ოდესღაც შეიძლება ისიც ახდეს, რისი ახდენას შეუძლებელი გვეგონა...

ცხოვრება ხანმოკლეაო ნათქვამია,ადვილად აპატიეთ,გიყვარდეთ ღრმად,იცინეთ ხშირად და არასოდეს არაფერი ინანოთ.... ადვილად მიღწეული ბედნიერება დიდხანს ვერ გრძელდებაო ამბობენ. "და ერთადერთი რითაც ჩემ სიყვარულს ვამტკიცებდი მოთმინებაა....როგორი ცოტა ჩანს

ზოგჯერ სამაგიეროს გადახდა სასიამოვნოც შეიძლება იყოს... (5)

იკა ბურდული. ეს ის ადამიანია რომელმაც თავი თავდავიწყდებით შემაყვარა. არ ვიცი ასე მალე როგორ მოვახერხე მისი შეყვარება მაგრამ შემიყვარდა. შემიყვარდა მისი თვალები, ასეთი მუქი და ღრმა რომ იყო. მისი სიყვარულით სავსე გამოხედვა. მიყვარდა ის თუ როგორ

ზოგჯერ სამაგიეროს გადახდა სასიამოვნოც შეიძლება იყოს... (4)

ამ საღამოს შემდეგ იკა ერთი თვე არ გამოჩენილა. არვიცოდი სად იყო და ცოტა არ იყოს განვიცდიდი კიდევაც,მაგრამ არ ვიცი რატო. რაღაც მომენტში გავიფიქრე იქნებ ამით მიხდის სამაგიეროსთქო თუმცა არამგონია ასეთი ბანალური რომ იყოს. ერთ საღამოს გიო ამოვიდა, მასთან

ზოგჯერ სამაგიეროს გადახდა სასიამოვნოც შეიძლება იყოს... (2)

-არ მეგონა ასეთი მშიშარა თუ იქნებოდი, ბოდიში შენი შეშინება მართლა არ მინდოდა -არაუშავს როგორმე გადავიტან-მე ტასო არ ვიქნები თუ ყველა მომენტი არ გავაფუჭე რა მინდოდა რას ვაჭარტალებდი ენას უუფ. -ოოჰ ნახე როგორი პასუხები სცოდნიასირცხვილისგან ვერაფერი

ზოგჯერ სამაგიეროს გადახდა სასიამოვნოც შეიძლება იყოს...

მეთორმეტე კლასი. სკოლაში ყოფნის ბოლო წელი. კლასელებთან ყოფნის ბოლო წელი. არ მჯერა. რა მალე გავიდა ეს წლები. ჯერ კიდევ მახსოვს პირველი დღე სკოლაში. ვაღიარებ ეს ჩემთვის არც თუ ისე სასიამოვნო იყო მაგრამ ვიცოდი რომ შეჩვევა მომიწევდა. მეხუთე კლასში რომ

შეიძლება მე რომ,ვიყო მხატვარი?!

რა არეული ვარ..უბრალოდ ამაზრზენად,ჩავიფალი ხატვაში..."საუკუნისგრძნობებშემონახული" პორტრეტების დახატვით იმდენად გავერთე,ვეღარ გავიაზრე რომ,რამე გამხარებოდა ან ვინმე შემყვარებოდა...სამაგიეროდ ხატვამ ყველაფერი პირიქით განმაცდევინა.

არ შეიძლება! თავი 10

წავიდა, დამტოვა და წავიდა.. არ ვუყვარვარ და არც შევუყვარდები, თვალებიდან ცრემლები მომდის 19 წლის ბიჭს და თავს ვიწყევლი, ნუთუ ასეთი დებილი ვარ რომ ვერ შევინარჩუნე, მართალია ქეთი, ყველაფერი სიმართლე მითხრა, მაგრამ მას რომ სცოდნოდა ყველაფერიესე არ

არ შეიძლება! თავი 9

ქობულეთის გზაზე მივდიოდი და აზრით და გონებით შაკუნასთან ვიყავი. მთელი გზა ხმა არ ამომიღია, თავს ძლივს ვიკავებდი , რომ არ მეტირა. ამ ბოლო დროს ემოციური გავხდი, ესე მგონია დიდი ბურთი მაქვს გაჩხერილი კისერში და მახრჩობს. მაკლია შაკო.. ძალიან მაკლია..

არ შეიძლება! თავი 8

სიყვარული მთის ჰაერივითაა.. სუსტები მას ვერ უძლებენ. ოთარ ჭილაძე იმ ღამეს როგორ მეძინა ვერ გერტვით, მთელი ღამე შაკუნა მესიზმრებოდა, ხვალ არა და ზეგ სახლში წავიდოდით და არვიცოდი ეს უნდა გამხარებოდა თუ პირიქით. თვალები რომ გავახილე 9 საათი იყო,

არ შეიძლება! თავი 7

ტელეფონს გვერდიდან არ ვიშორებდი მაგრამ ერიდებოდა შაკუნა შეტყობინების მოწერას, კარგად იცოდა რომ ეხლა სიტუაციის დაძაბვა არ ივარგებდა, მაგრამ ეტყობა ვერ გაუძლო სახლში რომ აჩი მივიდა და ჩემი ტელეფონიც მალევე აზუზუნდა, დავხედე, შაკუნასგან იყო: "არვიცი