ვისაწ....ბ თავს ან რას