გამიზნული შხამი - სულის ტკივილი

"მშია, სულიერი შიმშილი მტანჯავს. შიმშილი შენი კისრის სურნელისა და ღრმა დიალოგების..." სად ხარ, დამიანე?...მისი სულის შემძვრელი ხმა, ყველაფერს მახსენებს, და იმაზე დიდი ტკივილი მეწყება, იმაზე ნელი სიკვდილი, ვიდრე იმ დაწყევლილი..

გამიზნული შხამი (დასასრული) +18

მითხარი როდის გრძნობ თავს ყველაზე რეალურად? - როცა ტუჩებზე გეხები და სამყარო თავზე გუმბათად მახვევია...ან მაშინ როდესაც ვნების ომის შემდეგ, ორგაზმს სიგარეტში ვცლით ხოლმე...

გამიზნული შხამი #19 (+18)

რაც მეტი დრო გადიოდა, მეტად ვხვდებოდი რომ მთელი ჩემი აზროვნება და მას მოყოლილი ქმედებები ეგოისტური იყო. ვხვდებოდი, რომ დამიანე უფრო ნიავურად სუფთა იყო, ვიდრე ჩემი ფიქრები ან სურვილები, რის გამოც ვერ ვბედავდი მის ნივთებთან მიახლოებას თუ შეხებას. ეგ

გამიზნული შხამი #18 (+18)

აქ რამდენ ადამიანს ხედავთ... და რას გეუბნებიან, ადამიანები ერთმანეთს აგიჟებენო, კლავენო, სიცოცხლეს უმწარებენო, მაგრამ მე არც მკვდარი ვარ, არც გიჟი. პირიქით - ყველაზე ნორმალური ვარ და სწორედ ამაშია პრობლემა. - დამძიმებული ჰაერი ხარბად ჩავუშვი

გამიზნული შხამი #17 (+18)

აი ადამიანი კი ნამდვილი სულიერი კანიბალია. სიტყვიერად, ან თუნდაც საქციელით, ისე რომ კბილსაც არ წამოჰკრავს ფიზიკურად შენს გულს და სხეულს, წამებში გაგინადგურებს უზომოდ წითელ, ოვალური ფორმის ორგანოს, ისე რომ შეიძლება ხმაც არ აუკანკალდეს და ნამუსმაც

გამიზნული შხამი #16 (+18)

მე გნახე, ელიზაბეტ. ქალები მართლა ეშმაკები ხართ. არ ვიცი, ის რა დადგმები იყო, ან ეს ნატალია საერთოდ რაში დაგჭირდა, მაგრამ შენი ტკივილი ალბათ ათი მეტრის რადიუსზეც იგრძნობოდა. ამას ვერ ითამაშებდი. არც რურუას სახლში მოგინდებოდა განმარტოება მის

გამიზნული შხამი #15 (+18)

-დამიანე! უნდა წახვიდე. გევედრები ახლავე ჩაჯექი მანქანაში და წადი! ნიკა მოგივლის, გადაგარჩენს! საყვარელი ქალის აკანკალებულ ხელებს, არანაკლებ კანკალით ვიქცევ ჩემსაში და ართრთოლებულ ტუჩებზე ვეხები. თითქოს შვებას და ხნას ვეხებ. ოდნავ ეშვება ვგრძნობ,

გამიზნული შხამი #14 (+18)

ფილტვებში დაგუბებული ჰაერი ერთიანად გამოვუშვი და მსუბუქად ავწიე მისი სხეული ჰაერში. სიბნელის მიუხედავად, ორიენტაცია მაინც კარგი მქონდა საკუთარ სახლში. ამ ყველაფერს ქუჩის მსუბუქი განათებაც უწყობდა ხელს. მაგიდაზე შემოვსი და მის ტუჩებს უნებართვოდ

გამიზნული შხამი #13

ბალიშს საყვარელი ქალის სურნელი აქვს, რომელიც ზურგშექცევით წევს და სძინავს. რამდენიმე წამით მის ზურგს ვაშტერდები და გიშრისფერ თმას, რომელიც ჩემი ოთახის წითელ განათებებზე მოწითალოა. სხეული ირხევა და ჩემსკენ ბრუნდება. თვალებს ოდნავ ახელს და როგორცვე

გამიზნული შხამი #12 (+18)

მუხლებში ვგრძნობდი იმ სტრესს, რომელიც გამოვიარე და ვხვდებოდი რომ ნატალიას სხეულს ვნების სამყაროში გადავყავდი, მისი თვალები კი ამ დამპალ რეალობას ცოტა ხნით მაინც მაშორებდა. უკვე კარგად დასველებული თმა ორივეხელით უკან გადაიწია და ლავიწის ძვლები