ასე უბრალოდ...
კარგით რაც გინდათ დაარქვით...ნოსტალგია მოეძალა ან რამე მასეთი უბრალოდ ჩემს თავში არეულობაა რომელსაც ვერ ვალაგებ იმედია გამიმართლებს და აქ დაწერა დამეხმარება.მეგობრებო უცნობებო და ნაცნობებო თითუელ სიტყვას გულით ვწერ და თითუეული სიტყვა ჩემი გულიდანუბრალოდ ასეა
რატო რა დავაშავე ასეტი რომ საკუთარი თავი მზულს გადაწყვეტილების მიღება არ შემიძლია დამოუკიდებლად , არ ვიცი რა ხდება ჩემ თავ გულს რაღაც მიღღრნის შიგნიდან თითქოს რაღაც უნდა მოხდე ისეთი რაც ჩემი ბრალი იქნება , უბრალოდ მინდა დავჯდე და ვიტირო სანამ არმოგონებები უბრალოდ მკლავს.
არის წუთები როცა ფიქრობ ყველამ დაგტოვა,არის წუთები როცა ფიქრობ ვერ შეელევი...მაგრამ ცხოვრება არის ალბათ ბევრის დათმობა და უსასრულო მოლოდინი ბედნიერების... დღევანდელ დღეს ის სითბო აკლდა შენ რომ უნდა ჩამხუტებოდი და მეგრძნო.მის გარეშე უბრალოდ ვეღარ ვძლევ!
ცხოვრებაში ასე ხდება… მოულოდნელად ყველაფერი ინგრევა და შენ სამუდამო უფსკრულში ვარდები… და მაშინ ჩნდება ის – “სიყვარულის ფილოსოფია”. ამ ქვეყნად არაფერი გინდა, მხოლოდ ის: მისი თვალები, მისი გამოხედვა, მისი ხელები, შეხება, მისი ტუჩები, კოცნა, მისიუბრალოდ დაგვაგვიანდა!
უბრალოდ ხანდახან ძალიან გვიანია იმისთვის, რომ ნაკუწებათ დაფლეთილი სული გაამთლიანო. უბრალოდ ხანდახან ძალიან გვიანია იმისთვის, რომ ახლობლებს პატიება სთხოვო. უბრალოდ ხანდახან ძალიან გვიანია იმისთვის, რომ დაცემულ მეგობარს ჭრილობაზე სული შეუბერო დაუბრალოდ მიყვარხარ (15 დასასრული)
იქ მისულს არა მარტო მე არამედ ყველას შოკი გვქონდა მიღებული... მამაჩემისგან ესეთ რამეს ვერავინ წარმოიდგენდა, რომ ის შეძლებდა ადამიანისთვის მითუმეტეს მისი შვილისთვის ამხელა ტკივილი მიეყენებინა..... დემეტრე ძირს ეგდო და სისხლის გუბეში ცურავდა, იქვე კიუბრალოდ მიყვარხარ (14)
ეს ვთქვი და რესტორნიდან გავვარდი.. მანქანას სწრაფად ვმართავდი და 10 წუთში სახლში ვიყავი... ჩმოდანი გადმოვიღე და ტანსაცმელი რასაც ქვია ჩავყარე... აეროპორტში დავრეკე და ერთი ბილეთი დავჯავშენე პარიზისკენ.. ფრენა დღეს დილის 6 საათზე იყო.. სახლში რომუბრალოდ მიყვარხარ (13)
გამოუშვა... სასწრაფოდ ექიმები შეოვარდნენ და ოთახიდან გამიყვანეს.. ვტიროდი... ბოლოხმაზე ვტიროდი.. დმეტრეს რამე რომ მოსვლოდა ჩემ თავს ვერ ვაპატიებდი.... უშედეგოდ ცდილობდნენ ექიიმები მის გონზე მოყვანას... არაფერი გამოდიოდა.. აპარატი ისევ იმ გამაყრუებელუბრალოდ მიყვარხარ (12)
-ბიზნესში არა ნიშნავს ბიზნესზე ვამბობ არას! არასდროს არ არ მიზიდავდა ეგ სფერო და მითუმეტეს ჩემი ბავშვობიდან გამომდინარე არ ვაპირებ ჩემ შვილებსაც ისე მოაკლდეს მშობლების სითბო როგორც მე მაკლდა ეს. -ელისაბედ შვილო შენ არანაირი სითბო არ გაკლდა რაცუბრალოდ მიყვარხარ (11)
დილით თავი მისკდებოდა, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი არ დამილევია.. ლოგინიდან თავი ძლივს ავწიე, მიმოვიხედე, დემეტრე ოთახში არ იყო, არც სააბაზანოდან გამოდიოდა ხმა, სამაგიეროდ, სამზარეულოდან მოდიოდა გემრიელი სუნები. მეც სამზარეულოსკენ ავიღეტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.