ზოი (მეორე ნაწილი)

ოცნებობდა ფანჯარაზე და იქიდან გადმოხტომაზე. გაამტვრევდა ფანჯარას, ძირს გაერთხმებოდა უსულოდ და შუშის ნამსხვრევები დაეყრებოდა ყვავილებად. ლამაზი იყო მისი ოცნება და სანუკვარი. მხოლოდ ახდენა აკლდა. მხოლოდ ახდენა...

შენი შეხება {სრულად}

და მაინც… მაინც შენს შეხებაზე ვფიქრობდი! აუტანელია უშენობა, გული მეკუმშება და წარმოუდგენლად მენატრები, უბრალოდ რომ გიყურებ მაშინვე ყველაფერს ნათელი ფერები ემჩნევა…

სილამაზე შიგნიდან (სრულად)

ლოყაზე ხელი სწრაფად მოვკიდე და ტუჩებზე შევეხე. ყურადღება არ მივაქციე მის ფართხალს. თითქოს ვიცოდი ხვალ-ზეგ აღარ ვიქნებოდი და ეს მაძლევდა სითამამეს.

სულში ჩაიარა... (სრულად)

პირველმა რამდენიმე დღემ ისე გაიარა თითქმის არც გვისაუბრია, მე წამლები მიმქონდა ის კი ზარმაცად სვავდა... სულ უფრო ვრწმუნდებოდი რომ საკვირველი ვინმე იყო, პირველად მის ქცევებზე დაკვირვება მაშინ დავიწყე როდესაც მის მიერ სანახევროდ დახეული

- მიყვარხართ ქალბატონო ლექტორო! ( ნაწილი 1 სრულად)

უნდა დავსხდეთ მე და შენ, ჩემო თავო და ვაღიაროთ:ჩვენ ერთმანეთის ატანა აღარ შეგვიძლია. მე დაწოლა მინდა, შენ დგები, მე კაცი მიყვარდება - შენ მისგან გარბიხარ.უნდა ვაღიაროთ წერაც აღარ გამოგვდის.

"ციყვი" (სრულად)

-გაბრაზებული გადმოვიდა მანქანიდან, ასვალტზე გაწოლილს დამხედა და წამსვე გაშეშდა. -ჯანდაბა ციყვი! რას აკეთებ ტო? კარგად ხარ? -მაშინვე მწვდა მხრებში, წამომაყენა და სხეულზე ამიკრა. მაშინ ისევ ვიგრძენი მონატრებული სურნელი,

ჩამჭიდე ხელი (სრულად)

-ნუ გაიტლიკე ენა შენ-დაბღვერილმა გავხედე პატარა მაიმუნს და პიჟამოს ზედა გადავაცვი -რატო გავიტლიკე? აბა ეს 9 საათზე დაძინება აღარ მინდა, დიდი ვარ უკვე-გამომიცხადა პატარა დამ და ხელები გულზე გადაიჯვარედინა -ადრე უნდა ავდგეთ, მეც ვიძინებ, რატომ ხარ

აკვანი (სრულად)

შტორმი იყო... ზღვის ტალღები ერთმანეთს მთელი ძალით ეხეთქებოდნენ, ამას დართული ხის ტოტების მტვრევის ხმა იმდენად საზარლად ჟღერდა... ზომიერი სარტყელისთვის დამახასიათებელი ამინდის გამწვავება, ქარი ისეთი ძალით და ტემპით ქროდა

სარკის წინ (სრულად)

ანტიკვარიატის მაღაზიაში მომუშავე ჩვეულებრივი გოგონა იყო. ფული ძალიან ჭირდებოდა და იქ დაიწყო მუშაობა. მხოლოდ 17 წლის იყო. 17წლის მართა. მამა არასდროს უნახავს. მან მართა და თამარი(დედამისი) მართას დაბადებამდე მიატოვა. მარტო ზრდიდა

სკოლა (სრულად)

ყველა სკოლას აქვს თავისი საშიში ისტორიები, ბევრი ლეგენდაც მომისმენია, თუმცა ერთი წუთითაც არ მჯეროდა არცერთი სიტყვის არასდროს. დედაჩემი სამ წლამდე მიყვებოდა ზღაპრებს და ტკბილად მეძინებოდა, თუმცა არც მაშინ მჯეროდა სიმართლე, რომ გითხრათ