'' Seconds '' (სრულად)

,,წამი’’ ცხოვრებაში არსებობს წამი.. წამი,რომელმაც შეიძლება მთელი ცხოვრება შეცვალოს. ყველაფერი სხვაგვარად დაგანახოს და გაგააზრებინოს. ასევეა ადამიანი, რომელიც ცხოვრებას გიცვლის, გილამაზებს. იმის მიუხედავად, რომ ცხოვრება რთულია, მას მაინც ზღაპრულად

ნაძვის ხის ქურდი (სრულად)

-გოგო,შენ რა,ნაძვის ხე არ გაქვს?-აღშფოთებული მიმოდიოდა ერთი ბეწო ოთახში და საახალწლო მოსართავს ამაოდ ეძებდა. -მაგაში ფულს არ დავხარჯავ-მტკიცედ გავიქნიე თავი და მარიამს მივუბრუნდი-რა საჭიროა? -ხო,რავიცი. მთავარია,ერთად ვართ,ნაძვის ხე რად გვინდა?-ორი

გრძნობების სარკე [ სრულად ]

-იცი, შენი თმის ფერი თვალები მაქვს...-არა -ძალიან სწრაფად შევეწინააღმდეგე -შენი თვალებიც ცისფერია ისევე როგორც ჩემი თმა, მაგრამ ერთი განსხვავებაა -ჩემი უფერულია... იმის მიუხედავად, რომ იგივე ფერია ზუსტად

საზამთროს მურაბა / ნაწილი 2 (სრულად)

- მაინც წავუგოიმე... - ჩავილაპარაკე და გამეცინა. გაჩერდა და ისე ძლიერად ჩამეხუტა, ძლივს ამოვისუნთქე. მერე ჩემს ხელებს დახედა და თქვა: - ნუ გეშინიათ, რა. მეორედ. უკვე მეორედ და მაშინდელი შიში ამ შიშთან ვერაფრით მოვიდოდა.

აკრძალული ხილი (სრულად)

აღმოაჩენ სულს რომელიც შენი ცხოვრების მუდმივი თანამგზავრია. სიცოცხლე სრულიად სხვანაირი გეჩვენდა-გასაოცარი და ღირებული. და ხვდები, აანალიზებ რომ იგი შენი ყოველდღიური ცხოვრების ნაწილია. და მაინც, გიფიქრია რა ძალა აქვს სიყვარულს?

დემე ახვლედიანი (სრულად)

დემე ახვლედიანი იყო, არ ვიცი... ყველაზე მაგარი ტიპი. ყველაზე თავისი ტიპი. ყველაზე ტიპი. დემე იყო, აი სასწაული.

"სინანული" (სრულად)

"მშვიდობით, გეგი", მხოლოდ თვალებით. განა ყოველთვის ასეთი ლამაზი თვალები ჰქონდა კატოს? ღრმა, სევდიანი ტკივილით აღსავსე. "მშვიდობით, კატო", პასუხი თვალებით. განა ყოველთვის ასეთი უძირო თვალები ჰქონდა გეგის? მარტოსული, მიტოვებული და უიმედო.

არ წახვიდე (სრულად)

მახსოვს აეროპორტში მელოდებოდა.. როგორც კი კარები გაიღო, პირველი ეგ შევნიშნე.. ხელში უზარმაზარი ვარდების ბუკეტი ეჭირა.. რომ დამინახა სირბილით მოვიდა ჩემამდე და ჩამეხუტა.. ხელები წელზე მჭიდროდ შემომხვია.. ჩუმად, მარტო ჩემს გასაგონად მეჩურჩულებოდა თუ

მოზაიკა [სრულად]

ძვირფასო დღიურო,დილით ხელებზე საშინელი სიცივე ვიგრძენი,თვალები რომ გავახილე მზე ახალი ამოსული იყო,გარეთ წვიმდა.ფანჯრის ჩამომტვრეულ კუთხეში ქარი უბერავდა და წვიმის წვეთები შმეოდიოდა.ვეცადე სბანში გავხვეულიყავი და ძილი გამეგრძელებინა, მაგრამ

ჩვენ "არავინ " ვართ (პირველი ძარცვა) სრულად

ნიკოლასი გიჟივით უყურებს როგორ აფეთქებენ სპეცრაზმელები მუზეუმის კარებს და მზადყოფნაში დგებიან მაგრამ ამ დროს ხალხი მუზეუმიდან გიჟივიდ გამორბის, ყველას ქუდი ახურავს ამიტომ ვერ ხვდება და ხდება. შემდეგ მეორე მონიტორს უყურებს რომელდინადაც შორიდან ჩანს