ჩემი სიცოცხლის აზრი ხარ!!!

მოკლედ აგიხსნით ყველაფერს, რადგან ბევრი მიკიბვ-მოკიბვები და მითუმეტეს საკუთარ თავზე საუბარი არ მიყვარს. ვცხოვრობ ერთ პატარა სოფელში სადაც არაჩვეულებრივი ბუნებაა, სუფთა ჰაერი და რაც მთავარია არაჩვეულებრივი ხალხი. ყველაზე დიდი ბედნიერება ჩემთვის ჩემი

ჩემი ცხოვრება (2 თავი)

- იცი, არასდროს შემხვედრია ისეთი განსხვავებული ძმები, როგორებიც კახა და სანდრო არიან. კახასნაირად ალბათ არასდროს არავის მივნდობივარ. აი შენ კი ჩემ თვალშ ნამდვილი გმირი ხარ. როგორ მოახერხე და გაუძელი მის ხასიათს ამდენი ხნის მანძილზე? -ლიკუშ, ხომ იცი

ჩემი მორაგბე (5)

1 თვე ისე გავიდა, დღეში მხოლოდ ერთ ლუკმას ვჭამდი.არაფერი მინდოდა საგიჟეთიდან წასვლის გარდა. მე გიჟი არ ვიყავი... არ ვიცი სხვებს რა ეგონათ, მაგრამ მე ნორმალურ ჭკუაზე ვიყავი .იმის მერე გავგიჟდი, რაც ამ ჯოჯოხეთში მომიყვანეს. ჰო ასე იყო... მიუხედავად

ჩემი ცხოვრება (1 თავი)

მტვრების გადაწმენდას ვასრულებ , როცა კარადის თავიდან ყუთებს ვიღებ. ერთ მათგანში მოგოგნებებია თავმოყრილი და გული თითქოს დარტყმას ტოვებს. ერთდროულად ვგრძნობ ბედნიერებასაც და ტკივლსაც. ხალიჩაზე ვიკეცები წინ ვდებ ვარდისფერ ყუთს და ხელის კანკალით ვხდი

ჩემი ისტორია

გამარჯობათ მე ახალი ვარ აქ მინდა ჩემი ცხოვრების დეტალები აგიღწეროთ როგორც უკვე ავღნიშნე ჩემი ცხოვრების დეტალების ახწერა მომინდა მაგრამ სახელს და გვარს ჯობია ანონიმად დავტოვოთ.. და გამოგონილი პერსონაჟი იყოს თვქვეთვის , მაშასე ჩემი დაბადებიდან

ჩემი მორაგბე (4 )

დილით თვალი გავახილე და დავინახე თუ რა კომფორტულად მოძრაობდა ჩემს ხელზე უზარმაზარი ობობა. ვიინ დამასვავდა ხელზე თუ არა ელენე ? ! ჩემს კივილზე საოცრად ხალისობდა . - კაი კაი რა მოგივიდა გოგო, დაწყნარდი ! ობობა მომაცილა და გარეთ დასვა - აუ აქ ხომ

ჩემი ყველაზე ტკბილი

ოდესმე რაღაც უკიდეგანო, საოცრად დიდი სიყვარულით გაბერილხარ? სიხარულით, რომელიც გეგონათ დაგკარგავდა, გიტირია? მოფერებიხარ ფიქრებს, რომელსაც დასასრული არ წერებია? განგიცდია რაღაც ისეთი, რასაც შეეძლო დაეკარგე და აღარასდროს დაებრუნებინე რეალობაში?

"ჩემი ცხოვრების ნათელი წერტილი ხარ"

დღეს მე ცხოვრების ყველაზე ბედნიერ ეტაპზე ვარ... პ.ს მე ვარ ანკა 23-წლის, მოკლედ ავღწერ ჩემს ცხოვრებას, 12-წელი ვცეკვავდი, სკოლაშიც საკმაოდ კარგად ვსწავლოდი, თუმცა დედას მაინც ხშირად უხდებოდა დირექტორის კართად დგომა, არა სწავლის გამო, არამედ

ჩემი ტკივილი

რატმ ჩერდება ნელნელა გული? რატო მინდება სიკვდილი მუდამ? ნუთუ ეს დასასრული ჩემი რა გავაკეთო? რისთვის ვიბრძოლო? რომ მოვირჩინო ნატკენი გული რა არის ყველაზე დიდი ტკივილი? ამაზე პასუხს მალევე გაგცემ

შენი ღიმილი ჩემი ბედნიერებაა

ალბათ შენც იცი რამდენად მნიშვნელოვანია გააცინო ადამიანი,მე შენს გვერდით მივხვდი რა ადვვილი იყო ადამიანის გაცინება....მაგრამ ყველაზე რთული ის არის შეძლო მისი გულით და სულით გაცინება .....მე არ ვგულისხმობ ხმამაღალ სიცილს , არც სიცილს ტირილამდე,მე