-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი (თავი 1-9)

ბურანიდან ტელეფონის ხმამ გამომიყვანა.ძალიანაც არ მინდოდათვალის გახელა მაგრამ ტელეფონი რომ აღარა და აღარ გჩერდა იძულებული გავხდი მეპასუხა.ზლაზვნით წამოვიწიე ტელეფონი ავიღე და ნომრისთვის არც დამიხედავს ისე ვუპასუხე -ხო(მე) -ხო კი არა გოგო აწი ერთი

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (8)

მაგიჟებ..ტუჩებს ოდნავ მოშორდა და სუნთქვის დარეგულირებას ცდილობდა..-არც მე ვარ ნაკლებ დღეში..მოწყვწტით ვაკოცე და გაშტერებულს თვალი ჩავუკარი...-რა იყო ეხლა ეს?უცებ დამეწია და შუა გზაში გამაჩერა...-რაზე მეუბნები?!უცებ მოვისულელე თავი და

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (7)

არც მისმა რეაქციამ დააყოვნა, კანი მაშინვე დაეხორკლა, ხელი წელზე მომხვია და უფრო ახლოს მიმწია მისკენ... რაღაც საოცრება დამემართა... ისევ მთელმა ფლორა და ფაუნამ გადმოინაცვლა ჩემ მუცელში... ტანზე ჭიანჭველების მთელი ჯარი მოძრაობდა, გული კი წამში ალბათ

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (6)

-სად მიდხარ? გზაში დამაწია მირომ სიტყვა.. -არ ვიცი, სადმე იქნებ გადავეყარო იმ დარტყმულს... უფრო ჩემთვის ჩავილაპარაკე და ზოდან გამოვედი... ფეხით დავუყევი ბულვარისკენ მიმავალ ბილიკს და ყოველ მაღალ ბიჭს დიდი გულმოდგინებთ ვაკვირდებოდი.. საათს რომ

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (5)

ლაპარაკისას ჩემი ტუჩები მის კანს ეხებოდა და ვიგრძენი როგორ დაუბუსუსდა კანი, წელზე მოხვეული ხელები დაეჭიმა და უფრო მაგრად მიმიკრო ზედ...მესიამოვნა მისი ესეთი რეაქცია და გულში უკვე გამარჯვება ვიზემე... უარესი გაგიჟებისთვის ზურგზწ რამდენჯერმე

მე, შენ და მეტრო.

დღეს ისევ უემოციოდ ილევა რიგით სათვალავ არეული დღე. დღეს ისე,როგორც არასდროს მეტროში უშენოდ გავლილი ყოველი ვაგონი მტკივა.ახლა ისე როგორც არასდროს,მინდა ჩემს გვერდით ცარიელ სივრცეს შენ ავსებდე.შენ და არა მწვანე კაპიუშონიანი ბიჭი.ყოველთვის ნოსტალგიას

მე და შენ რომ დავშორდეთ...

მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს წვიმა იფიქრებს რომ დაგვაშორა ალბათ ქარმა ცივმა მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს ქარი იფიქრებს რომ დაშორების მიზეზია ქალი მე და შენ რომ დავშორდეთ რას იფიქრებს ვარსკვლავი იფიქრებს რომ ტყუილია ჩვენი ჩხუბის

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (4)

რატო შეგაგვიანდა თუ საიდუმლო არაა... დუმილი დანიელმა დაარღვია და სარკეში გამომხედა... -ჩამეძინა.. ვთქვი და თავი დაბლა დავხარე... -ხო ცოტა ადრე წასულიყავუ სახლში და არც ხუთ საათზე მგიწევდა დაძინება და არც დაგვაგვიანდებოდა.... მწარედ ჩაილაპარაკა ზუკამ

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (3)

წავიდა... ყურთან მიჩურჩულა მირომ და ნინუცა მის პლედში გაახვია.. -რაზე მეუბნები? თავი მოვისულელე და იმედგაცრუებული ცეცხლს მივაჩერდი... -მოხარშულს გიცნობ მარიამ გამყრელიძე და ვერ მომატყუებ

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (2)

გავაღე კარი გასასვლელად და.... ოჰ ღმერთო მე ხომ ბედი არ მაქვს.. -ვააა ენამწარევ აქ ხარ? ირონიულად მითხრა და ცალი წარბი მაღლა აზიდა.. -ჰო თვით ირონიავ, როგორც ხედავ... არც მე დავაკელი ირონია და კურტუმოს ქნევთ ჩავედი პირველ სათულზე...