მთვარემდე და უკან

სამყაროში ყველა სულიერ თუ უსულო ქმნილებას სჭირდება არსებობისთვის წყარო. ყველას სჭირდება თავისი მზე, რომ შემდეგ ღამეც ანათოს.

წინ უკან მოუხედავად

სიცოცხელე გვიხმობს სულ ყველას ერთად,სიცოცხლე ჩვენი სავსე ტკივილით,სჯობს შეუწყვეტლივ ვიმღეროთ ერთხმად,ვიდრე გავფლანგოთ დრონი ჩივილით.სულ წინ იაირეთ ცხოვრების გზაზე,გაჰყევით ნათელს ნუ მობრუნდებით,

ბრუნდება უკან მიზანმიმართულად გაქცეული ადამიანი?

ყოველთვის ისე რატომ ხდება,რომ რაღაცას ან ვიღაცას ვკარგავთ? ის კი ჩვენთვის ძალზედ მნიშვნელოვანია ცხოვრების მთავარი ფიგურა რომლის იმედადღა ვართ დარჩენილნი...

არც ერთი ნაბიჯი უკან (სრულად)

პირველი იყო ყველაფერში. მაგრამ ახლა ის დრო დადგა ,რომ უნდა მეღიარებინა ახლა იოანა მყავდა. ადამიანი რომლისთვისაც ყველაფერს დავთმობდი , სიცოცხლესაც კი . მივხვდი, რომ ახალი ეტაპი დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში . არ ვიცი რატომ მქონდა ასეთი შეგრძნება ,მაგრამ

მთვრალი ვარ და გზისპირს უკან მივუყვები მარტო

ფერი დეკემბრის და კერტებს გემო - ალუბლების უფრო. მინდა შენს ნეკნებზე ვწერდე ლექსებს. მთვრალი ვარ და ვაფრენ.

ტირანის მახეში #9 (+18)

კარს ვხურავ და უკან მივყვები,მისაღებისკენ,იმის და მიუხედავად,რომ ნაწყენი ვარ დღევანდელის გამო,მისი დანახვა მაინც ყველაფერს მავიწყებს,რატომ ხდება ასე ყოველთვის,რატომ?! სავარძელში თავსდება,ფეხებს ფართოდ შლის და მიყურებს.

განგსტერების სამოთხე (34)

უცბად შენიშნა,რომ უკან ვიღაც მიყვებოდა და სარკეში გაიხედა..აბა ვნახოთ რაგინდა..გზატკეცილიდან გადაუხვია და საპირისპირო გზას გაუყვა..მშვენიერია ჩამისაფრდნენ! მას უნდა გავუმკლავდე-დაამთქნარა-ახლა არა! რა ჯანდაბა მჭირს?!

მუდამ შენ მეყვარები

მე გადავცურავ ზღვას! შენთვის გადავდგამ მთას! შევხედავ ცისფერ ცას! მე მირჩევნიხარ სხვას! მინდა გითხრა, მხოლოდ შენ ხარ ჩემი გულის სწორი. გულში გრძნობით მძიმედ არის სიცოცხლის სასწორი. გულში სისხლის ნაცვლად მაქვს მე ბევრი ალკოჰოლი. ჩემს გრძნობებს კი

ხევსურეთი XIII

უკვე ბნელდებოდა,გზა კი არა და არ მთავრდებოდა.ეს ადგილები რატომღაც არ ეცნობოდა.აშკარად უცნობი იყო.კიდევ რამდენიმე კილომეტრი გაიარა,ბენზინიც უთავდებოდა,თუმცა შატილს მაინც ვერ მიაღწია.გვერდით რაღაც

სადღაც, სამი საათით უკან

დავრჩი მარტო და ახლა გეძებ.... ყოველდღე ყველგან ვაცეცებ თვალებს იმედით, რომ დაგინახავ... მელანდება, რომ მეძახიან და მთელი გულით ვნატრობ, ეს ვიღაც შენ იყო.. მერე მახსენდება, ვერ იქნები იმიტომ, რომ აქ ხარ ხარ... სადღაც ხარ, სამი საათით უკან და ვინ