სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 7.

-რას ჩურჩულებთ,თქვენ დღეს ნახეთ ერთმანეთი?შეუღრინა გიორგიმ ბექას და თან თვალები დაუბრიალა. -ნუ აბრიალებ მაგ თვალებს მტაცებელი ცხოველივით და ნუ გვაშინებ ყველას,დამარეტიანა ისეთი რამეები მითხრა ჩემმა ბექუნიამ.უთხრა თვალებმინაბულმა ანამ გიორგის.გიორგის

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 6.

-მიშველეეეეეთ. -მოგკლავ,დაგიჭერ ხელებს,ფეხებს და ბოლოს თავს მოგაჭრი.ისე გაწამებ, შენვე შეგახედებ როგორ ნაწილ-ნაწილებად დაგჭრი. -რატომ მჭრი ნაწილ-ნაწილებად,უნდა დამაკონსერვო?გარბოდა ანა და თან იცინოდა.ეზოში რუსო და ბიჭები იდგნენ და მათ სირბილზე

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 5.

-გიორგი ნუ მემუქრები,მიფრთხილდი.მათ ხმაურზე მარიამმა შემოაღო კარი და ანა ასეთ მდგომარეობაში რომ დაინახა ისე გულიანად აკისკისდა ყველა მათთან მივიდა.ყველას გაეცინა და ნაზი ბებომ უთხრა სიცილით მობღვერილ ანას. -რა დააშავე გიორგიმ ასე რომ გაგიმეტა.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 4.

-გაგაღვიძეთ?ოჰ ბოდიში,საქმემ შემომეძალა თორემ არ შეგაწუხებდი შეფ. -თქვი რა გინდა და ერთხელ და სამუდამოდ დაიმახსოვრე,დილით ნუ მირეკავ ასე ადრე,თორემ მანდ მოსული არც დავფიქრდები ერთ დღეს ისე მოგისვრი ფანჯრიდან.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 3.

-აქ ვერაფერს გიზამ,ყველა შენ გამოგექომაგება სტუმარს  ნუ ჩაგრავო,წამოდი ახლავეს მდინარეზე და წყალში ჩაგგუდავ უხმოდ,შემდეგ წაგიღებს წყალი და სადღაც გამოგრიყავს და მხეცები შეგჭამს,მიწასაც არ გაღირსებ იცოდე. -ვაიმე,ვაიმე გა,გა,გაჩუმდი გოგო აღარ

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 2.

-წააგო?შეუძლებელია,ვისთან იყო პარაში.იკითხა გოგიმ გაკვირვებულმა. -მარიამი იყო მისი მოწინააღმდეგე და მარიამმა წააგებინა,მანაც გამარჯვებული რომ დაიგულა თავი გული წაუვიდა სიხარულისაგან. -მარიამმა მოუგო?კითხვა გაუმეორა ალექსანდრეს გოგიმ. -აბა?მარიამმა

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 1

-მე როგორ გავბედე და როგორ დაგითხოვე?და თქვენ?თქვენ როგორ გაბედეთ ის რაც გააკეთეთ.მოდიხართ პრეტენზიებით ვითომდა უდანაშაულო ხარ,იმის მაგივრად ამდენი დამამტკიცებელი საბუთი ხელში მიჭირავს ციხეში არ გიკარი თავი,მე მომვარდი და მემუქრები?როგორ მიყურებ

გულის ტკივილი ხარ

შეგრძნება იმაზე მეტად არის მძაფრი, ვიდრე მგონია, ან ვიდრე ამის შეგრძნებაა შესაძლებელი . სადღაც ვარ უაზროდ გაჭედილი და ვერ ვექანები. ოდნავ მაინც რომ გადავდგა ნაბიჯი , ყველაფერი დაიფშვნება , მილიმეტრებად, უჯრედებად,

გადაიპენტა თეთრად ტკივილი

გადაიპენტა თეთრად ტკივილი, სულში ნაცნობი, ცივი ქარია... არ მინდა ახლა ბედთან ჩივილი უბრალოდ შენთან მინდა ძალიან... აღმართ და აღმართ ასვლის სიმწარე დაღმართმა ვეღარ გადაიავდრა...

ტკივილი სულის სიღრმეში

დაღამდა და ვზივარ ბნელ კუთხეში და უცნაური ფიქრებით შეპრყორბილი ამ ტექსტს ვწერ, არ ვიცი რა მჭირს თითქოს დავიკარგე თითქოს გავიჭედე სივრცეში და გასველის ძიებაში ბევრი დრო გამეპარა, მაგრამ მთავარი ისა რომ შენ დაკარგე ის ვისაც ამდენი ხანი ვეძებდი და ასე