ცეკვა წვიმაში

ისინი დღემდე ცეკვავენ... ცეკვავენ წვიმაში, დაუსრულებლად...

ცეკვა სიკვდილთან /სრულად/

"მართალი ყოფილა, ღამე შენში მიძინებული გრძნობები იდუმალი კარიბჭიდან ჩნდებოდა... თავს გატყდებოდა და გულში ტყვიებს გიშენდა. მეც ასე ვდგავარ, უკაცრიელ სიბნელეში და ამ უსასრულობაშიც, შენს კვალს დავეძებ! ისევ მივყვები შენს ნაფეხურებსა და იმედით გეძებ...

ცეკვა სიკვდილთან (სრულად!!!!)

" სიცოცხლის ხაზი ყველაზე წამიერია, თვით საათის პატარა ისარზეც კი. რამდენი წლისაც არ უნდა იყო... რამდენი ჭაღარაც არ უნდა შემოგეპაროს ყმაწვილობისდროინდელ თმების ერთობლიობაში, მაინც გული ისეთივე ლაღი დარჩება"

ცეკვა სიკვდილთან ( თავი 6, 7 და 8)

"- ჩვენ შემთხვევაში? - ჩვენ?- გაეცინა. - ჩვენ შეყვარებულები არ ვართ."

ცეკვა სიკვდილთან (თავი 3, 4 და 5)

გუშინდელი დღესავით მახსოვს, თუ როგორ გამომაძევა სამოთხის კარიბჭიდან მაღალმა ღმერთმა. ჩუმად და გარკვევით მომაძახა, რომ დროულად მეპოვა გულის მხსნელი, რომ ჩემს სულს საბოლოოდ წვეოდა შვება... განთავისუფლებულიყო სულიერი დაღისგან. ვიცი, დრო მალე გადის...

ცეკვა სიკვდილთან (თავი 1 და 2)

"ყოველთვის მჯეროდა, რომ შენი და მომავალი მიჯნურის გზები წითელი ძაფებით არიან დაკავშირებულნი. თითქოს განგებამ ჩასახვისთანავე, დედის ჭიპლარიდან ერთად აღმოაცენა წითელი ძაფი, რომელიც დაბადებისას ორი სხეულის ნაწილნი იკვეთებიან. რაც უფრო შორს ხარ მისგან,

ცეკვა, სიყვარული და ჩემი გიჟი მეგობრები(მეხუთე თავი)

-ვდგები ხო ვდგები-დიდხანს გააგრძელებდა კიდე ყვირილს ამიტომ იძულებული ვიყავი ამდგარიყავი. თავები მოვიწესრიგეთ მე და ტასომ, საუზმედ ერბო კვერცხვი შევწვი. რძე და ჩემთვის კი ანასის წვენი გამოვიღე სუფრა ორზე გავაწყვე რადგან მე და ტასოს გვიან გაგვეღვიძა

ცეკვა, სიყვარული და ჩემი გიჟი მეგობრები(მეოთხე თავი)

ღმერთო ამ მაღვიძარას ერთხელაც იქნება ვისვრი აქედან!!!! ვკივი ბოლოხმაზე რადგან უკვე თითქმის მთელი ნერვული სისტემა მომიშალა ამ ნივთმა. ფეხზე ვდგები “განადგურებული” ვინმეს რომ დავენახე ალბათ დიდი დიდი მეორე მსოფლიო ომიდან გამოსული ვეგონებოდი მაგრამ

ცეკვა, სიყვარული და ჩემი გიჟი მეგობრები(მესამე თავი)

ბევრი მომზადება არ დამჭირვებია. შავი გაშლილი კაბა, წითელი მაღალქუსლიანები, მსუბუქი მაკიაჟი და მეც მზად ვარ. უკვე რვა იყო როდესაც სახლიდან გამოვედი. გზაში ანომ ტელეფონი ამიფეთქა შეტყობინებებით

ცეკვა, სიყვარული და ჩემი გიჟი მეგობრები(მესამე თავი)

მივედი სტუდიასთან და ჩანთაში გასაღების ძებნა დავიწყე. ჯანდაბა. რა უბედურებაა!კიდევ დამრჩა გასაღები. ჩააგდე რა ჩანთაში და აღარ ამოიღო მაშო ხო აღარ დაგრჩებოდა.-ახლა რა მიბრუნდება სახლში-ვწუწუნებ თან სახელურს