დათო გვარამია - ჩემო კარგო ქვეყანავ...?!

რა კარგია თვალებდახუჭულმა რომ უყურო ამ სამყაროს, რა კარგია როცა არაფერია ამ საშინელი სამყაროდან შენთან, ერთხელ ვცადე თვალების გახელა, გავახილე კიდეც და ვხვდებოდი როგორ მისისხლიანდებოდა ნელ-ნელა თვალის გუგები, როგორ ძლიერდებოდა გულისრევის შეგრძნება

ჩემო საქართველო

გარეთ,ისევ ბნელა,როგორც ჩემ სულში ნატანჯ,ნაომარ,დაფლეთილ გულში შიგნიდან მწიწკნის და,უკვე ვეღარ ვძლებ რომ ჩემი ქვეყნით,სხვები ვერ გაძღენ მოსით შევეცადოთ, თვალი გაუსწოროთ რომ საუფლო ქვეყანა

რა გითხრათ ან რა მოგიყვეთ

რა გითხრათ, რა მოგიყვეთ მაშინ როცა გაყინული, ოთხად მოკეცილი ვზივარ საავდმყოფოს რკინის სავარძელზე. ვგრძნობ როგორ ცდილობს ეს ადგილი დამეპატრონოს, ცდილობს შემესისხლხორცოს მაგრამ... ღმერთი ჩემო მაგრამ.... ბექა არმისცემს მას ამის უფლებას, აქ რომ იყოს და

ნუ მეთამაშები.! (თავი 15)

-ვიკა..-ფრთხილად, თითქმის ჩურჩულით წარმოთქვა. ხელი სახიდან ჩამომაღებინა.-მე შენთან ვარ .. გესმის? მაპატიე.. მაპატიე ჩემო პატარა.. -შუბლი შუბლზე მომადო, თვალები დახუჭა.-გევედრები მაპატიე შენი დაცვა რომ ვერ შევძელი, მაპატიე რომ იმ არაკაცმა მაჯობა.

ნუ მეთამაშები.! (თავი 11)

კიბეები სწრაფად ჩავირბინე,სადარბაზოდან გასულმა ეზო მოვათვალიერე და ჩემს წინ გაპრიალებულ მერსედესსში ჩავჯექი. გაღიმებული დამხვდა ბექა, მაკოცა. -ბექა-ფერგადასულმა ძლივს ამოვღერღე. -რაო ჩემო პატარა. -მანქანა დაძრა და ეზოდან გავიდა.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 21)

დაქალი მიაცილა კარებამდე და საძინებელში შევიდა,შავი შარვალი ამოიცვა და ქამარი მჭიდროდ შემოიკრა,შავ ბათინკებში გაყო ფეხები,თასმები არეულად შეიკრა,წრვრილ ბრეტელებიან მაიკაზე შავი,კაპიშონიანი ქურთუკი მოიცვა,შავი სათვალე გაიკეთა და სწრაფად დატოვა სახლი.

მერიემ, ჩემო..

სამყარო თვალწინ მიტრიალდება.. ყველაფერი ნეგატივში ჩანს.. მე სხვანაირი ვარ..ჩემი გრძნობები მათსას არ გავს. განსხვავებულია. უფრო ღრმა .უფრო მტკივნეული. ფარტოდ გახელილი თვალებით ვცდილობ დავინახო ის პატარა იმედი ამ სამყაროში, ისმ ხავსის ნაჭერირომელსაც

"ჩემო"

-არ გინდა გთხოვ...შეეშვი.ახლაც ჩამესმის შენი სასოწარკვეთილი ხმა "ჩემო".მივხვდი რომ ღრმად შევტოპე.ბედის ირონიაა.შენ მომყვებოდი.თვალდახუჭული. ხელი-ხელ ჩაკიდებული.გითრევდი.მოდიოდი.ჩემთან გინდოდა.

ჩემო ფერიავ

დაღამდა! სამყარომ ფერი დაკარგა, ირგვლივ ყველაფერი წყვდიადს ემსგავსა, რით ვერ დამთავრდა?! ჩემი გრძნობები ხელში ჩამაკვდა,

მე შენ მიყვარხარ ჩემო სიცოცხლე

ამ ახალი წლის ღამეს, სიცოცხლე ერთი რამ მინდა შენ რომ იცოდე სიყვარული შენს მიმართ არს ძლიერი და ალბათ უკვე გახდა ის ხნიერი ამ საახალწლოდ მინდა გავიგო გულში ადგილი ჩემთვის გაიღო ეს სიყვარული შენთვისღა იყო