მარტო'სული {სრულად}

წარსულს ვერასდროს დაივიწყებ, ყოველთვის გამოჩნდება ვიღაც ვინც გაგახსენებს , მოხდება რაღაც რაც უკან დაგაბრუნებს შენ ისევ გეტკინება , ისევ შეგიკრავს სუნთქვას განცდილი ტანჯვა , მაგრამ წარსულში ვეღარ დაბრუნდები . დრო მიდის , მიდის და უკან ტოვებს

სამუდამო ანაბეჭდი (სრულად)

იდეალური არავინაა, არსებობენ ამ მდგომარეობასთან მიახლოებული ადამიანები და სიტუაციები, თუმცა მოსაწყენები არიან,ჯობია გიჟური დღეები აფერადო, და დადგენილი წესების მაგივრად შენი წესებით იცხოვრო.

ქარს გატანებული წერილები (სრულად)

ქორწილში მომხდარი გატაცება... საბედისწერო შემთხვევა და მის გარშემო დატრიალებული აყალმაყალი... ვის ინტერესებს შეეწირა ნინო თადეშვილი და როგორ შეიცვალა ტიტე ავაზნელის ცხოვრება ავბედითი ღამის შემდეგ?..

სასიკვდილოდ ლამაზი.! (სრულად)

ცისფერ ფერსა და შავ უსასრულობაში გამეფებულ ცეცხლისფერს თვალს ვერ აშორებდა. იძირება სადღაც, თავად ვერ გაერკვია, ეს ცისფერი მარადისობა იყო თუ შავი დასასრული.განიცდიდა დაუძლეველ შიშს. შიშს ზეცისა რომელიც მთელ მის არსებას იპყრობდა და ნაწილ-ნაწილ

ნინა (სრულად)

პატარა იყო როდესაც დედა დაკარგა, მამინაცვალმა მასზე იძალადა და რულიად მარტო დარჩა ამ ცხოვრების პირისპირ. უამრავი ტკივილი გადაიტანა, ბევრჯელ დაეცა მაგრამ მაინც არ დანებდა და ცხოვრებას ახალი ფურცლიდან აგრძელებდა თავის დასამკვიდრებლად.

შენელებული გულისცემა (სრულად)

-სულ როგორ ცანცარებ ბიჭო._გამაყუჩებლებს დიდი რაოდენობით აღარ უკეთებდნენ და საკმაოდ მძაფრად გრძნობდა ტკივილებს ირაკლი. -ამ ცხოვრებას სულ სერიოზული თვალით მტერმა უყურა, როგორ ხარ?

კრიმინალის სიყვარული. სრულად

-მიყვარხარ ლევან აბრამიშვილო. ძალიან,ძალიან მიყვარხარ. -მე უფრო მიყვარხარ.გაუღიმა ბიჭმა და გაფითრებულ ტუჩებში აკოცა.ნუცას შერცხვა და გაწითლდა. -ჩემი მორცხვი გოგო.-გააბრაზა კიდევ ერთხელ ბიჭმა,მერე ძლიერად ჩაიხუტა

ალისფერი ადენიუმი [სრულად]

რამდენიმე წამი თავს დავცინოდი, მართლა მეგონა მის თავზე ცეცხლი? ავდექი. თითოეული ნაბიჯი თხემით-ტერფამდე აურაცხელ ნერვს მიტოკებდა. სიგარეტის ასაღებად რომ დავიხარე, არ მეგონა, კიდევ თუ შევძლებდი გაშლას. თუმცა შევძელი. ფანჯარა გამოვაღე და სიგარეტს

დეკემბრის ცა (სრულად)

-როგორ ფიქრობ ამჯერად რას გიმზადებს?-ეჭვნარევი მზერით გახედა წითურ გოგონას რომელსაც სახე უნათებდა. -რაღაც საოცრებას!-ამოიჩურჩულა და სახე კიდე უფრო გაბადრა,იცოდა ანდრია არც ამჯერად იქნებოდა ერთფეროვანი და რაღაც გიჟურს მოიფიქრებდა. -იმედია დღეს

ჯადოსნობა შობის ღამეს (სრულად)

ფილტვებში ხარბად გადაუშვა მიტოვებული ქალაქის ჰაერი. ვერ იშორებდა წყეული ყვავილების სურნელს ცხვირის ნესტოებთან რომ ეთამაშებოდნენ ეშმაკურად. არადა ყვავილი არსად ჩანდა, მათი სეზონი კარგა ხანია გაფრენილიყო. ან როგორ შეიძლებოდა? მიდთაუნის მიწას ფერადი