მოლურჯო სული (თავი 1,2)

ბავშვობიდან მგონია, რომ წვიმასა და ცრემლს შორის საოცარია მაგიაა, მაგია, რომელიც სულს ეხება. ტკივილი, რატომღაც სულ თანს სდევს ადამიანს, შემდეგ წამის რაღაც ნაწილში გვეწევა და აღარ გვშორდება, სამუდამო ბინას იდებს ჩვენში და ჩვენად. წარსული რა ტკბილი და

დაშლილი სული. (სრულად)

ყველას უნერგავენ იმედს , რომ გაიზრდებიან და მოხდება რაღაც სასწაული, რაც შეცვლის მათ ცხოვრებას შემდგომში, იშოვიან არაჩვეულებრივ სამსახურს არაჩვეულებრივი ანაზღაურებით, შეხვდებიან თეთრ რაშზე ამხედრებულ პრინცს და ეყოლებათ ლამაზი შვილები. როდესაც ბავშვი

მოხეტიალე სული (ნაწილი II)

სახე გამიმკაცრდა და ჩემს თვალებში სიძულვილმა დაისადგურა. -არ გაბედო!მოახლოებაც კი არ გაბედო ჩემთან... გასაგებია?!-ჯეკი თავისი ჭკუით ცდილობდა უმანკო სახე მიეღო. ჩემსკენ გამოემართა. მე უკან დავიხიე... ის შეჩერდა და მეც გავჩერდი.

მოხეტიალე სული (ნაწილი I)

-იჩქარე ემილი ,არ მინდა პირველ პაემანზე დავიგვიანო-ასე მეწუწუნებოდა იზაბელი მთელი დილა.-ნუ ღელავ,ფისო არ დაგვაგვიანდება-ორივეს სიცილი აგვიტყდა და სადარბაზოს კარი გავიხურეთ. იზაბელი წინ გარბოდა,ერთ-ადგილზე ვერ ისვენებდა

დაობლებული სული ანუ სიცარიელე

ადამიანი იმდენად ეგოისტია ,რომ სურს მიიღოს მარადიულობა მაგრამ ამ მარადიულობაში დროებითს ვერ აფასებს და კარგავს იმას რასაც მისი გაბედნიერება შეეძლო.როდესაც ვიღაცის ღიმილიანი სახე შენი ბედნიერების დასაწყისი ხდება ,აქ მასთან განშრება დიდი ტკივილია.და

სული ტალახისთვის ცოდვაა ციციკორე (სრულად)

ის პატარა გოგო ღმერთს არ მოუკლავს, ბედისწერას არ დაუჩეხავს და ძაღლებისთვის განგებას არ უჭმევია, თუ ღმერთი ხედავდა იმ ღამეს ორივემ რა გავაკეთეთ, როგორც ჩანს წინააღმდეგი არ იყო, მას მერე ერთი რამ ვიცი, ღმერთს სამყარო ასეთი არ შეუქმნია...ამას ჩვენ

ჩემი სული

უსახლკარო ვარ , არ მაქვს ნავსაყუდელი, არ მაქვს ადგილი სადაც ჩემი სული გაშიშვლდება და ნაზად იმოძრავებს, ჩემი სული უსახლკაროა არ აქვს ადგილი სადაც ცრემლის მოსაწმენდად შევა ან სადაც მყუდროდ დაჯდება რათა კიდევ ერთხელ შეძლოს  დაამარცხოს შავი ფერის

მოხეტიალე სული!

ახლა კი არავინ არავინ აღარ ვარ მე ჩემი თავი აღარ მეკუთვნის ერთმა უეცრად ცხოვრება წამართვა თან კი წაიყოლა მან ჩემი გული

შენმა მონატრებამ სული გამიხლიჩა...

შენმა მონატრებამ სული გამიხლიჩა... ისევ ვიგრძენი მწარედ უშენობა... უკვე მერამდენედ ვცდილობ უარგყო და უკვე მერამდენედ თავი მეზიზღება...

მოლურჯო სული... (თავი 8)

თუმცა შენ ამას ვერ გაიგებ, იმიტომ რომ შენ მსგავსი სიყვარული წილად არასოდეს გერგება. მხარზე პლედი გავისწორე და აივანზე გასასვლელი მინის კარი გავაღე. გარეთ ყველაფერს ლეკავდა წვიმა. -ცდები მეც მერგო მსგავსი სიყვარული წილად და ამ სიყვარულს, ჩემი შენდამი