ჩემი მწვანეთვალება (4)

უცბად უკნიდან ვიგრძენი ვიღაცის ხელების შეხება, ლუი მეგონა და მეც მისკენ შევტრიალდი, თუმცა ხელებში ჰარი შემრჩა. თვალისმომჭრელად მიღიმოდა როგორც მას სჩვევია. ჰარიმ მის მკერდს ამაკრო და ისე გავაგრძელეთ ცეკვა. ეს ერთმხრივ ალკოჰოლის ბრალიცაა მასთან ასე

ჩემი მწვანეთვალება (3)

გარედან მანქანის ხმა გავიგე. გავიხედე და ვიღაც ბიჭები დავინახე. ერთ-ერთი მათგანი ჰარი იყო. ღმერთო ამას აქ რაუნდა/ თან ის ქერაც იქარის. ჰარიმ ქერას, როგორც გავიგე ამანდას ხელები წელზე მოხვია და აკოცა. ძალიან გავბრაზდი. ერთ მომენტში ისიც ვიფიქრე, რომ

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 43)

-ნინ....ისევ ის სანატრელი ხმა ჩამესმა ყურებში, რომელიც მთელი ცხოვრებაა ასე ძლიერ მიყვარდაა.... ჩემსკენ რამდენიმეე ნაბიჯი გადმოდგაა.. საწერი მაგიდიდაან მთელი საბუთები იატაკზე მივმოვფანტეე. თვალებს წამდაუწუმ ვხუჭავდი მინდოდაა მოჩვენებაა გამქრალიყო,

ჩემი პატარა ისტორია (თავი პირველი)

აქ არის გოგონას ცხოვრება რომელსაც არც თუ ისე ბედნიერი ცხოვრება ჰქონდა მაგრამ ერთ დგეს ის გაიცნობს ბიჭს გაიცნობს რომელთანაც ბევრი თავგადასავალი გადახდა და მასთან გააატარა მთელი ცხოვრებააა <3

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 42)

ყველაფერზე ვფიქრობდი ერთად და ცალ-ცალკე ფიქრს კი ვერაფერზე ვბედავდი, როდესაც ისევ ის ხმა გავიგეე, ნაბიჯებიბის ხმაა... ხმა რომელიც არ გამიგიაა უკვე წელიწად-ნახევარიაა, ხმაა რომელიც მას შემდეგ გაქრა როდესაც ალექსმაა ვიღაც კაცი ნახაა ბაღში. ამ

ჩემი მწვანეთვალება (2)

კარამ კარადასთან მმიყვანა, რომელსაც ზედ 204 ეწერა. სახელურს ხელი მოვკიდე და ჩმოვწიე, თუმცა არ გაიღო. მეორედ უფრო ძლიერად ვცადე, თუმცა უშედეგოდ. ეს რა ჯანდაბაა. უცბად შევხტი, როდესაც კარადას ვიღაცის ხელები შეეხო. მივბრუნდი და ვიღაცის მწვანე თვალებს

ჩემი მწვანეთვალება (1)

- იზაბელე ადექი ძვირფასო, მზად ხარ ახალი სახლის სანახავად? - მკითხა დედამ. ჯერ კიდევ ძილბურანში მყოფმა ნახევრად გავახილე თვალები - მგონი რომ კი, თუმცა მაინც ვერ ვხვდები რატომ გადავდივართ სხვაგან - ვთქვი და წამოვდექი. - იზაბელე, არ ვაპირებ კიდევ

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 41)

-რა მოხდა შენს წარსულში ასეთი?! ჩავთვალე, რომ სიმართლის გაგების ჟამი დადგა ნიკოლოზისთვის. -ბევრი რამ! ამიტომ არ მჭირდება არავინ და არაფერი მომავალში. -არც სიყვარული?! მას თავის ტკივილი აწუხებდა მე კი ჩემი. -ეგ მითუმეტეს. -და თუ არსებობს, უკვე ეს

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი მეცხრამეტე, დასასრული)

-ვაიჰ დავიღალე. - სუნთქვა გახშირებული დავჯექი სავარძელზე და თავი უკან გადავწიე. -რა დაგემართა რძალო? - სანდრომ რაც გაიგო რომ ორსულად ვარ ცუდად აღარ მეხუმრება და ნორმალურად მექცევა. -კიბეზე სიარულით დავიღალე. აღარ ემიძლია...-ხვალ წავალთ და დაისვენებ

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთვრამეტე თავი)

პირველად მაიკო რომ ვნახე პატარები ვიყავით. გვანცი მივიყვანეთ ფორტეპიანოზე და იქ იყო. ყურადღება არ მიმიქცევია. არც დავინტერესებულვალ, პატარა შეუხედავი გოგოთი. მერე წლები გადიოდა და ლამაზდებოდა. დღითიდღე უფრო მიმზიდველი ხდებოდა. ამას ვერ ვამჩნევდი.