ვითომ საინტერესო ცხოვრება (თავი II, სრულად)

-ჰაჰ, იცი რა სასაცილო ხარ, როდესაც წითლდები? ხშირად გეტყვი ხოლმე კომპლიმენტებს.-იცინოდა და ჩემს რეაქციას აკვირდებოდა. -ბატონო გიორგი, შენი წყალობით ბროწეულსაც კი დავემსგავსე. -ცხვირი ავიბზუე.

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (თავი I, სრულად)

არის დრო როდესაც ვარდისფერ ფერებში ხედავ ყველაფერს, არ შეგიძლია გაიაზრო რაიმე პრობლემა, მაგრამ ამ პრობლემას შენებურად უდგები. სიმართლე რომ ვთქვა, ჯერ კიდევ ვარდისფერი სათვალე მიკეთია. თუ საზოგადოებაში ვარ და რაიმე პრობლემას შევიტყობ, ჩემი

წითურებს თოვლი უხდება (სრულად)

*** თოვლით დაფარულ ქუჩაში იდგა,ციდან ფარფატით წამოსული მოცეკვავე ფიფქები იპყრობდნენ არემარეს.ზოგი,მის წითელ თმაზე კალათდებოდა,შემდეგ კი,წამში იქცეოდა წყლის წვეთად და ასველებდა.

კვლავ სიცოცხლე მინდა (სრულად)

ბურუსია, გარშემო ისეთი სიბნელე და სიცივეა ვკანკალებ. რაღაც ხმა წინ წასვლას მაძალებს, თუმცა მეც ძალიან მინდა გავიგო რა ხდება იქ. მარადიულ სიჩუმეს მხოლოდ ფოთლების მტვრევის ხმა არღვევს რომელსაც ფეხს მე ვაბიჯებ, სადღაც შორიდან მხიარული კისკისი მესმის,

წყვილი ფინჯანი (სრულად)

როგორ? არასდროს დაგიჯერებია მისი ერთი სიტყვაც კი?-ოჰ- გაეღიმა, მხიარულად და თან სევდიანად გაეღიმა- რამდენჯერაც გონდა.ზოგჯერ ისეთი რამეც დამიჯერებია, რაც ვიცოდი რომ ტყუილი იყო.

ბნელი ტყე (სრულად)

- კეთილი იყოს შენი მოსვლა ნიტა ბნელი ტყის, ქალაქში - უკან სწრაფად შემოვტრიალდი ჩემს წინ კი ათი ვამპირი წითელი თვალებით მიყურებდა. სიცოცხლისა და სიკვდილის შორის მხოლოდ ერთი ნაბიჯია, გინდა სიცოცხლე? იბრძოლე ან მოკვდი მშვიდად, თუმცა ეს წითელი თვალები

სიყვარულს ჭირდება ბედნიერი დასასრული (სრულად)

მთვარიანი ღამე იყო, საათი ღამის ორს აჩვენებდა გოგონას კი ჯერაც არ ეძინა , ვინ იცის მერამდენე ღამეს ათევდა ფიქრებში გართული. საწოლი ფანჯარასთან ახლოს იდგა იქედან კი კარგად მოჩანდა სავსე სფერო

მოგიტაცებდი, როგორც პატარას (სრულად)

მეღლისათვის მომხიბლავი პრნცი იყო,ხოლო ბავშვებისათვის ხუმარა ჯამბაზი.. სწორედ მაშინ ვაცნობიერებდი ბედნიერების არსს,როცა შეთეს,გიორგისა და მარიამს ვხედავდი და ვთვლი რომ ყველა დაღვირილი ცრემლი მის ფასად ღირდა..

"ის" (2ნაწილი) - სრულად

რისი მოსმენა გინდა რომ მენატრება? ჰო მენატრება. წარსული მენანება, აწმყოსთან შეგუება მიჭირს, მომავლის მეშინია და საერთოდაც... მეძინება. - რა თქმა უნდა. ახლაც თავს არიდებ საუბარს.

"ის" (1ნაწილი) - სრულად

ხო შემიყვარდი და სწორედ მაშინ აწრიალებული სინდისი იმდენად აფორიაქდა რომ დამიმონა, გრძნობების აშლამ გონება და სულიც აშალა და რა მივიღეთ? ისე მოხდა რომ საერთოდ დაგკარგე.