ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთერთმეტე თავი)

ერთი კვირა გიოს სკოლაში მივყავდი და გაკვეთილების ბოლოს მაკითხავდა, სახლში მივყავდი და თვითონ ისევ სამსახურში ბრუნდებოდა. რაც სკოლაში დავბრუნდი მთლიანად სწავლაზე ვიყავი კონცენტრირებული. ვცდილობდი როგორც ახალი ისე გამოტოვებული მასალა მესწავლა.

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეათე თავი)

ბავშვებთან აღარ დავბრუნებულვართ, ჩვენ ჩვენთვის დავდიოდით. -ეე ჩემია ეს!- ვიყვირე როცა შევამჩნიე რომ ბამბის ნაყინს მპარავდა და ზურგს უკან დავმალე. - ვიცი. -უდარდელად მიპასუხა. -მერე რატო მიჭამ?

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 39)

ნიკოლოზ გეგეშიძეს ნერვიც არ უტოკდებოდა შუბლზე, მეტად მშვიდი იყო 30 წლამდე მამაკაცი. ხორბლისფერი კანი და საოცრად მწვანე,არა უფრო ჭაობისფერი თვალები ჰქონდა. ბერძნული მოყვანილობის ცხვირი და მისი უნაკლო სხეული კიდევ უფრო სიმპატიურს თუმცა ამავდროულად

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეცხრე თავი)

-ამ... შეგიძლია? -იმდენად ვიყავი დაბნეული ძლივს მოვახერხე მეპასუხა. მან კი სავარცხელი აიღო და თმები კარგად დამვარცხნა. ეტყობოდა როგორ ფრთხილობდა. მთლიანი თმა ორ ტოლ ნაწილად გამიყო და ორიცალი ნაწნავი გამიკეთა შუბლის ზემოდან რომ იწყებოდა და წელზე

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მერვე თავი)

იმედია მოგეწონებათ -დეე ცუდად ვარ- გულზე მივეხუტე და სლუკუნი დავიწყე. რთულია გინდოდეს.ხმამაღლა იტირო, იყვირო მაგრამ არ შეგიძლია. დედაც ჩემთან ერთად ტიროდა. დ ე დ ა ადამიანი რომელის ამაგსაც ვერასოდეს გადავიხდით.

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 38)

მივდიოდი იმ კაცის სანახავად ვინ ამდენ წლიანი ტანჯვა თუ არ მომისაჯა არც ბევრი დამაკლო... კაცმა, რომელმაც საშინელი ცილი დამწამა, მოსაკლავად დამზდევდა, ციხეში ჩასმას მიპირებდა, მკვლელად შემრაცხა და მთელს ქვეყანაში უნიადაგოდ დამტოვა.

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი მეშვიდე)

უიმეეე სად არიან აქამდე? - მოუსვენრობამ შემოუტია ლიკას. მე კი რაც მათი მოსვლის დრო ახლოვდებოდა მით უფრო მემატებოდა ნერვიულობა. ადვილი ხომ არ იყო დედამთილ-მამამთილის გაცნობა როდესაც აზრზეც კი ვიყავი როგორები იყვნენ ისინი. ვცდილობდი ნერვიულობა

მე, ჩემი ქმარი და კაცი წარსულიდან. (სრულად)

იქნებ აღარც არის ჩემზე გაბრაზებული თუმცა ვფიცავ არც კი მახსოვს რითი გავაბრაზე. ხვდებით? მე აღარაფერი მახსოვს იმ გიჯური სიყვარულიდან რაც მქონდა...მე შევიცვალე, ჩემგან სხვა პიროვნება ჩამოყალიბდა ბუნებრივად მოხდა ყველაფერი. არც კი ვიცი რისი თქმა მინდა,

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი მეექვსე)

სწრაფად მოვემზადე და უცებ ჩავირბინე კიბეები. გიორგის ჩემოდნები უკვე მანქანაში ჩაეწყო და მელოდა. -არ გშია გვანც? -არა გიო არ მინდა არაფერი. -მართლა არაფერი მინდოდა ძილის გარდა. -კარგი მაშინ გამოვა კლარა და წავიდეთ.

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 37)

-ცხოვრებას გაუბოროტებიხართ და შეუცვლიხართ, ადრე კეთილი იყავით. -როდის ადრე? -4 წლის წინ... სანამ ალექსანდრე ნაკაშიძის ცოლი იყავი და მას სიცოცხლეს არ გამოასალმებდით!.. სისხლმა ტვინში ამასხა.