ჩემს სამყაროს შენი ფერი აქვს(1)

წვიმის სუნით გაჟღენთილ ქუჩას ნელა მივუყვებოდი და დაღლილობისგან და სასმლისგან მუხლები მეკვეთებოდა.უკვე ღამის2საათი ხდებოდა და ქუჩაში არავინ იყო. თავ დახრილი სწრაფი ნაბიჯიდ მივიწევდი სახლისაკე და უეცრად სახეზე სიმწრის სიცილმა

მე ჩემს საფლავთან თავჩაქინდრულს მისია დამრჩა

შავი ვარდები ჩემგან სახსოვრად ხომ მაინც დაგრჩა წითელი ფარჩა შეიფერა მწარე დროებამ შენი სიტყვები გონებაში მალულად ჩამრჩა "სიყვარულია ქვეყნად მთავარი, მთელი ქონება" მე ჩემს საფლავთან თავჩაქინდრულს მისია დამრჩა რომ ვემსახურო უფალს ბოლომდე, ვინ იცის

ჩემს გულში ხარ (6, დასასრული..)

- რა სჭირს რეზის?- იმაზე მეტად არაფრის მეშინია, რომ შეიძლება რეზის რამე დაემართოს - მას არაფერი, წამო- უცებ გავედით მე და ნიკა, რეზისთან ავედი, საშინელ დღეში იყო.. ნიკამ მარტო დაგვტოვა.. რეზისთან მივედი და ჩავეხუტე - რა ხდება? - ვცადე მშვიდად

ჩემს გულში ხარ (5)

წყალში ვიდექი გაშეშებული და ვერაფერს ვხვდებოდი.. ეს როდის მოხდა, როდის გადაიქცა ''ნერვების ჭია'' ნიკა ჩემთვის უსაყვარლეს ადამიანად.. იქნებ მაშინ სულ პირველად რომ ვნახე.. მაგრამ მე მასზე არ ვფიქრობდი, თუმცა ის ხომ ყოველთვის მახსოვდა.. სულ ერთია, ეს

ჩემს გულში ხარ (4)

- დილით ადრე გამეღვიძა და გამახსენდა, რომ ბიჭებს დავპირდი შურს ვიძიებ-მეთქი და მათ გაღვიძებას შევუდექი.. რეზის მაგრად ვუჩქმიტე, თომას წყალი გადავასხი, კოსტა საწოლიდან გადავაგდე და ნიკასკენ წავედი.. ვერ წარმივიდგენდი, თუ ეღვიძა.. ეცრად მომიქცია მის

ჩემს გულში ხარ (3)

ესეც მესამე თავი, იმედია მოგეწონებათ... არც ისე დიდია, მაგრამ მეტის დაწერას ვერ ვასწრეებ- როდესაც გამეღვიძა ცხვირში სასიამოვნო სურნელმა შემიღიტინა.. ნიკას ხელი შემოეხვია და მის მკერდზე მიყრდნობილს მეძინა.. ის ის იყო ჩხუბი უნდა დამეწყო, როდესაც

ჩემს გულში ხარ (2)

სამზარეულოში შესულს იატაკზე დაღვრილ წყალზე ფეხი ამიცურდა, უცნობ სხეულს მივეჯახე და წამებში აიტაკზე აღმოვჩნდი მის ზევიდან მოქცეული.. თავი ავწიე და მის სახეს შევხედე.. ლამაზი, თაფლისფერი-მომწვანო ფერის თვალები, სწორი ცხვირი, დიდი ტუჩები, შავი თმა და

ჩემს გულში ხარ (1)

-რატომ არ მიდიხარ, აქ რაღა დაგრჩენია?- ისეთი ტონით ვუთხარი თითქოს ეს პატარა არ უთქვამს, არა არ მაქვს პრეტენზია დიდობაზე, მაგრამ ამისგან არ მესიამოვნა.. - ჩემს ნივთებს დავაწყობ და რომ გამოვალ აქ აღარ დამხვდე - ვუთხარი და ხმის ამოღებაც არ ვაცადე

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! (სრულად)

ჩემს თავს ვეკითხები, თუ ბოლოს როდის ვიგრძენი თავი ყველაზე კარგად, როდის გამეცინა ყველაზე გულიანად და როდის ვგრძნობდი თავს ყველაზე ბედნიერად. თუმცა ყველა ამ კითხვაზე პასუხი ერთია: მაშინ როდესაც შენთან ერთად ვიყავი.“

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! (დასასრული)

სახლში მიშომ მიმაცილა და შემდეგ წავიდა.კარებშივე გავიგე კამათის ხმა,ცოტა არიყოს შევკრთდი.ფეხს ავუჩქარე და სასტუმრო ოთახში შევედი. -მამიკო რა ხდება?-ვკითხე მამას და მზერა მის გვერდით მდგარ ქალზე გასავიტანე რომელიც ძალიან მგავდა,მე.ეს თვალები სადღაც