უცხო ( თავი 3 )
იმ დროს როდესაც თვითფრინავი , ჩვეული სწრაფი სვლით მიწას საბოლოოდ მოსწყდა და აიჭრა პირქუში ღრუბელთა საკმაოდ გრძელი ფენისკენ. ღვედი კიდევ ერთხელ შეისწორა და თვალები მოჭუტა. ხელებ შუა მოქცეულ დღიურს, რომელიც დედამ მისცა წასაკითხად, ძლიერად მოუჭირაუცხო (თავი 2 )
ძალიან ლამაზი იყო ელიზაბეტი, წითელი ტანზე გამოყვანილი, კოჭებამდე კაბა ეცვა. ერთ ფეხე ბარძაყამდე შეხსნილი ჰქონდა. ზურგზე ამოღებული, წინ კი დახურული. ფეხზე შავი მაღლები ეცვა. თვალებზე მუქი მაკიაჟი, უფრო გამოჰკვეთავდა მის შავ თვალებს. წითელი ტუჩსაცხი,უცხო
თავიდანვე ჩანდა ელიზაბეტ დანელიას , ძლიერი ხასიათი. ჯიუტი გახლდათ ბავშობიდან, ყოველთვის თავისი გაჰქონდა. არ გეგონოთ თავხედი ყოფილოყო, არა ზღვარს არასდროს სცილდებოდა. ბავშობიდან ახერხებდა ცუდის და კარგის გარჩევას. ლამაზი ბავშვი იყო.სწორი, გრძელიშემოდგომის გაელვება(იმ უცხო ქალს)-გიორგი ქადაგიძე
...წვიმა ასველებს და უძერწავს ნატიფ მკერდს,სავსეს და ახარტულებს რიკულებით თეთრ კაბას ისევ ისეთი ღრმაა ეს ტკვილი წვიმა ვერ ავსებს...ალბერ კამიუ – ,,უცხო''
დღეს დედა გარდაიცვალა, ან იქნებ - გუშინ.რა ვიცი: მოხუცთა თავშესაფრიდან დეპეშა მივიღე: - ,,დედა გარდაიცვალა, დაკრძალვა ხვალ, ვიზიარებთ თქვენს მწუხარებას”. რას გაიგებ, იქნებ გუშინ მოკვდა.მოხუცთა თავშესაფარი მარენგოშია, ალჟირიდან ოთხმოციარც ნაცნობი ხარ,არც უცხო...
არც ნაცნობი ხარ,არც უცხო არ გიცნობ,მაგრამ ერთი ხარ, არავინ გიდგას გვერდით და სულ მარტოდმარტო დადიხხარ. მზის ამოსვლისას მე გაგიცანი, ჩასვლისას ისევ დაგტოვე მარტო, შენთან მოვედი და ეს გითხარი, სად,ვინ ხარ და ან კიდევ რატომ?!უცხო და ოდნავ ნაცნობი საბედო ~სრულად~
-რა ხუმრობაა?-თავი გვერდით გადახარა და ისე მკითხა,როცა მთავარი გზატკეცილიდან გადუვუხვიეთ. -მოგიტაცე-მინდოდა სერიოზულად მეთქვა მაგრამ დაგროვილი ემოციები ვეღარ შევაკავე და ხმამაღლა ამოვიხარხარე.ვერ ვჩერდებოდი. სიცილისგან თვალები ცრემლით მქონდა სავსეუცხო და ოდნავ ნაცნობი საბედო
-მოგიტაცე-მინდოდა სერიოზულად მეთქვა მაგრამ დაგროვილი ემოციები ვეღარ შევაკავე და ხმამაღლა ამოვიხარხარე.ვერ ვჩერდებოდი. სიცილისგან თვალები ცრემლით მქონდა სავსე და მიჭირდა მანქანის მართვა მაგრამ არ შემეძლო გაჩერება. -შენ ავად ხომარ ხარ?-ლოგიკურიუცხო და ოდნავ ნაცნობი საბედო
-ნოაა! ბიბლიოთეკაში მივდივარ-ვიყვირე მეორე ოთახში,რომ მიმეწვდინა ხმა.-ჰეი,მე რა უნდა ვქნა?-კარებიდან მსოფლიოში ყველაზე სიმპათიურმა ბიჭმა გამოყო თავი და საყვარლად მომაჩერდა.გამეღიმა.-შეგიძლია დამელოდო-მისკენ წავედი,თითებით პერანგის საყელოზე ჩავეჭიდეტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.