ჩემი მწვანეთვალება (10)

-ხო 17 წლი გავიდა მას მერე... ოცის ვარ უკვე... მთელი 17 წელი...ერთხელ არ მოგიკითხივარ.. ერთხელ არ დაინტერესებულხარ ჩემი ამბით.. მიჭირს, მილხინს.... ფეხებზე გეკიდეთ მე და დედა... არც იმთ დაინტერესებულხარ დედას მერე ცხოვრებას როგორ ვაგრძელებდი... მეც

მარტო ჩემი

გათენდა.. გათენდა კიარა უკვე შუადღე იყო ლიზამ თავი რო აწია ბალიშიდან, მაგრამ ადგომა ვერ შეძლო და უცაბედად გაახსენდა რატომ ვერ დგებოდა.. გუშინ ხომ ნინისთან და მარიამთან ერთად იყო.. იმდენი დალიეს რომ თვითონ ვერ წავიდნენ სახლებში და

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მეცამეტე)

მოვედით._კარები გამოუღო მარიამს..წელზე ხელი მოხვია გულ-მკერდზე აიკრო..და შუბლზე აკოცა. მოსაცდელში მიასწავლეს სად უნდა მისულიყვნენ დემეტრემ თავისი ვინაობა ,რომ ახსემა ყველა უცბათ მოლბა...ურიგოდ გაუშვეს და პირდაპირ ექიმის კაბინეტისკენ

ჩემი მწვანეთვალება (9)

-ნიცა რა ხდება? ვინ იყო? (საბა) -მამაჩემი.... მამაჩემი.. (მე) -რა მამაშენი ნიცა მაშინებ ძალიან... (საბა) -ჩამოვიდა..... ამდენი წლის მერე ჩამოვიდა და ჩემი ნახვა უნდა...მხოლოდ ეხლა გაახსენდა, რომ შვილი ყავს... (მე) ცრემლები ვერ შევიკავე..... პირველად

ჩემი აგვისტოს ხუთი დღე 6

ვიგრძენი როგორ გამომეცალა ძალა, ფეხზე წამოდგომა მინდოდა მაგრამ ვერ ვახერხებდი. წყლით სავსე ჭიქა, ხელის კანკალით ავიღე და ერთი ამოსუნთქვით გამოვცალე. გულს რომ რაღაც ცივი მოხვდა თითქოს მხურვალებაც ჩაცხრა, რაც კი რამე ძალა კიდევ მქონდა სხეულში

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მეთორმეტე)

რა ჯობია გაიღვიძო იმ ადამიანთან ჩახუტებული ვიზეც გიჟდები...რა ჯობია იმას რომ მისი კოცნა გაგაღვიძებს...ამას ვერცერთი გრძნობა ვერ შეედრება როდესაც,გყავს ადამიანი ვისთვისაც ძვირფასი ხარ.მიახვედრო თუ როგორ გიყვარს...რა არის სიყვარული? არვიცი ვერ

ჩემი მწვანეთვალება (8)

დილით საბას მხურვალე კოცნამ გამაღვიძა...-ადე ნიცა თორემ უნივერსიტეტში დავაგვიანებთ (საბა)-აუ კაი რა მეძინება დავიძინოთ.... დღეს გავაცდინოთ რა (მე)-აელენას არ ნდა უთხრა ჩვენი ამბავი? (საბა)-ვაიმე ელენა (მე)დენდარტყმულივით წამოვფრინდი ლოგინიდან,

ჩემი მწვანეთვალება (7)

უეხეშად გამოვგლიჯე ჩემი ხელი, რომელიც ხელებში მოექცია და სახლიდან ისე გამოვედი არც მიმიქცევია საბას ყვირილისთვის ყურადღება, რომელიც იმ გოგოს მიმართ იყო..ამინდიც რომ ჩემი ხასიათის შესაფერისი იყო... საშინელი წვიმა წამოვიდა.. მიყვარს წვიმა.. ამ დროს

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მეთერთმეტე)

-ნაყინი გიყვარს?_წამოიძახა სანდრომ.-კი.(ანა)-ვიყიდოთ._უთხრა და ისე საყვარლად გაუღიმა როგორც იცის ხოლმე...ნაყინიც იყიდეს და ბევრიც ისეირნეს ბოლოს დაღლილმა ანამ თქვა წავიდეთო...წვიმა იწყებიდა და ძლიერ იჭექა ანა სანდროს ჩაეხუტა და არ უშვებდა ბოლოს

ჩემი ბიჭი(თავი 2)

-ვაიმეეე არ არსებობს-და ხტუნვა დაიწყო მის საქციელზე სიცილი დავიწყე -კაი გეყო. ხო დამეხმარები რაგაცეების გაკეტებაში-საცოდავი თვალებით შევხედე -აბა რას ვიზამ-და ეგრევე სამზარეულოში გაიქცა