სახლი ვერაზე ( სრულად )

ადრე, ამ ადგილს ცარიელს ვერ ნახავდით, აქაურობა სავსე იყო ბავშვებით, თამაშობდნენ და მუდამ ჟრიამულებდნენ, სანამ, ერთ დღესაც უბედურებაარ დატრიალდა.. ზუსტად არავინ იცის რა მოხდა.. ამბობენ, რომ კაცმა მთელი თავის ოჯახი სასტიკად ამოხოცა და შემდეგ, თავი

ცოტა შეშლილები (სრულად)

ბარათის წაკითხვის შემდეგ ალბათ სურნელი ეცა კვლავ სუნამოსი, ცხვირთან მიიტანა და რამდენიმე წამი არ მოუშორებია. შემდეგ კი ღიმილით შევიდა სახლში. -იქნებ ბანალურად ეჩვენება ეს ყველაფერი და სულ არ მოქმედებს მასზე?-ჩურჩულებდა ქეთო

ზ ღ ვ ა რ ი (სრულად)

ნეინა,იცი?ხანდახან დრო ისე გარბის,რომ უკან შემობრუნებულს აღარაფერი გხვდება,მნიშვნელოვანი მოგონებებიც კი.ერთი თვე,ისე გავიდა,რომ უკან მოხედვა კი არა,უბრალოდ დღეებისთვის თვალის გადავლებაც ვერ მოვასწარი.

არარსებულის არსებობა (სრულად)

((ეს ისტორია ადრეც მედო, უბრალოდ ძველი აქოუნთის პაროლი დამავიწყდა და მინდა, რომ აქაციდოს <3)) -გეყოფა! უბრალოდ გაჩერდი -ვთქვი და ცრემლები წამომივიდა სამი წამალი ზედიზედ დავლიე და უკან გახედვისას ის იქ აღარ დამხვდა... სახლში მისვლისას დედას

თუ იპოვი გზას (ნაწილი პირველი სრულად)

მიყვარხარ, მერიემ, ვერ გავძლებ უშენოდ. გოგოს არ უპასუხია, მისკენ შებრუნდა და მაგრად მოეხვია. თავადაც ეშინოდა, ოდესმე ეს ყველაფერი არ დასრულებულიყო.

კონსტანტინოპოლი (სრულად)

საღამოს ფერი ედო გარემოს, ყველაფერი სიმშვიდეში ჩაძირულიყო. მზის ბოლო სხივებს ეთხოვებოდა მოყინულ მთებზე აღმართული, მუხის ხე. შუაღამემდე გაწვიმებას არ აპირებდა, გზის მშვიდად გაგრძელება შეეძლო.

ბგერები (სრულად)

–შორიდან,დიდი ხნის მანძილზე,მხოლოდ შენი ხმა მესმოდა და ისე დაგიჩემე,ვერც გავიაზრე. უმისამართოდ დაგეძებდი, ყველა ქალს ვუსმენდი,თუმცა,ბგერები,რომელიც ყველასგან განგასხვავებდა, სხვას ვერ ექნებოდა,თუნდაც,მსგავი..

წინასწარ არაფერი თქვა (სრულად)

ქალი რომელიც უღმერთოდ უყვარდა, რომელიც ყველაფერს ერჩივნა და არავითარ შემთხვევაში არ გაუშვებდა ხელიდან. მთლიანად მისი იყო, გულით, სულით, გონებით და სხეულით. მისი იყო, მაგრამ მაინც არ ჰყოფნიდან. იმდენად უყვარდა მის გარეშე ერთი წუთითაც აღარ უნდოდა

მომაკვდავის სახსარი ( სრულად )

სიგარეტი ხელში, ღერს-ღერზე ეწეოდა, ღრმა ნაფაზებს ურტყავდა, ცალი ხელით ბლოკნოტს ფურცლავდა, რომელსაც ცრემლები აქაიქ ეცემოდა.

მეგობარზე მეტი (სრულად)

-კარგი, ვეტყვი-თქვა და გათიშა. მერე მე გამომხედა, მერე ზურას, მერე ისევ მე და ისევ ზურას -ამომივიდა ყელში, თქვი-გაბრაზებულმა გავხედე მას