ოცდაერთი გრამი (სრულად)

ჩვენი ურთიერთობა ჩემთვის რაღაც განსხვავებული, სხვების არ მსგავსი იყო. მისი წყალობით სიღრმისეულად გავაცნობიერე რა გრძნობაა როდესაც შენს ირგვლივ უამრავი ადამიანი ირევა და ამ სიმრავლეში შენ ერთის გარდა ვერავის ამჩნევ.

შერვაშიძეები (სრულად)

მის დაკავებას შევესწარი.დაკითხვასა და სასამართლოსაც.ვიცოდი,რასაც ედავებოდნენ.მინახავს,როგორ გადაიყვანეს გლდანის ციხეში და როგორ მოათავსეს ავტომობილში ბორკილებდადებული.დედამისსაც ვიცნობდი.

Per te! (სრულად)

იტალიაში რამდენიმეწლიანი ცხოვრების შემდეგ საქართველოში ჩამოსული გოგონა შემთხვევით შეხვდება მშობლების მეგობრების შვილს, რომელიც გარეგნულად რადიკალური ცვლილების გამო, ვერ იცნობს და ერთი ღამის გასატარებლად მის გაცნობას მოინდომებს.

გვირილა (სრულად)

სასაცილოა, მაგრამ მჯერა, რომ გვირილები ჯერ კიდევ განვითარების იმ ეტაპზე არიან როცა კიდევ სჯერათ ღმერთების და მსხვერპლი პატივისსცემად მიაჩნიათ. რატომღაც მგონია, რომ გვირილები მზეს ეთაყვანებიან და ამ ყოველივეს, რითაც ადამიანს ანადგურებენ, მსხვერპლის

სიყვარული დღეს (სრულად)

-მაშინ დრომ რატომ უნდა დაინდოს? თუ ის ასეთი ძლიერია, დრო მას უნდა ეკუთვნოდეს, ის უნდა ინდობდეს და არა მას ინდობდნენ.შეიძლება სიყვარული არსებობს, მაგრამ დღეს ის სუსტია. ის ფაქტიურად არ ფუნქციონირებს

ჩემი ადამიანი (სრულად)

სიყვარული ეპიდემიაა და ბედნიერია ადამიანი რომელიც ამ ეპიდემიით ავადდება, დიდი განძია როდესაც დედამიწაზე პოულიბ შენს ნახევარს, შენს ადამიანს დაგებულიბ სიყვარულის ტკბილ გემოს. და მაინც ბედნიერიააა ადამიანი რომელსაც გვერდით ჰყავს თავისი ადამიანი,

ემოციების მსხვერპლი (სრულად)

სტანდარტულად უხერხული სიჩუმის გამო, თავი სულაც არ მიგრძვნია ცუდად, პირიქით ერთმანეთს თვალმოუშორებლად ვაკვირდებოდით და აზარტში შესულები, სულაც არ ვგრძნობდით რაიმე კომპლექსს. სახეზე მშვიდი გამომეტყველება ჰქონდა, არ იკითხებოდა არც ირონია, არც აღელვება,

ნაბიჯები სიბნელიდან (სრულად)

იცი, მუხლებზე პატარა შრამები მაქვს, ისინი ბავშვობას და იმ დღეებს მიყვებიან რომლის შემდეგაც ჩემთან არიან. მე ვფიქრობ რომ ისინი ინახავენ ამბებს, ხედავ და იცი რასაც ყვებიან და თუ კი მარტო უჭირს ზოგი მათგანის მოსმენა ადამიანს მაშინ მსმენელი აუცილებლად

თქვენო აღმატებულებავ (სრულად)

ხელის ნელი მოძრაობით თხელი მანტო სხეულიდან ჩავისრიალე. თეთრი, გამჭვირვალე მაქმანებით გაწყობილმა პენუარმა გამოანათა სანთლის შუქის პარალელურად. - ღმერთო. იცი, მეტყველების უნარს ვკარგავ - ლოყიდან დაიწყო და მკერდის მიმართულებით ნელა ჩამომისრიალა თითები.

ჩიხი (სრულად)

გაიმეორე მეთქი! ისევ ჩააფრინდა ხელზე და მთელი ძალით მოქაჩა -კლუბშია კლასელებთან ერთად -და შენ აქ არაა? სულ არ გკიდია სად წავა და სად მოვა ხო? დედას შევეცი შენთან როგორ ვტოვებ ან აქამდე? როგორ? ამოიღრიალა და გასაღებს დასწვდა.