ბედისწერა თუ შემთხვევითობა?

ცხოვრება ბანქოს თითოეულ ქაღალდს ჰგავს, შეიძლება მან შენსავე რეალობაში სხვა შემსრულებელი იპოვოს, მაგრამ გაიღიმეთ და მიხვდებით, რომ ცხოვრება ჯერ არ დასრულებულა...

შემთხვევითობა არ არსებობს (6)

შიგნით შევიდა და ოთახში გეგა ვერ იპოვა. თანდათან ხვდებოდა, რომ ძალას კარგავდა, მაგრამ გადაწყვიტა ფოიეში ჩასულიყო და იქ მოეძებნა. ლიფტის შიშით ისევ ფეხით გადაწყვიტა ჩასვლა. ძლივს ჩააღწია ფოიეში, მაგრამ იქ არავინ არ ჩანდა, არც მოსამსახურე პერსონალი.

შემთხვევითობა არ არსებობს (5)

ჩაწყდა. ეს პირველი ღამე იყო, რომელსაც გეგას გარეშე ატარებდა. მისი ნომერიც არ იცოდა, რადგან გეგას ერთი წამითაც არ მოშორებია. ფეხზე წამოდგა და მისი ოთახისკენ აიღო გეზი. ძლივს მოძრაობდა. ნელ-ნელა გაჰყვა კედელს და მის ოთახამდეც მიაღწია. კარის სახელური

წყევლა 9 (შემთხვევითობა??)

ისევ ტყეში ვარ და სუფთა ჰაერს ხარბად ვსუნთქავ იქნებ ამ ჰაერმა ჩემი უწმინდურება ცოტათი მაინც გააფერმკთალოს იქნებ როგორმე ამომივიდეს თავიდან ის რომ სამყაროს ჩემი დაბადება არ გახარებია. ისევ რაღაც ხმა მესმის და მგონია რომ ჰალუცინაციებიც კი

შემთხვევითობა არ არსებობს (4)

-ასე აღარ იხუმრო. -უთხრა სერიოზულად.-მაგრამ რადგანაც გუშინ კარგი გოგო იყავი გაპატიებ და ნებას დაგრთავ მაკოცო.-უთხრა და თვალებდახუჭულმა გამოწია წინ ტუჩები, რითაც ანიშნა მაკოცეო. მარიამს ღიმილი შეეპარა სახეზე და ეშმაკური იდეა მოუვიდა თავში.

შემთხვევითობა არ არსებობს (3)

ყველაფერიც. როდესაც ბიჭმა კედელზე ააკრა ხომ საკუთარი სახელიც არ ახსოვდა და უეცრად ლიფტი გაიღო და მათ წინ რამოდენიმე ადამიანი აღმოჩნდა, რომლებიც ლიფტს ელოდებოდნენ ჩახველების ხმამ ორივე გამოაფხიზლა

შემთხვევითობა არ არსებობს (2)

თვალდახუჭული ლივლივებდა , როცა უეცრად ფეხში ვიღაცამ ჩაავლო და ფსკერისკენ ჩაათრია. მარიამს შიშისგან და მოულოდნელობისაგან კინაღამ გული გაუსკდა. პანიკამ მოიცვა. ეგონა რომ მოკვდებოდა, მაგრამ

შემთხვევითობა არ არსებობს (1)

როცა თვალები გაახილა მიხვდა, რომ თავისი კუთვნილი სკამიდან მეორე სკამისკენ იყო გადახრილი და ვიღაცის მხარზე ედო თავი. დაფეთებულმა წამოჰყო თავი. ძლიერი და დაკუნთული მხრებიდან მზერა ნელ-ნელა სახისკენ წაიღო და გაოგნებული დარჩა როცა ნაცრისფერ, ლამაზ

შემთხვევითობა (1)

ენერგიული, "ცოცხალი" და ლამაზი ქალაქია თბილისი. უნდა ვთქვა,რომ სულ ვგიჟდებოდი თბილისზე, თუმცა არც ისე ხშირად მიწევდა მის უზარმაზარ ქუჩებში "მოგზაურობა" . თბილისში გადასვლის შემდეგ,როგორც იქნა დადგა ის დრო ,როცა საკუთარი სახსრებით ვახერხებდი თავის

შემთხვევითობა დიდი სიყვარულის საფუძვლად (VIII)დასასრული

იმედს ვიტოვებდი , რომ ილია სწორად გამიგებდა..ბევრჯერ უნებლიედ მიფიქრია ამ მომენტზე..ვფიქრობ სართოდ ყველა გოგო ფიქრობს თუ როგორ უნდა , რომ ხელი თხოვონ..როგორი ქორწილი ექნება..რამდენი შვილი ეყოლება და როგორი ოჯახი ექნება..