ყვავილების გამყიდველი

გზას გაჭირვებით მიუყვები, თითქოს აჩრდილი, არვინ გიყურებს და შენზე ფიქრით, მგონი მხოლოდ მე ვწვალობ. სადაც მიდიხარ, ნეტავ თბილა? ვინმე დაგხვდება? იმედი მიღვივის, რომ არ ხარ მარტოსული და უსახლკარო..

ბიჭი ყვავილების თაიგულით 4 (ეძღვნება 20 ივნისის ღამეს)

სიმამაცე სადღაც ბნელი კუნჭულიდან გამოვარდა და მთელი სხეული წამებში დაიარა. ვგრძნობდი ამ მუხტის გადაადგილებას და ყოველი მცირე ძალის მომატებასაც კი. გული უფრო გამბედავად და ძლიერად ურყამდა და მახსენებდა, რომ ცოცხალი ვარ, რომ ღირს ბრძოლა, ბრძოლა

ბიჭი ყვავილების თაიგულით 3 (ეძღვნება 20 ივნისის ღამეს)

-რაღაც ცუდს მიგრძნობს გული, თითქოს სადღაც მიწისძვრა მოხდება, თუმცა რა სახის ძვრა, ეს ნამდვილად არ ვიცი - ასფალტს დავხედე და ვიგრძენი კიდეც როგორ შეტოკდა მიწა.-ეცადე არ იფიქრო, აიძულე შენი თავი რამე კარგზე იფიქრო, თუ არ გამოგივა დღეს

ბიჭი ყვავილების თაიგულით 2 (ეძღვნება 20 ივნისის ღამეს)

ახლა დროა მთელ ქალაქს გაექცე. ქალაქს, სადაც მთავარი გამზირი სიკვდილის გამზირად იქცა, სადაც 1989 წლის 9 აპრილიდან დღემდე 2019 წლამდე დამოუკიდებლობისთვის იბრძვიან თანამედროვენი.

ბიჭი ყვავილების თაიგულით (1) ეძღვნება 20 ივნისის ღამეს

მე იქ ვერ დავინახე შეშინებული სახეები, მე ყველას თვალებში ცეცხლს ვხედავდი, რომელიც მალე ამოიფრქვეოდა, მე ვხედავდი გამწარებულ თვალებს, ახალგაზრდებს, რომლებიც იბრძოდნენ საქართველოსთვის და ამ თვალებში მე კიდევ

სამი მიზეზი (4 თავი)

ღრმად ამოიხვნეშა თორნიკემ და ნაცნობი ყვავილების სალონის ნომერი აკრიბა შეკვეთის მისაცემად. მასზე დიდი თაიგული შეუკვეთა და მშვიდად ჩაჯდა სავარძელში, ახლა მთელი კომპანიის დასანახად მიუტანდნენ

ყვავილების ხარ ნაგავსაყრელი...

ყვავილების ხარ ნაგავსაყრელი, დამჭკნარ გრძნობათა თაიგულების... ოცნებების ხარ ნაგავსაყრელი, ფერფლად ქცეული იმედებისაც... ყვავლების ხარ ნაგავსაყრელი, ფეხგადავლილი იასამნების

ყვავილების ქვეყანა

სიზმარი ისევ იგივე იყო, სივრცეში გამოკიდებული ვიწრო გზა და გარშემო ყველაფერი ნაცრისფერი. ყველა ფერი - ნაცრის ფერი. ცუდიაო, ცუდის ნიშანიაო, რატომ არის ცუდი? რა თქმა უნდა ნაცრის ფერი იქნება თუკი მანამდე ცეცხლი ეკიდა ყველაფერს.ერთადერთი ფერია რომელიც

ყვავილების გამყიდველი (დასასრული)

დავიწყებ მადლობების მოხდით.ძალიან დიდი მადლობა იმისთვის ,რომ ამ დროის განმალობაში მხარში მედექით და მიუხედავად დაგვიანებისა მაინც არ მივიწყებდით.ბოდიშის მოხდაც მინდა ამდენი ,რომ გალოდინეთ.იმედი მაქვს ჯერაც არ დაგვიწყებივართ არც მე და არც ჩემი

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეჩვიდმეტე)

ტელეფონი ,რომ გავუთიშე კიდევ ერთხელ გადავწექი საწოლზე.ისე მინდოდა ძილი ისიც კი ვიფირე ხვალისთვის ხო არ გადავდო ექიმთან ვიზიტითქო. მაგრმა მერე ,რომ წარმოვიდგინე თავისუფლად შევძლებდი სიარულს „საწოლიდან წამოვფრინდი“.ნუ წამოვფრინდი რა.როგორც შევძელი ამ