შენ ჩემი გახდები...(თავი 7)

შენ ჩემი გახდები....არაფერი არ იცოდა არცერთმა თუ რა იქნებოდა შემდეგ,რა იქნებოდა მომავალში...ალექსი გერდში უდგა ნინუცას...ნინუცას ოჯახური ტრაგედიის შემდეგ,არ ყოფილა მათ შორის არანაირი საუბარი სიტყვა ''ჩვენზე''....

ჩემი ერთი ცალი ხარ! (4)

...ლილე შემოვარდა ოთახში -გოგო მომიყევი რა ხდება ტთქვენს შორის დავინახე როგორ "ჟღურტულებდით" -მიყვაარს!!მიყვარს!! ვკიოდი და თან საწოლზე დავიწყე ხტუნვა -შენ სულ გადაირიე გოგონი სიცილი დაიწყო ლილემ.ტკბილი ძილი მისურვა და ოთახიდან გავიდა.

ჩემი ერთი ცალი ხარ! (3)

ამასობაში საღამოც მოვიდა. გოგოებმა მაგიდა გავუწყეთ ბიჭებს და ჩვენ აივანზე ავედით საჭორაოდ თან ყველამ იცოდა,რომ ლევანისთან შეხვედრა არ მინდოდა,ვფიქრობდი ეს გარდაუვალი იყო,მაგრამ მე ჩემსას მაინც ვცდილობდი. ბიჭები ქეიფობდნენ და უკვე კარგად ნასვამ

ჩემი ხარ!!! (9)

ნატალი ყველას გათხოვილი ეგონა. ნატალი მეორე დღეს წავიდა თბილიში თავის ძველ ბინაში მივიდა იქავრობა მტერში ცურავდა ყველაფერი მირეული იყო. ნატალიმ იფიქრა ალბათ დემეტრე იყო აქო.

ჩემი ერთი ცალი ხარ! (2)

გავუთიშე ლილეს და სიხარულით წამოვხტი საწოლიდან ბარგის ჩასალაგებლად ყველაფერი მზად მქონდა უცებ გადავიცვი მთლიანი მუხლს ქვემოთ შავი კაბა,ფეხზე თეთრი კეტები და მოუთმენლად დავიწყე ლილეს და ლაშას ლოდინი.-ან კორპუსთან ვართ და ჩამოდი.

შენ ჩემი გახდები... (თავი 6)

სახლის კარი შევაღე თუ არა მკლავებზე ძლიერი ტკივილი ვიგრძენი და ეს ალექსანდრეს ხელის მტევნების სიძლიერისგან იყო გამოწვეული,გააფთრებული თვალებით მიყურებდა ალექსანდრე და ხელებს მიჭერდა მკლავებზე... -სად ხარ გოგო?შენ საერთოდ ნორმალური ხარ ტოო?

ჩემი ერთი ცალი ხარ!

უკვე თენდებოდა როდესაც სახლში მივედი.დასაძინებლად დავწექი თუმცა ვერაფრით ვიძინებდი ჩემდაუნებურად ბექაზე მეფიქრებოდა ჩემ თავს არ ვუტყდებოდი იმაში თუ როგორ მომწონდა ,არასდროს არ ვყოფილვარ ასე თან ასე ერთი ნახვით.ვცდილობდი

შენ ჩემი გახდები....(თავი 5)

შენ ჩემი გახდები...ნელა წამოვდექი,მივხვდი რომ მარტო აღარ ვიქნებოდი...თვალებში ჩავხედე და მათში ვერაფერი ამოვიკითხე სიბრალულის გარდა... შიშმა და სიბრაზემ ერთად მომიცვა... -ოხ,ალექსანდრე ნაკაშიძევ,ჩამობრძანდით,მე რომ ისევ აქ ვარ საქართველოში

შენ ჩემი გახდები...(თავი 4 )

ნაღვლიანი თვალებით უყურებდა ალექსანდრე გზას.მთვარის შუქზე მისი თვალები ვარსკვლავებივით კაშკაშებდნენ,რას არ მივცემდი ეხლა ოღონ მის თვალებს შევეხო-მეთქი,გავიფიქრე და ჩემი თავის მე თვითონ შემრცხვა,როგორ შემეძლო ასე მოვქცეულიყავი და ამზე მეფიქრა

ჩემი სვანი (სრულად)

"- შენ, იცი, დიდი ილია ჭავჭავაძე თავის თანამემაულეებს რას ურჩევდა ხოლმე?... - ... - ჰო რა თქმა უნდა არ იცი.. რას და "თუ საქართველო ცოტათი მაინც გიყვარს,სვანეთში აუცილებლად უნდა წახვიდეო"... - ...."