ჩემი სიცოცხლის ნათელი ფერი

მაშინ როცა იმედი გადაწურული გაქვს გამოჩნდება ის ერთადერთი, რომელიც ხელს ჩაგჭიდებს და აღარასოდეს გაგიშვებს . იმედს მოგცემს, შენს სიცოცხლეს ელფერს შესძინს. ის შენი სიცოცხლის ნათელი ფერი გახდება, ფერი რომელიც შენს გულში გაანათებს ხოლმე მის შეხებასა

ჩემი ოცნება სიყვარულზე ახდა 2

როცა დანიელმა დამამშვიდა ისევ შევედით ოთახში, მაგრამ ამჯერად დანიელმა თავის ადგილას დქმსვა თვითონ კი ჩემს ადგილას დაჯდა, მე მის უკან ვიჯექი და ისიც დავინახე თუ როგორ უყურებდა იმ ბიჭს დანიელი, როცა გაკვეთილები დამთავრდა ნინის ვუთხარი -ნი დღეს სახში

ჩემი ოცნება სიყვარულზე ახდა

დანიელი და თამარი უნივერსიტეტში ერთმანეთს იცნობენ, ერთმანეთი უყვარდებათ, მათ ცხოვრებაში არის ეჭვიანობა, სიხარული, სიყვარული, მაგრამ ერთი უბედური შემთხვევა

მე მას დავარქვი ჩემი (სრულად)

სიყვარული — ძლიერი ერთგულებისა და პიროვნული მიმაგრებულობის ემოცია. სიყვარულით მოპყრობა იწოდება სიყვარულობად, სიყვარულიან დამოკიდებულებას- სიყვარულიანობა ეწოდება, სიყვარულის გრძნობით შეპყრობილ ადამიანს სიყვარულმოდებული ეწოდება.

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეშვიდე თავი)

ტაქსი გავაჩერე და მთაწმინდაზე წავედი. ახლა ყველაზე მეტად სიმშვიდე მჭირდებოდა. თავში ათასი ფიქრი მიტრიადებდა, ნუთუ მართლა რამეს ვნიშნავ ალექსანდრესთვის? ხომ შეიძლება რომ ეს უბრალოდ მეჩვენებოდეს?

"მთა ჩემი სულია"

"წამოდი მთაში ფიქრს რად ასე უწყალოდ მისევ.." "მთისკენ მთის ნიავს ფერფლად წავყვები და იქ ამოვალ, როგორც კესანე"

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეექვსე თავი)

არ მინდოდა ალექსანდრეს ნახვა სანამ გოგონებს ყველაფერს არ მოვუყვებოდი. ეს კი საღამომდე უნდა მომეგვარებინა. -ლანა და ლიზა წამოდით რა.... -გოგონების ოთახში აყვანა დავაპირე მაგრამ დაჩიმ არ მაცადა.

თუ გამოიცნობ რა ფერისაა ჩემი თვალები?

თუ გამოიცნობ რა ფერისაა ჩემი თვალები? და თუ მიხვდები გული სევდით რატომ მაქვს სავსე? თუ გამოიცნობ რატომ ვითხოვ შენგან სიყვარულს? და რად სჭირდები ჩემ დამპალ სულს ბობოქარს ასე?

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეხუთე თავი)

საღამოს თბილისში ვბრუნდებოდით, ამიტომ ცოტა გასეირნება გადავწყვიტე, ისევ იმ ქუჩას მივადექი სადაც გუშინ ღამე ვიყავით. გამახსენდა მისი სიტყვები"ვინ ვარ შენთვის? " -არავინ, არავინ მარიამ ის შენთვის არავინააა, მხოლოდ

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეოთხე თავი)

გონს საავადმყოფოში მოვედი. ოთახს თვალი მოვავლე. არავინ იყო თუმცა მალევე ალექსანდრე და ლიზა შემოვიდნენ.-მარიამ გამოფხიზლდი? როგორ ხარ ჩემო გოგო-მკითხა ლიზამ.-კარგად მაგრამ რა მომივიდა?