სადღაც შორს

სადღაც შორს,სადაც მუდამ დარია; სადაც მზემ დრო და დარდი არია; სადღაც შორს,სადაც შენ არ იქნები იქ წავალ,მშივიდად ჩუმი ფიქრებით. სადღაც შორს ვიცი,ბენდიერება შემოანათებს,დარჩება ჩემთან; ეს არ გეგონოთ ქედნიერება არ მიწერია ვიყო იმ ერთთან.

ისინი მიფრინავენ შორს...

დღემდე არ არსებულს მივსდევ, ისევ წვიმაში და ქარში ალბათ.. "კასის" ვერასდროს ვიპოვი ბარში ან, ვინმე ქალში.. ისევ, იგივე პრობლემები და საფრთხე

წახვალ შორს

წავა შორს,დღეის შემდეგ აღარ გინატრებს, შენ კი ხედავდი,მაგრამ მაინც გენატრებოდა, გავა დრო,დროის შემდეგ ამას ინანებს, მას სულ ხედავდი,ხედავდი და მაინც გელანდებოდა.

მიდიან შორს!

ერთ მშვენიერ დღეს მე და ჩემი მეგობრები უნივერსიტეტიდან გამოსვლისთანავე, ბაღში დავჯექით, ჩვენთანერთად ბენიც წამოვიდა, მე რათქმაუნდა ბენის წა,პსვლა ძალიან მახარებდა, რადგან ის ძალიან მომწონს....ბენი ძალიან მხიარულია, ზოგჯერ ზედმეტიც მოსდის, თუმცა ეგ

სადღაც შორს... მთებში თავი 34

.... და ახლაც - ოთხი მეგობარი გერგეთის სამებაში იდგა, . უფალს მადლობას სწირავდნენ ამ საჩუქრისთვის.ამ სიყვარულისთვის, ამ ბედნიებისთვის, რაც მათთვის გაიმეტა ღმერთმა. ამ პატარებისთვის ეზოში რომ დაბროდნენ და მთებს თავიანთი ბავშვური შეძახილებით და

...სადღაც შორს... მთებში.. თავი 33

არგი წავალთ. მაგრამ გთხოვ უფლება მოგვეცი რომ ხანდახან მაინც გნახოთ. -დრო მჭირდება. მკაცრად გაიმეორა სოფომ და ანიშნა საუბარი დასრულებულიაო. კარი რომ გაიხურეს თითქოს ისევ ჩამოემხო ზეცა, ისე ატირდა. ღაპაღუპით სცვიოდა ცრემლები. უცებ მუცელში დაჭიმულობა

შორს ნუ წახვალ!

დედამ მითხრა, შორს ნუ წახვალ! გამეცინა გულში მწარედ ვუპასუხე-ჩემო დედი გავიზარდე, წლები განვლე.

სადღაც შორს... მთებში თავი 32

ქენებოდი კაცი რომ მიხვიდოდი და იმ არაკაცს პასუხს მოსთხოვდი. გიომ სათქმელი ბოლომდე დაასრულა. მშობლების პასუხს არც დალოდებია. ისინი ერთ ადგილზე ისხდნენ და ვერც ხმას იღებდნენ და ვერ წამოდგომას ბედავდნენ. ალბათ იმიტომ რომ პირველად შეეჯახნენ პირისპირ იმ

სადღაც შორს... მთებში თავი 31

ყოველთვის როცა თავისუფალი დრო გამოუჩნდებოდა და შეეძლო მშვიდად ეფიქრა ყველაფერზე პირველ რიგში იმ უცნობ პაციენტზე ფიქრობდა რომელიც რამდენიმე დღის უკან შემთხვევით ნახა მიმღებში. იმდენად აფორიაქებული იყო მისით თითქოს მისთვის ძალიან ახლობელი ყოფილიყოს.

სადღაც შორს... მთებში თავი 30

ო ადგილზე იდგა და განძრევას ვერ ბედავდა. მის წინ მთლიანად დაბინტული პაციენტი იწვა უგონო მდგომარეობაში. იმდენად იზიდავდა ის რომ ვერ მოშორდა. სწორედ ამ დროს პატარა გაინძრა პირველად და დედის მუცელს ჯერ მსუბუქად უბიძგა, მერე უფრო ძლიერად რამდენჯერმე.