ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 39)

ლექსომ სახლში შემიყვანა, თვითონ კი უკან გაბრუნდა. მე უბრალოდ ვიჯექი დივანზე, გაუნძრევლად, მხოლოდ დემეტრეზე ვფიქრობდი, ალბათ მომკლავდა რო გაეგო ვისთან ერთად ვიყავი, ისე რა ჩემი ბრალია ყველგან, სადაც რაღაც შარს ავიკიდებ ეგ თუა.სიმართლე რომ ვთქვა უკვე

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [დასასრული]

კარისკენ წავედი. ვიფიქრე ლექსო და ლიზა მოვიდნენ-მეთქი, მაგრამ არა. კარი გამოვაღე და თვალებგაფართოებულმა, გაკვირვებულმა შევხედე დედაჩემს. სულ შეცვლილა. ერთი წლის განმავლობაში თითქოს ტრანსფორმირდა და სხვა გახდა. გამხდარიყო, თვალრბჩაცვენილი, სევდიანად

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 38)

დილით ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა „ვაიმეეე, ამოწყდით ყველა ერთ დღეს, ვერ გიტანთ, მძულხართ, რაარი დილით ხო არ გაცლიან ძილს ვაახ!!!“ -ბატონო-დაგუბებული ხმით ამოვილაპარაკე.-ხოდა მისმინე-მომესმა ლელუკას სიცილნარევი ხმა-გაგაღვიძე ხო?!-არა კაცო რა

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 36)

ფანჯრიდან შემოსულმა მზის სხივებმა გამოიკვლიეს გზა ოთახში და მაინც და მაინც ჩემს თვალებზე დაიდეს ბინა, მზის სხივებისგან შეწუხებულმა თვალები ზელვით გავახილე და სულაც არ მომეწონა სიმსუბუქე რომ ვიგრძენი. ჩემს 100 კილოგრამიან დემონს ისე მივეჩვიე რომ

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - დასასრული

დაახლოებით ერთი წელი გავიდა რაც ნიკას ვიცნობდი და დრო და დრო ვრწმუნდებოდი რომ ეს ადამიანი მიყვარდებოდა მიყვარდებოდა ისე ძლიერად რომ ვერ წარმომედგინა მის გარეშე როგორ უნდა მეცხოვრა და ალბათ არაფერი იქნებოდა ჩემი ცხოვრება რომ არა ის ბავშვებსაც

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - თავი მეოთხე

- ტუჩი მოვიკვნიტე და ვიგრძენი როგორ დამეცა წვიმის წვეთი მაჯაზე-წვიმას იწყებს წავიდეთ - მითხრა თუმცა ვიჯექი ფეხები მოკეცილი მქონდა ნახევრად და თავი მუხლებზე მედო-წასვლას არ ვაპირებ მიყვარს წვიმა შენ თუ გინდა წადი - ვუთხარი და თმები წელზე გადავიყარე

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - თავი მესამე

დილით ავდექი და ვიბანავე ჩავიცვი მოკლე მალინისფერი შორტი იმავე ფერის მოკლემკლავიანი მაისური თმა კოსად შევიკარი და ფეხზე შავი კეტები ჩავიცვი. ვცადე ლაშას (დაცვას) გავქცეოდი თუმცა დივანზე იჯდა -შენ რა რობოტი ხარ? ასე ადრე რატომ იღვიძებ? - ვკითხე და

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - თავი მეორე

დილით ადრე ადგა და ისიც მობილურის ზარმა გამოაფხიზლა ანას მობილური რეკავდა რომ ნახა დიმიტრის ზარი იყო უპასუხა რადგან იცნობდა და თანაც საკმაოდ კარგი გეგმა ქონდა შემუშავებული-გამარჯობა ბატონო დიმიტრი მე ალექსანდრე ვარ ლიპარტელიანი-გამარჯობა ალექსანდრე

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 35)

დემეტრეს ოჯახმა იმაზე მეტად მაგარი შთაბეჭდილება დამიტოვა, ვიდრე მეგონა.არაჩვეულებრივი მშობლები ყავს, დედა ნანა სიხარულიძე, ქალი პიზიტივია, ყველა თემაზე შეუძლია საუბარი, კეთილი და რაღაცნაირად თბილი ქალია, გაცნობისთანავე თბილად მექცეოდა, ყველანაირად

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - თავი პირველი

მისი სუნთქვა სახეზე მეცემოდა-დაცვა გჭირდება სულ მე არ გეყოლები გვერდით- მითხრა და გახეთქილ ტუჩზე ხელი მოისვა-ჩაჯექი და წამოდი დაგიმუშავებ ჭრილობებს - ვუთხარი და მანქანას მოვუარე ჩანთა უკან მივაგდე და იმ ბიჭს ველოდებოდი ჩაჯდა თუ არა ადგილს მოვწყდი და